Eagna 17 - An Bíobla Naofa 1981 An Bíobla Naofa 1981
Eagna 17

¹ Is mór iad do bhreithiúnais, a Thiarna, agus tá sé deacair iad a léirmhíniú; sin é an fáth a ndeachaigh na dubh-ainbhiosáin ar strae.

² Óir, nuair a shíl lucht na míréire an náisiún naofa a choinneáil faoi smacht, rinneadh priosúnaigh an dorchadais agus cimí na hoíche fada díobh, agus bhí siad ina luí faoi ghlas faoi dhíonta a dtithe féin mar theifigh ó oirchill shíoraí Dé.

³ Mar, díreach nuair a bhí siad ag ceapadh nach dtabharfaí a bpeacaí rúin faoi deara, toisc iad a bheith folaithe faoi bhrat dubh na díchuimhne, cuireadh scaipeadh na mionéan orthu, agus bhí siad ar aon bharr amháin creatha agus iad á scanrú ag na nithe a bhí á dtaibhreamh dóibh.

⁴ Fiú amháin na seomraí cúil ina raibh siad níor chosain siad ar an imeagla iad; bhí fuaimeanna scéiniúla ag plimpíl ina dtimpeall; thaispeáin taibhsí cromshúileacha gruama iad féin dóibh;

⁵ ní raibh sé de chumhacht ag tine ar bith solas a sholáthar dóibh, ná níor fhéad gathanna geala na réaltaí an oíche dhúdhorcha úd a shoilsiú ach oiread.

⁶ Ní raibh ag lonrú orthu tríd an dorchadas ach bladhairí scanrúla a las suas uathu féin. Le neart an anbhá a chuir an fhís dhoiléir sin orthu, cheap siad go raibh na nithe a chonaic siad níos measa ná mar a bhí siad dáiríre.

⁷ Bhí cleasaíocht a gcuid draíochta gan éifeacht; agus an chlisteacht a mbídís ag maíomh aisti cáineadh go feanntacht fonóideach í.

⁸ Óir, an dream a thug orthu féin eagla agus buairt a dhíbirt ón anam tinn, bhí siad féin chomh tinn sin de dheasca a n‑imní go ndearnadh ceap magaidh díobh.

⁹ Óir, d'ainneoin nach raibh aon arrachtach ann chun iad a scanrú, chuir gluaiseacht feithidí agus sioscarnach nathrach scaoll iontu;

¹⁰ bascadh go hiomlán iad le corp critheagla agus iad ag diúltú fiú amháin aghaidh a thabhairt ar an aer féin, rud nach féidir éalú uaidh áit ar bith.

¹¹ Is meata an ní í an mhallaitheacht inti féin agus daortar ar a fianaise féin í. Faoi bhrú a coinsiasa, bíonn sí ag déanamh áibhéile i gcónaí ar na tubaistí a bhíonn ag bagairt uirthi.

¹² Óir níl san eagla ach tréigean na cabhrach a sholáthraíonn an réasún;

¹³ nuair a laghdaítear ón taobh istigh de dhuine an tsúil atá aige le cúnamh, is mó a ghoilleann sé air é bheith aineolach faoi fhíorchúis na hainnise.

¹⁴ Mar sin de, i rith na hoíche sin, nach raibh cumhacht dá laghad aici, agus a bhí tar éis teacht aníos orthu ó phrochóga ifrinn éagumasaigh, chodail siad go léir ar an gcuma chéanna;

¹⁵ uaireanta, bhí siad á dtiomáint ag taibhsí urghránna; uaireanta eile, bhí siad ina staic toisc gur chlis a n‑anamacha orthu; óir, i dtobainne, bhuail eagla iad nach raibh coinne acu léi.

¹⁶ Cibé ar bith duine a bhí ann, mar sin, thit sé ar lár mar a raibh sé agus bhí sé á choimeád mar chime i gcarcair gan ghlas.

¹⁷ Cibé acu a bhí sé ina fheirmeoir nó ina aoire, nó ina fhear oibre a bhí ag saothrú san fhásach, gabhadh é agus b'éigean do an t‑angar dosheachanta a fhulaingt; óir bhí siad go léir cuibhrithe le haon slabhra amháin dorchadais.

¹⁸ Agus cibé acu siosarnach na gaoithe, nó ceol binn na n‑éan sna crainn leathanghéagacha, nó monabhar tomhaiste srutháin mhearchúrsaigh, nó tormán toll cloch ag titim hé haill,

¹⁹ nó trostal trom ainmhithe dofheicthe ar léim lúith, nó búiríl agus béiceach beithíoch garbhallta, nó macalla a frithchaitheadh ó ascaillí na gcnoc a bhí ann, rinneadh staic díobh go léir le teann imeagla.

²⁰ Bhí an saol go léir á shoilsiú le solas geal agus ag dul i mbun a ghnóthaí gan chosc gan cheangal.

²¹ Is thar an dream eile úd amháin a leath an oíche thromdhorcha, samhail den dorchadas a raibh sé i ndán dó glacadh leo; ach is mó a bhí siad féin ina dtrillín orthu féin ná mar a bhí an dorchadas.