Féach Bahaemót! rinne mé é mar aon leat; Itheann sé féar mar an damh
¶ Féuch anois behemot, do rinne me maille leachdsa, ithidh sé féur mar dhamh.
Na sléibhte raon an fhéaraigh a thaistealann sé, Agus is ansiúd a lorgann sé aon ní glas.
Beidh mise ar an gcéad duine ansin lena admháil, Gur féidir do do lámh dheas féin an bua a bhreith duit.
Nach aige atá an neart ina leasracha, Agus an cumas i bhfeithleoga a bhoilg!
Eisean sárshaothar Dé, Ach bhagair a chruthaitheoir an claíomh air,
Á chosc ó arda na sléibhte, Mar a mbíonn na hainmhithe allta go léir ag súgradh.
Cuireann tú an féar ag fás don bhólacht, agus luibheanna ar mhaithe leis an duine chun go mbaine sé arán as an talamh,