Síorach 31 - An Bíobla Naofa 1981

Saibhreas

¹ Neamhchodladh an tsaibhris, déanann sé an cholainn a chnaí; agus cuireann an imní a ghabhann leis an codladh ar fán.

² Cuireann imní an lae as do chodladh na hoíche, agus cuireann breoiteacht throm an teitheadh ar an gcodladh.

³ Bíonn saothar ar an saibhir ag cnuasach a stóir, agus nuair ligeann sé a scíth líonann sé a pheains le sólais.

⁴ Bíonn saothar ar an daibhir agus a chuid ag leá, agus nuair a ligeann sé a scíth buaileann an ghannchúis é.

⁵ An té a thugann grá don ór, ní fhíréanófar é, agus an té a théann sa tóir ar an airgead, cuirfidh sé amú é.

⁶ Is iomaí duine a scriosadh de bharr an óir, cé go raibh an tubaiste os comhair a súl.

⁷ Is gaiste é dá bhóidíní, agus gabhfar gach amadán ann.

⁸ Is méanar don duine saibhir a gheofar gan locht, agus nach dtéann sa tóir ar an ór.

⁹ Cé hé féin? agus déanfaimid gairdeas leis, mar rinne sé nithe iontacha i measc a phobail.

¹⁰ Cé a d'fhéad peaca a dhéanamh agus nach ndearna, agus olc a dhéanamh agus nach ndearna?

¹¹ Cuirfear bonn daingean faoina chonách, agus comórfaidh an comhthionól go léir a dhéirc.

Fleá Fíon agus Féasta

¹² Ar bhuail tú fút ag bord flaithiúil? ná bíodh craos ort chuige, agus ná habair: “Cad é bia atá air!”

¹³ Cuimhnigh gurb olc an rud í súil na dúile, ar cruthaíodh aon ní is miangasaí na í? Uime sin tugann sí na deora ar gach grua.

¹⁴ Ná sín do lámh chun gach a bhfeicfidh tú, agus ná bí ag trasnaíl [ar do chomharsa] chun na méise.

¹⁵ Tabhair do bhreith ar do chomharsa de réir do cháis féin, agus bí tuisceanach i ngach cúram.

¹⁶ Ith a gcuirtear romhat mar a dhéanfadh duine [ar a bhfuil tabhairt suas]; ná bí ag cogaint go cíocrach d'fhonn nach mbeadh an ghráin ort.

¹⁷ Bí ar an gcéad duine a stadfaidh den bhia le barr deabhéas; ná bí doshásta nó tabharfaidh tú masla.

¹⁸ Má bhíonn tú suite le comhluadar ná sín do lámh rompu.

¹⁹ Nach beag é dóthain an duine dea-thógtha! ní bhíonn giorranáil air nuair a luíonn sé ar a leaba.

²⁰ Tá codladh na sláinte ag brath ar ghoile tomhaiste; bíonn an mochóirí chomh folláin le breac. Bíonn neamhchodladh, masmas, agus póit i ndán don sutha.

²¹ Má itheann tú breis, éirígh ón mbord, [caith suas é] agus gheobhaidh tú faoiseamh.

²² Éist liom a mhic, agus tabhair aird orm, agus ar deireadh tuigfidh tú mo chuid cainte. Bí broidiúil i mbun do ghnóthaí go léir agus ní bhfaighidh easláinte greim ort.

²³ Molfaidh daoine an té atá fial faoi bhia; agus is iontaofa an teist a thabharfaidh siad ar a fhéile.

²⁴ An té atá sprionlaithe faoi bhia, beidh sé i mbéal gach aon duine sa chathair, agus is cruinn an teist a thabharfaidh siad ar a sprionlaitheacht.

²⁵ Ná bí i do ghaiscíoch i mbun fíona, mar is iomaí duine a scrios an fíon.

²⁶ Déanann tine agus uisce an crua a phromhadh; ar an tslí chéanna déanann an fíon croíthe a phromhadh in aighneas na ndíomasach.

²⁷ Is cuma nó beatha don duine an fíon ach é a ól go tomhaiste. Cad is fiú saol gan fíon? cruthaíodh é le lúcháir a chur ar dhaoine.

²⁸ Cuireann fíon áthas ar an gcroí agus lúcháir ar an aigne ach é a ól san am ceart agus sa tomhas ceart.

²⁹ Má óltar breis de, nó má oltar é le barr drochmhianaigh nó teaspaigh, beidh crá croí dá chionn.

³⁰ Borrann cuthach an amadáin le teann meisce agus bíonn sé féin thíos leis, mar go mbaineann an meisce óna neart ach go spreagann buillí.

³¹ Ná bí ag cur ceartú ar do chomharsa ag fleá fíona, agus ná tabhair masla dó agus é go súgach; ná labhair go haithiseach leis agus ná ciap é le hiasacht a éileamh ar ais air.