Marqos 5 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa yekî cinakʼetî qenc dike

¹ Ewana derbazî wî berî gola Celîlê bûn û gihîştine tʼopraxêd Girasînê.

² Gava ku Îsa ji qeyikê derkʼet, hingê ji nav gorʼistana merivek rʼastî Wî hat, ku rʼuhʼê hʼeram pêrʼa bû.

³ Ew nav gorʼistanada dima û tʼu kesî îdî nikaribû bi zincîra jî ew girêda.

⁴ Çimkî gelek cara ew bi qeyd û zincîra girêdabûn, lê wî zincîr qetandibûn û qeyd şkênandibûn. Tʼu kesî nikaribû ew zeft bikira.

⁵ Tʼimê şev û rʼoj gorʼistanada û serê çʼîya dikire qîrʼîn, pê kevira xwe birîndar dikir.

⁶ Gava ewî dûrva Îsa dît, bezî, xwe avîte ber niga

⁷ û bi dengekî bilind kire qîrʼîn û gotê: «Tu çi ji min dixwazî, Îsayê Kurʼê Xwedêyê Herî Jorin? Tu xatirê Xwedê kî, min nede cefê!»

⁸ Ewî ev yek digot, çimkî Îsa digotê: «Hey rʼuhʼê hʼeram! Ji vî merivî derkʼeve!»

⁹ Îsa jê pirsî û got: «Navê te çi ye?» Ewî jî got: «Navê min Kʼomesker e, çimkî em gelek in».

¹⁰ Û gelekî rʼeca ji Îsa dikir, ku wan ji wê tʼopraxê dernexe.

¹¹ Wir li sîngê çʼîyê sûrîkî berazayî mezin diçʼêrîya.

¹² Rʼuhʼêd hʼeram rʼeca ji Îsa kirin û gotin: «Me bişîne nava beraza, em bikʼevine nava wan».

¹³ Ewî jî îzin da wan, rʼuhʼêd hʼeram derkʼetin û kʼetine nava beraza. Ew sûrî nêzîkî du hʼezar beraza bû, ew jorda rʼevî, xwe ji kendêlda avîtine golê û xeniqîn.

¹⁴ Berazvan rʼevîn çûne bajar û gunda, ev yek gilî kirin. Û binelî hatin ku tiştêd bûyî bibînin.

¹⁵ Û hatine cem Îsa, dîna xwe danê, wê ew merivê cinakʼetîyî ku kʼomeskereke cina pêrʼa bû, kʼincê wî lê, ser hʼişê xweda hatî rʼûniştî ye. Hingê ew tirsîyan.

¹⁶ Ewêd ku ev yek dîtibûn cimeʼtêrʼa gilî kirin, ku çi hate serê wî cinakʼetî û beraza.

¹⁷ Hingê wana rʼeca ji Îsa kir, ku Ew ji eʼrdê wan herʼe.

¹⁸ Gava Îsa kʼete qeyikê, ewî ku cinakʼetî bû, rʼeca jê kir, ku tʼevî Wî herʼe.

¹⁹ Lê Îsa nehişt û jêrʼa got: «Vegerʼe mala xwe û neferêd mala xwerʼa bêje, ku Xudan bona te çi kir û çawa li te hate rʼeʼmê».

²⁰ Ew jî çû û destpêkir çi ku Îsa bona wî kiribû qeza Dêkapolîsêda bela kir û her kes eʼcêbmayî dima.

Qîzika mirî û kʼulfeteke nexweş

²¹ Gava Îsa dîsa bi qeyikê derbazî wî berê din bû, eʼlaleteke giran li dora Wî civîya. Gava Ew li devê golê bû,

²² yekî ji serwêrêd kʼinîştê ku navê wî Yayîro bû hate cem Wî, gava wî Îsa dît, xwe avîte nigêd Wî,

²³ gelek rʼeca jê kir û got: «Qîzika min li ber mirinê ye. Were û destêd Xwe dayne ser wê, ku qenc be û bijî».

²⁴ Îsa rʼabû tʼevî wî çû. Eʼlaleteke giran pey Wî diçû û tengasî didane Wî.

²⁵ Wir kʼulfetek jî hebû, ku donzdeh salê wê bûn, ser xûnê vebibû.

²⁶ Ewê gelekî destê hʼekîmada kʼişandibû û hʼemû hebûka xwe xerc kiribû, lê tʼu çʼare lê nebibû û serda hê xirab bibû.

²⁷ Ewê derheqa Îsada bihîst, piştêva hate nava eʼlaletê û li kʼincê Wî kʼet.

²⁸ Çimkî ewê dilê xweda digot: «Heger ez tʼenê kʼincê Wî jî kʼevim, ezê qenc bim».

²⁹ Û pêrʼa-pêrʼa xûn jê çʼikîya û bedena xweda tʼexmîn kir, ku ji êşa xwe qenc bû.

³⁰ Îsa destxweda pê hʼesîya ku qewatek jê çû, nav eʼlaletêda zivirʼî û pirsî: «Kʼê li kʼincêd Min kʼet?»

³¹ Şagirtêd Wî gotin: «Tu dibînî ku eʼlalet tengasîyê dide Te, lê Tu dibêjî: ‹Kʼê li Min kʼet?›»

³² Lê Îsa dor-berê Xwe dinihêrʼî ku bibîne, kʼê ev yek kir.

³³ Hingê kʼulfet li xwe hʼesîya ku çi li wê qewimî, bi tirsê û lerizekê hat xwe avîte ber Wî û her tişt rʼast got.

³⁴ Îsa wêrʼa got: «Eʼvdê! Bawerîya te tu qenc kirî. Bi xêr û silamet herʼe û ji êşa xwe qenc be».

³⁵ Îsa hê xeber dida, ji mala serwêrê kʼinîştê meriv hatin û gotin: «Qîza te mir, îdî zeʼmetê nede Dersdar».

³⁶ Lê Îsa guh neda gotina wan, wî serekê kʼinîştêrʼa got: «Netirse, tʼenê bawer bike!»

³⁷ Ewî nehişt ku kes pey Wî herʼe, pêştirî Petrûs, Aqûb û Yûhʼennayê birê wî.

³⁸ Çaxê gihîştine mala serekê kʼinîştê, Îsa dît wê hêwerza wan e, digirîn û dikine qarʼe-qarʼ.

³⁹ Gava Ew kʼete hindurʼ, wanrʼa got: «Çima hûn dikin qalme-qalm û digirîn? Zarʼ nemirîye, lê hênijîye».

⁴⁰ Wana qerfê xwe pê dikir. Lê Îsa hʼemû derxistine derva, dê û bavê qîzikê tʼevî her sê şagirtêd Xwe hildan û kʼete cîyê ku qîzik lê bû.

⁴¹ Destê qîzikê girt û gote wê: «Talîta qûm!» ku tê feʼmkirinê: «Qîzik, ez terʼa dibêjim, rʼabe!»

⁴² Qîzik pêrʼa-pêrʼa rʼabû û gerʼîya. Ew donzdeh salî bû. Ewêd ku dîtin hʼişê serê wan çû.

⁴³ Îsa hʼişk tʼemî li wan kir, ku vê yekê kesîrʼa nebêjin û wanrʼa got, ku xwarinê bidine wê.