فِلِپّیوں 2 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

مسِیح دی حلِیمی تے عظمت

¹ ایس لئی جیکر مسِیح وِچ کُجھ نصِیحت اے تے جیکر کُجھ مُحبّت پاروں دلاسا اے تے جیکر رُوح دی کُجھ سانجھ اے تے جیکر کُجھ کھِچّ پِیڑ اے۔

² تے میری ایہہ رِیجھ پُوری کرو۔ پئی اِکّو جیہا وچار کرو۔ اِکّو جیہی مُحبّت رکھو۔ اِک جان ہوؤ۔ اِکّو وچار کرو۔

³ دھڑے بازی تے پھنڈ مارِیاں کُجھ نا کرو۔ سگوں عاجزی نال اِک دُوجے نُوں اپنے نالوں چَنگا جانو۔

⁴ ہر کوئی اپنیاں ولّ ای نا ویکھے سگوں دُوجیاں ولّ وی۔

⁵ سو اوہو جیہا ای سبھا رکھو جیہا یِسُوع مسِیح دا سی۔

⁶ اوہ بھانویں خُدا دی صُورت وِچ سی۔ پر اوہنے خُدا دے برابر ہون نُوں اپنے قبضے وِچ رکھن دی شے نا جانیا۔

⁷ سگوں اپنے آپ نُوں خالی کر دِتّا۔ تے ٹہلئے دی صُورت مَل لئی۔ تے بندیاں وانگر ہو گیا۔

⁸ تے اِنسانی شکل وِچ ظاہر ہو کے اپنے آپ نُوں نِیویاں کر دِتّا تے ایتھوں تِیکر تابعدار ہویا پئی مَوت سگوں صلِیب دی مَوت جَھل لئی

⁹ ایس کر کے خُدا اوہنوں بُہت اُچّا کِیتا تے اوہنوں ایہہ ناں دِتّا۔ جیہڑا ساریاں نانواں نالوں اعلیٰ اے۔

¹⁰ تاں جو یِسُوع دے ناں اُتّے سارے گوڈے ٹیکن بھانویں اسمانی ہون بھانویں زمِینی بھانویں اوہ جیہڑے زمین دے ہیٹھاں نیں۔

¹¹ تے خُدا باپ دے جلال دے لئی ہر اِک زبان مَن لَئے پئی یِسُوع مسِیح خُداوند اے۔

دُنیا وِچ نُور وانگُوں چمکو

¹² سو میرے پیاریو۔ جیویں مُڈھوں ای تُسی تابعداری کر دے رہے ہو اوسے طرح ہُن وی نا نِرے میرے ہوندیاں سگوں ایہدے نالوں وَدّھ میرے نا ہوندیاں ڈردے تے کمبدے ہوئے اپنی نجات دا کمّ کر دے جاؤ۔

¹³ کیوں جو جیہڑا تُہاڈے وِچ نِیّت تے عمل دوہاں نُوں اپنا نیک اِرادہ پُورا کرن لئی پَیدا کر دا اے سو خُدا ای اے۔

¹⁴ سارے کمّ بِناں شکایت تے بِناں حُجتّاں کریا کرو۔

¹⁵ تاں جو تُسی بے عیب تے حلِیم ہو کے ڈِنگیاں تے پُٹھے چَلّن والیاں لوکاں وِچ خُدا دے بے نُقص پُتر بنے رہو۔ (جِنہاں وِچ تُسی دُنیا وِچ چانن وانگُوں ظاہر ہوندے ہو۔

¹⁶ تے زِندگی دا کلام پیش کر دے ہو۔) تاں جو مسِیح دے دِن مَینُوں فخر ہوئے۔ پئی نا میری بھج دَوڑ بے فائدہ ہوئی نا میری محنت ایویں گئی۔

¹⁷ تے جے تُہاڈے اِیمان دی قُربانی تے سیوا اُتّوں مَیں گھولیا وی جاواں تَد وی خُوش آں۔ تے تُہاڈے سبھناں نال خُوشی کرنا آں۔

¹⁸ تُسی وی ایسے طرح خُوش ہوؤ۔ تے میرے نال خُوشی کرو۔

تِیمُتِھیُس تے اِپفُردِتُس

¹⁹ پر مَینُوں خُداوند یِسُوع وِچ آس اے۔ پئی تِیمُتِھیُس نُوں تُہاڈے کول چھیتی گھلاں گا۔ تاں جو تُہاڈا حال معلُوم کر کے تے میرے دِل نُوں وی ارمان ہوئے۔

²⁰ کیوں جو اجیہا جانی جان میرے کول کوئی نئیں۔ جِہنُوں تُہاڈی سَچّی فِکر ہوئے۔

²¹ سارے آپو اپنیاں شیواں دے فِکر وِچ نیں۔ یِسُوع مسِیح دِیاں شیواں دے نئیں۔

²² پر تُسی اوہدی پکیائی نُوں جان دے ہو۔ پئی جیویں پُتر پئیو دی سیوا کر دا اے اونویں ای اوس میرے نال خُوشخبری سُنان وِچ خِدمت کِیتی۔

²³ ایس لئی مَیں آس کرنا آں پئی ایہہ ویکھدیاں ساری ای پئی میرے نال کِیہ ہوئے گا۔ تے اوہنوں اودُوں ای گھل دیاں گا۔

²⁴ تے مَینُوں خُداوند اُتّے یقِین اے۔ پئی مَیں آپ وی چھیتی آواں گا۔

²⁵ تے مَیں اِپفُردِتُس نُوں تُہاڈے کول گھلّنا ضرُوری سمجھیا ایہہ میرا بھرا تے کمّ کرن وِچ میرا سنگی تے میرے نال دا سپاہی تے تُہاڈے ولّوں گھلّیا ہویا تے میرِیاں لوڑاں پُوریاں کرن لئی ٹہلیا اے۔

²⁶ کیوں جو اوہ تُہانوں سبھناں نُوں بُہت چاہندا سی تے ایس کر کے بے چَین رہندا سی۔ پئی تُساں اوہدی بیماری دا حال سُنیا سی۔

²⁷ بے شک اوہ بیماری نال مرن والا ہویا سی۔ پر خُدا اوہدے اُتّے رَحم کِیتا۔ تے نِرا اوسے اُتّے ای نئیں۔ سگوں میرے اُتّے وی۔ تاں جو مَینُوں غم اُتّے غم نا ہوئے۔

²⁸ ایس لئی مَینُوں اوہدے گھلّن دا ہور وی وَدّھ خیال سی۔ تے تُسی وی اوہنوں مِل کے فیر خُوش ہو جاؤ تے میرا غم وی گھٹ جائے۔

²⁹ سو خُداوند ولّوں تُسی اوہنوں بڑی خُوشی نال قبول کرنا۔ تے اجیہے بندیاں دی عِزّت کریا کرو۔

³⁰ ایس لئی پئی اوہ مسِیح دے کمّ دی خاطر مرن دے نیڑے اَپڑ گیا سی۔ اوہ ایس کر کے جان اُتّے کھیڈ گیا پئی جِنّاں گھاٹا تُہاڈے ولّوں میری سیوا وِچ ہویا اے۔ اوہنوں پُوریاں کرے۔