Eagna 5 - An Bíobla Naofa 1981

¹ An uair úd seasfaidh an fíréan go mórmhuiníneach os comhair na ndaoine a d'imir géarleanúint air agus a rinne beag is fiú dá anró.

² Nuair a fheicfidh siad é, glacfaidh siad scanradh mór agus cuirfidh a shlánú alltacht orthu, toisc nach raibh súil ar bith acu leis.

³ Déarfaidh siad le cheile agus iad faoi bhráca an aithreachais agus ag osnaíl go léanmhar:

⁴ “Nach é seo an duine a ndéanaimis staicín áiféise agus ceap magaidh de? Le barr díchéille cheapamar nach raibh sa saol a chaith sé ach buile agus báiní agus gurbh easonórach é an bás a fuair sé.

⁵ Cad é is cúis leis gur áiríodh ar chlann mhac Dé é agus go bhfuil a ionad féin aige i measc na naomh?

⁶ Mar sin de, ní foláir nó go ndeachamar ar fán ó shlí na fírinne agus nár shoilsigh solas na fíréantachta dúinn agus nár éirigh an ghrian orainn.

⁷ Bhí ár sáith againn de chásain na hurchóide agus an bhasctha; chuamar ar fán trí fhásaigh dhíbhealaigh agus níorbh eol dúinn slí an Tiarna.

⁸ Cárbh fhearrde sinn an t‑uabhar? cén tairbhe a rinne an saibhreas agus an mórtas dúinn?

⁹ D'imigh na nithe sin go léir ar ceal mar scáth agus mar scéal reatha,

¹⁰ nó mar long a sheolann trí uisce treathnach - nuair atá sí imithe thart ní bhíonn rian di ar fáil ná lorg a cíle sna tonnta;

¹¹ nó faoi mar nach bhfaightear fianaise ar bith de chosán éin a eitlíonn tríd an aer - is amhlaidh a bhuailtear an t‑aer éadrom le buillí a sciathán; scoiltear é le fuinneamh a ruathair, agus téitear tríd le corraí a eití ach ina dhiaidh sin ní bhfaightear comhartha dá laghad ann dá chursa;

¹² nó faoi mar a ghearrtar an t‑aer nuair a chaitear saighead le sprioc, ach go ndlúthaítear le chéile arís é ar an toirt, sa chaoi nach léir a bealach tríd;

¹³ sin mar a bhí an scéal againne - níor luaithe a rugadh sinn ná d'éagamar agus ní raibh comhartha ionracais le taispeáint againn. Óir is i lár ár n‑urchóide féin a ídíodh sinn.”

¹⁴ Is cosúil dóchas an éagráifigh le lochán a ardaíonn an ghaoth léi; agus le cáitheadh mín na farraige, a thiomáineann an stoirm roimpi, agus le deatach a scaiptear le hanfa agus leis an mearchuimhne a choimeádtar ar aoi aon lae.

¹⁵ Ach maireann na fíréin go deo; agus tá a luach saothair i lámha an Tiarna, agus déanann an Té is Airde cúram díobh.

¹⁶ Dá bhrí sin, gheobhaidh siad coróin thaibhseach agus ceannbheart niamhrach ó láimh an Tiarna; óir cumhdóidh sé lena dheasláimh iad agus cosnóidh sé iad lena ghéag láidir.

¹⁷ Beidh a ghrá éadmhar mar airm agus éide aige agus armálfaidh sé gach ar chruthaigh sé chun díoltas a imirt ar a naimhde.

¹⁸ Cuirfidh sé an fhíréantacht air féin mar lúireach agus an breithiúnas neamhchlaon mar chlogad;

¹⁹ glacfaidh sé an naofacht dhochloíte chuige mar sciath.

²⁰ Cuirfidh sé faobhar ar an bhfearg fhíochmar, chun go mbeidh sí aige mar chlaíomh. Troidfidh an chruinne ina theannta in aghaidh na ngealt.

²¹ Bladhmfaidh splancacha tintrí amach go ceart caol díreach agus léimfidh siad i dtreo na sprice ó na scamaill amhail is gur caitheadh iad ó bhogha lánlúbtha.

²² Teilgfear clocha sneachta leo go fraochmhar le crann tabhaill; beidh uisce na farraige ag coipeadh ina n‑aghaidh, agus slogfaidh na haibhneacha iad gan taise.

²³ Séidfidh anáil an Uilechumhachtaigh ina n‑éadan agus scuabfaidh sí chun siúil iad mar a scuabfadh stoirm cáith. Déanfaidh an t‑aindlí fásach den domhan go léir agus leagfaidh an urchóid cathaoireacha prionsaí ar lár.