Marqos 3 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa rʼoja şemîyê merivê ku destê wî kʼişîyabû qenc dike

¹ Û Îsa dîsa kʼete kʼinîştê. Li wê derê merivek hebû, ku destê wî kʼişîyabû.

² Û çʼeʼvê hineka ser Wî bû, gelo rʼoja şemîyê Ewê wî qenc ke yan na, wekî xeyba Wî bikin.

³ Îsa merivê destkʼişîyayîrʼa got: «Rʼabe vê govekê bisekine!»

⁴ Paşê wanrʼa got: «Rʼoja şemîyê qencîkirin cayîz e, yan xirabîkirin? Rʼuhʼekî xilaz kin, yan unda kin?» Lê wan deng nekir.

⁵ Îsa bi hêrs li dora Xwe nihêrʼî, bona serhʼişkîya wan ber Xwe kʼet û wî merivîrʼa got: «Destê xwe dirêj ke». Ewî jî dirêj kir û destê wî dîsa qenc bû.

⁶ Fêrisî derkʼetine derva û pêrʼa-pêrʼa tʼevî Hêrodesîya şêwirîn, ku çawa Wî bidine kuştinê.

Civata li devê golê

⁷ Îsa tʼevî şagirtêd Xwe çû devê golê. Ji Celîlê eʼlaleteke giran pey Wî çû.

⁸ Gava ku wana kirinêd Wî bihîstin, ji Cihûstanê, Orşelîmê, Îdûmeyayê, wî alîyê Ûrdunêyî rʼohilatê, usa jî ji qeza Sûr û Saydê gelek meriv hatine cem Wî.

⁹ Û Îsa ji dest eʼlaletê şagirtêd Xwerʼa got, ku Wîrʼa qeyikekê hazir kin, wekî nekʼeve li ber deʼfa.

¹⁰ Çimkî Îsa gelek meriv qenc kirin, usa ku yêd nexweş tʼopî ser dibûn, wekî destê xwe bidana Wî.

¹¹ Dema ku rʼuhʼêd hʼeram Ew didîtin, li ber Wî deverʼûya xwe davîtine eʼrdê, dikirine qîrʼîn û digotin: «Tu Kurʼê Xwedê yî!»

¹² Lê Îsa hʼişk tʼemî li wan dikir, ku bona Wî nekine dengî.

Bijartina her donzdeha

¹³ Îsa hilkʼişîya çʼîyê û merivêd ku Wî dixwestin gazî cem Xwe kirin. Ew jî çûne cem Wî.

¹⁴ Ewî donzdeh meriv bijartin, navêd wan «şandî» danî, ku tʼevî Wî bimînin û wan bişîne, wekî dannasîn kin.

¹⁵ Û hʼukum da wan ku cina derxin.

¹⁶ Her donzdehêd bijartî ev in: Şimhʼûn (ku navê wî kire Petrûs),

¹⁷ Aqûbê Zebedî û Yûhʼennayê birê wî, (ewî navê Boanerces li wan kir, ku tê feʼmkirinê: «Kurʼêd Gurʼînîya Eʼzmên»)

¹⁸ Endrawis, Fîlîpo, Bertolomeyo, Metta, Tʼûma, Aqûbê kurʼê Halfawo, Tedayo, Şimhʼûnê welatpʼarist

¹⁹ û Cihûdayê Îsxeryotî yê ku bû nemamê Îsa.

Îsa û Belzebûl

²⁰ Paşê Îsa çû malekê. Dîsa haqas eʼlalet civîya, hʼeta ku nikaribûn nanê xwe jî bixwarana.

²¹ Gava yêd ji xûn û qinêta Wî bihîstin, derkʼetin Wî bigirin, çimkî wana digot: «Ewî hʼişê Xwe unda kirîye!»

²² Û ew qanûnzanêd ku ji Orşelîmê berjêr bibûn, digotin: «Belzebûl Wîda heye! Ew bi hʼukumê serwêrê cina cina derdixe!»

²³ Îsa jî ew gazî cem Xwe kirin û bi mesela wanrʼa got: «Mîrêcin çawa dikare xwexa xwe derxe?

²⁴ Heger nav pʼadşatîkêda tʼifaq tʼunebe, ew nikare bimîne.

²⁵ Mala ku bêtʼifaqî bikʼevê, ew mal nikare bimîne.

²⁶ Heger mîrêcin rʼabe himberî xwe û bibe dutîretî, ew nikare bimîne, lê belê wê xilazîya wî bê.

²⁷ Lê belê tʼu kes nikare bikʼeve mala mêrxasekî û hebûka wî tʼalan ke, heger pêşîyê wî mêrxasî girênede. Gava girêda, hingê wê bikaribe mala wî tʼalan ke.

²⁸ Ez rʼast werʼa dibêjim, her gune û her gotina xirab ku bêjin wê li bendêd dinê bêne baxşandinê,

²⁹ lê kʼî ku gotineke xirab miqabilî Rʼuhʼê Pîroz bêje, tʼu car li wî nayê baxşandinê. Ewê bi wî guneyî hʼeta-hʼetayê sûcdar be».

³⁰ Îsa ev yek got, çimkî wan digot: «Rʼuhʼê hʼeram Wîda heye».

Dê û birayêd Îsa

³¹ Hingê dê û birayêd Îsa hatin, li derva sekinîn, yek şandine pey Wî û gazî Wî kirin.

³² Eʼlaleta ku li dora Wî rʼûniştibû gote Wî: «Va dîya Te û birayêd Te derva pirsa Te dikin».

³³ Îsa caba wan da û got: «Dîya Min û birayêd Min kʼî ne?»

³⁴ Hingê li yêd dora Xwe rʼûniştî nihêrʼî û got: «Va ne dê û birayêd Min!

³⁵ Her kesê ku xwestina Xwedê bîne sêrî, ew e birê Min, xûşka Min û dîya Min».