Marqos 1 - Peymana Nû (Încîl)

Dannasînîya Yûhʼennayê nixumdar

¹ Mizgînîya Îsa Mesîhê Kurʼê Xwedê bi vî tiherî destpêbû:

² Çawa ku kʼitêba Îşaya Pʼêxemberda hatîye nivîsarê: «Va ye Ezê qasidê Xwe pêşîya Teva bişînim. Ewê bona Te rʼê hazir ke».

³ «Dengek berʼîyêda dike gazî: ‹Rʼîya Xudan hazir bikin û şiverʼîyêd Wî rʼast bikin›».

⁴ Awa Yûhʼenna berʼîyêda xuya bû, cimeʼt dinixumand û dannasîn dikir, ku ji gunekirinê vegerʼin û bêne nixumandinê, wekî gunêd wan bêne baxşandinê.

⁵ Ji hʼemû welatê Cihûstanê û tʼemamîya cimeʼta Orşelîmê dihate cem wî, gunêd xwe didane rʼûyê xwe û çʼemê Ûrdunêda bi destê wî dinixumîn.

⁶ Yûhʼenna kʼinceke ji pirʼçʼa devê li xwe kiribû û li pişta xwe jî qayîşeke çʼerm girêdabû. Xwarina wî kulî û hingivê çolê bû.

⁷ Ewî dannasîn dikir û digot: «Yekî ji min qewattir wê bê. Ez ne hêja me, ku ta bim û benê çarixê Wî jî vekim.

⁸ Min hûn bi avê nixumandin, lê Ewê we bi Rʼuhʼê Pîroz binixumîne».

Îsa tê nixumandin û cêrʼibandinê

⁹ Û wan rʼojada Îsa ji bajarê Nisreta Celîlê hat û bi destê Yûhʼenna çʼemê Ûrdunêda hate nixumandinê.

¹⁰ Hema çawa Îsa ji avê derkʼet, dît ku eʼzman vebûn û Rʼuhʼ mîna kevotkekê li ser Wî danî.

¹¹ Û dengek ji eʼzmana hat û got: «Tu Kurʼê Minî delal î Ez ji Te rʼazî me».

¹² Wê gavê Rʼuhʼ berê Îsa da berʼîyê.

¹³ Ew çil rʼojî li berʼîyê ma û ji mîrêcin hate cêrʼibandinê. Ew tʼevî rʼeʼwira bû û milyakʼeta jêrʼa berdestî kirin.

Îsa qeza Celîlêda dest bi kʼarê Xwe dike

¹⁴ Pey girtina Yûhʼennarʼa Îsa çû qeza Celîlê û dest bi dannasînîya Mizgînîya Xwedê kir

¹⁵ û digot: «Wext pêrʼa gihîştîye, Pʼadşatîya Xwedê nêzîk bûye, ji gunekirinê vegerʼin û bawerîya xwe Mizgînîyê bînin!»

Îsa gazî her çar meʼsîgira dike

¹⁶ Gava Îsa li devê gola Celîlê digerʼîya, rʼastî Şimhʼûn û Endrawisê birê wî hat. Wana tʼorʼ davîte golê, çimkî meʼsîgir bûn.

¹⁷ Îsa gote wan: «Pey Min werin, Ezê we bikime nêçʼîrvanêd meriva».

¹⁸ Wana jî hema wê demê tʼorʼêd xwe hiştin û pey Wî çûn.

¹⁹ Dema ku Îsa ji wî cîyî hinekî pêşda çû, rʼastî kurʼêd Zebedî, Aqûb û Yûhʼennayê birê wî hat. Wana qeyikêda tʼorʼêd xwe hîvêz dikirin.

²⁰ Hingê Îsa gazî wan kir, wana jî bavê xwe Zebedî tʼevî pʼala qeyikêda hişt û pey Wî çûn.

Îsa rʼuhʼê hʼeram derdixe

²¹ Ew gihîştine Kefernahûmê. Îsa wê rʼoja şemîyê rʼast kʼete kʼinîştê û dest bi hînkirinê kir.

²² Ewana li ser hînkirina Wî zendegirtî mabûn, çimkî Ewî mîna yekî xweyîhʼukum ew hîn dikirin, ne ku mîna qanûnzana.

²³ Hingê kʼinîşta wanda merivek hebû, ku rʼuhʼê hʼeramva girtî bû. Wî kire qîrʼîn û got:

²⁴ «Tu çi ji me dixwazî, ya Îsayê Nisretê? Tu hatîyî qirʼa me bînî? Ez zanim Tu kʼî yî. Tu Pîrozê Xwedê yî!»

²⁵ Îsa lê hilat û got: «Kerʼ be û jê derkʼeve!»

²⁶ Hingê rʼuhʼê hʼeram ew veçʼirʼikand û bi dengekî bilind kire qîrʼîn û jê derkʼet.

²⁷ Hʼemû zendegirtî man, hevrʼa kʼetine pirs-pirsîyara û digotin: «Ev çi yek e? Çi hînkirineke nû ye! Bi hʼukum Ew eʼmirî li rʼuhʼêd hʼeram dike û ew jî êlimî Wî dibin».

²⁸ Û nav û dengê Îsa pêrʼa-pêrʼa hʼemû dor-berêd Celîlê bela bû.

Îsa gelek nexweşa qenc dike

²⁹ Gava ku Îsa ji kʼinîştê derkʼet, tʼevî Aqûb û Yûhʼenna rʼast çûne mala Şimhʼûn û Endrawis.

³⁰ Xwesîya Şimhʼûn tʼayêda pʼaldayî bû. Hingê bona wê Îsarʼa gotin.

³¹ Îsa jî çû nêzîk, destê wê girt rʼakir û tʼayê jê berʼda, rʼabû berdestî wanrʼa kir.

³² Êvarê, gava rʼo çû ava, hʼemû nexweş û yêd cinakʼetî anîne cem Wî.

³³ Tʼemamîya cimeʼta bajêr li ber dêrî civîya.

³⁴ Îsa gelek merivêd bi nexweşîyêd cûrʼe-cûrʼe qenc kirin. Gelek cin jî derxistin û nedihişt ku cin xeber din, çimkî cina zanibû ku Ew Kʼî ye.

Îsa Mizgînîya Xwedê qeza Celîlêda bela dike

³⁵ Qereberbanga sibehê rʼabû, derkʼet çû cîkî xewle û wir dua kir.

³⁶ Şimhʼûn û yêd tʼevî Wî li Îsa gerʼîyan

³⁷ û gava ku wan Ew dît, gotinê: «Hʼemû li Te digerʼin».

³⁸ Îsa wanrʼa got: «Em herʼine gund-bajarêd nêzîk, wekî Ez li wan dera jî dannasîn kim, çimkî Ez bona vê yekê hatime».

³⁹ Û li tʼemamîya Celîlê digerʼîya, kʼinîştêd wanda dannasîn dikir û cin derdixistin.

Îsa yekî ji kʼotîbûnê paqij dike

⁴⁰ Û yekî kʼotî hat, li ber Îsa çok da, rʼeca jê kir û gotê: «Heger Tu bixwazî, dikarî min paqij kî».

⁴¹ Gunê Îsa pê hat, destê Xwe dirêj kir lê kʼet û gotê: «Ez dixwazim. Paqij be!»

⁴² Û pey vê gotinêrʼa destxweda kʼotîbûn jê çû û ew paqij bû.

⁴³ Îsa pêrʼa-pêrʼa ew derxiste der, hʼişk tʼemî li wî kir

⁴⁴ û wîrʼa got: «Binihêrʼe tʼu kesîrʼa tiştekî nebêjî, lê herʼe xwe nîşanî kʼahîn ke û çawa ku Mûsa tʼemî daye, hʼedîya xwe bide, wekî hʼemûyarʼa bibe şeʼdetî, ku tu paqij bûyî».

⁴⁵ Lê ew meriv derkʼet destpêkir aşkere got û eva yeka bela kir, usa ku Îsa îdî nikaribû aşkere biçûya bajarekî, lê ji bajêr der li cîyêd xewle dima. Û cimeʼt ji her alîyava dihatine cem Wî.