Marqos 2 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa şilûşeʼtekî qenc dike û gunêd wî dibaxşîne

¹ Pey çend rʼojarʼa Îsa vegerʼîya Kefernahûmê. Hingê hate bihîstinê, ku Ew malda ye.

² Malêda haqas meriv civîyan, hʼeta ku li ber dêrî jî cî-sitʼar tʼunebû. Îsa xebera mizgînîyê ew hîn dikirin.

³ Û meriv hatin, ji nav wanda çar meriva şilûşeʼtek hildabûn danîne cem Îsa.

⁴ Lê ji dest eʼlaletê rʼê nedîtin ku nêzîkî Îsa bûna, wana banê xanîyê ku Îsa têda bû qul kir û merivê şilûşeʼt berʼêva daxistine jêrê.

⁵ Gava ku Îsa bawerîya wan dît, gote yê şilûşeʼt: «Lawo, gunêd te hatine baxşandinê».

⁶ Ji qanûnzana hinek wira rʼûniştibûn û dilê xweda digotin:

⁷ «Evî han çima usa xeber dide? Eva nigê xwe Xwedêrʼa davêje! Pêştirî Xwedê kʼî dikare guna bibaxşîne?»

⁸ Destxweda rʼuhʼê Îsava eʼyan bû ku evana aha difikirin, Ewî got: «Hûn çima tiştêd aha dilê xweda difikirin?

⁹ Kʼîjan rʼihʼet e, şilûşeʼtrʼa bêjin: ‹Gunêd te hatine baxşandinê?› yan bêjinê: ‹Rʼabe berʼa xwe hilde û bigerʼe?›

¹⁰ Lê wekî hûn bizanibin ku hʼukumê Kurʼê Mêriv heye li ser eʼrdê guna bibaxşîne…»

¹¹ gote yê şilûşeʼt: «Ez terʼa dibêjim, rʼabe berʼa xwe hilde, herʼe mala xwe».

¹² Ew jî pêrʼa-pêrʼa li ber çʼeʼvê her kesî rʼabû, berʼa xwe hilda, derkʼet û çû. Hʼemû jî hʼeyîrî man, şikirî dane Xwedê û gotin: «Me tiştekî usa tʼu car nedîtîye!»

Îsa gazî Lêwî dike

¹³ Îsa dîsa çû devê golê. Tʼemamîya eʼlalet dihate cem Wî û Ewî jî ew hîn dikirin.

¹⁴ Çaxê Îsa rʼêda çû, Lêwîyê kurʼê Halfawo li cîyê xerchildanê rʼûniştî dît û gotê: «Pey Min were». Ew jî rʼabû pey Îsa çû.

¹⁵ Gava Îsa mala Lêwîda ser sifrê bû, gelek xercgir û gunekʼar tʼevî Wî û şagirtêd Wî li ser sifrê rʼûniştibûn, çimkî yêd pey Wî diçûn gelek bûn.

¹⁶ Gava qanûnzanêd ji nava fêrisîya dîtin ku Îsa tʼevî xercgir û gunekʼara li ser sifrê rʼûniştî ye, ji şagirtêd Wî pirsîn: «Çima Ew tʼevî xercgir û gunekʼara dixwe û vedixwe?»

¹⁷ Çaxê Îsa bihîst, wanrʼa got: «Saxlem ne hʼewcê hʼekîm in, lê nexweş. Ez ne hatime gazî yêd rʼast kim, lê gazî gunekʼara».

Pirsa rʼojîgirtinê

¹⁸ Carekê şagirtêd Yûhʼenna û fêrisîya rʼojî digirtin. Çend meriv hatine cem Îsa û jê pirsîn: «Çima şagirtêd Yûhʼenna û yêd fêrisîya rʼojîya digirin, lê şagirtêd Te rʼojî nagirin?»

¹⁹ Îsa gote wan: «Hʼeta zeʼva tʼevî wan e, gelo dibe ku xwendîyêd deʼwatê rʼojî bigirin? Hʼeta zeʼva tʼevî wan e, ew nikarin rʼojî bigirin!

²⁰ Lê rʼoj wê bên, gava zeʼva ji wan bê hildanê, hingê wê rʼojê wê rʼojî bigirin.

²¹ Tʼu kes pê pʼarçʼê nû kʼinca kevin pʼîne nake. Heger usa bike, pʼarçʼê kʼinca kevinva dirûtî wê zorê li kʼinca kevin bike û cîyê qelişî wê hê li ber hevva herʼe.

²² Û ne jî kesek şerava nû dike meşkêd kevin. Heger usa bike, şerava nû wê meşka bitʼeqîne, hin şeravê unda be, hin jî meşk. Lê şerava nû dikine meşkêd nû».

Pirsa rʼoja şemîyê

²³ Îsa rʼojeke şemîyê nava zevîyarʼa derbaz dibû û şagirtêd Wî rʼêva destpêkirin simbilêd gênim çinîn.

²⁴ Fêrisîya Îsarʼa got: «Binihêrʼe! Çima şagirtêd Te tiştê necayîzî rʼoja şemîyê dikin?»

²⁵ Îsa li wan vegerʼand û got: «We qet nexwendîye ku Dawid ji hʼewcetîyê çi kir, gava ew û yêd pêrʼa birʼçî bûn?

²⁶ Ew wextê Evyatarê serekkʼahînda kʼete Xana Xwedê û nanê Xwedêrʼa dayî xwar, ku ew nan pêştirî kʼahîna ne cayîz bû yekî din bixwara. Serda jî ew nan da yêd tʼevî xwe».

²⁷ Paşê ser gotina Xweda zêde kir gote wan: «Rʼoja şemîyê bona însên hate danînê, ne ku însan bona rʼoja şemîyê!

²⁸ Awa gotî Kurʼê Mêriv Xudanê rʼoja şemîyê ye jî».