Lûqa 5 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa gazî şagirtêd Xweye pêşin dike

¹ Carekê Îsa li ber gola Cênîsartê sekinîbû û eʼlaletê dora Wî girt, ku xebera Xwedê bibihê.

² Û Ewî du qeyik devê golê dîtin, meʼsîgir ji wan derkʼetibûn û tʼorʼêd xwe dişûştin.

³ Îsa kʼete qeyikeke ji wan, ku ya Şimhʼûn bû, hîvî ji wî kir, ku qeyikê hinekî ji bejê dûr xe. Û Ew rʼûnişt, ji qeyikê eʼlalet hîn kir.

⁴ Çaxê Ewî xeberdana Xwe xilaz kir, Şimhʼûnrʼa got: «Qeyikê bibe cîyê kʼûr û tʼorʼêd xwe bavêjine nêçʼîrê».

⁵ Şimhʼûn lê vegerʼand û got: «Mamosta, me tʼemamîya şevê kir-nekir tiştek negirt, lê bona xatirê Te ezê tʼorʼa bavêjimê».

⁶ Û gava usa kirin, haqas meʼsî kʼetinê, ku tʼorʼêd wan diqetîyan.

⁷ Û bi nîşana gazî hevalêd xweye qeyika dinda dikirin, ku bên alî wan bikin. Û ewana hatin her du qeyik jî tʼijî kirin, hindik mabû nuq bûna.

⁸ Gava Şimhʼûn-Petrûs ev yek dît, xwe avîte çokê Îsa û got: «Xudan, dûrî min herʼe, ez yekî gunekʼar im».

⁹ Çimkî bona wan meʼsîyêd girtî xofê wî û hʼemûyêd pêrʼa girtibû,

¹⁰ usa jî Aqûb û Yûhʼennayê kurʼêd Zebedî, ku hevalêd Şimhʼûn bûn. Û Îsa Şimhʼûnrʼa got: «Netirse! Ji vir şûnda tê meriva mîna meʼsîya bigirî».

¹¹ Û qeyik derxistine bejê, her tişt hiştin pey Wî çûn.

Îsa yekî ji kʼotîbûnê paqij dike

¹² Gava Îsa bajarekîda bû, li wir merivekî serdapêda kʼotî hebû. Çaxê ewî Îsa dît, xwe deverʼûya avît jê lava kir û got: «Xudan! Heger bixwazî, Tu dikarî min paqij kî».

¹³ Û Îsa destê Xwe dirêj kirê, lê kʼet û got: «Ez dixwazim. Paqij be!» Û destxweda kʼotîbûn jê çû.

¹⁴ Îsa tʼemî da wî, ku vê yekê kesîrʼa nebêje, lê got: «Herʼe xwe nîşanî kʼahîn ke û çawa Mûsa tʼemî daye, hʼedîya paqijbûna xwe bide, wekî hʼemûyarʼa bibe şeʼdetî, ku tu paqij bûyî».

¹⁵ Nav û dengê Îsa hê bela dibû û pʼirʼ eʼlalet dicivîya ku guhdarîya Wî bikin û ji nexweşîyêd xwe qenc bin.

¹⁶ Lê Ewî Xwe li cîyê xewle digirt û dua dikir.

Îsa şilûşeʼtekî qenc dike û gunêd wî dibaxşîne

¹⁷ Rʼojekê çaxê Ewî hîn dikir, fêrisî û dersdarêd Qanûnê jî rʼûniştibûn, ku ji hʼemû gundêd Celîlê, Cihûstanê û ji Orşelîmê hatibûn. Qewata Xudan hazir bû, wekî Îsa nexweşêd wan qenc bike.

¹⁸ Wê demê çend merîya yekî şilûşeʼt nivînêva anîn û dixwestin ew bibirana hindurʼ û li ber Îsa danîna.

¹⁹ Û gava wana ji dest eʼlaleta giran tʼu rʼê nedîtin ku wî bînine hindurʼ, rʼabûne ser xênî, kʼermîd vekirin, nivînêva daxistine nava malê, li ber Îsa.

²⁰ Gava Ewî bawerîya wan dît, gote yê şilûşeʼt: «Eʼvdo, gunêd te hatine baxşandinê».

²¹ Qanûnzan û fêrisîya destpêkir fikirîn û hevrʼa gotin: «Ev kʼî ye aha Xwedê bêhurmet dike? Pêştirî Xwedê kʼî dikare guna bibaxşîne?»

²² Fikirêd wan Îsava eʼyan bûn û li wan vegerʼand got: «Hûn çi dilê xweda difikirin?

²³ Kʼîjan rʼihʼet tê gotinê: ‹Gunêd te hatine baxşandinê›, yan: ‹Rʼabe û bigerʼe?›

²⁴ Lê wekî hûn bizanibin ku hʼukumê Kurʼê Mêriv heye li ser dinê guna bibaxşîne», gote yê şilûşeʼt: «Ez terʼa dibêjim, rʼabe nivîna xwe hilde herʼe mala xwe».

²⁵ Ew jî ber çʼeʼvê wan pêrʼa-pêrʼa rʼabû û nivîna ku li ser pʼaldayî bû hilda çû mala xwe û şikirî dida Xwedê.

²⁶ Hʼemû hʼeyr-hʼujmekʼar man û şikirî didane Xwedê, bi xofa mezin digotin: «Îro me tiştêd nebûyî dîtin».

Îsa gazî Lêwî dike

²⁷ Pey wê yekêrʼa Îsa derkʼet, li cîyê xerchildanê xercgirekî rʼûniştî dît ku navê wî Lêwî bû û gotê: «Pey Min were».

²⁸ Ewî jî her tişt hişt, rʼabû pey Wî çû.

²⁹ Lêwî mala xweda hurmeteke mezin jêrʼa kir. Tʼevî wan gelek xercgir û hinekêd mayîn jî li ser sifrê rʼûniştibûn.

³⁰ Fêrisîya û qanûnzanêd wan bîna xwe teng kirin û şagirtêd Wîrʼa gotin: «Çima hûn tʼevî xercgir û gunekʼara dixwin û vedixwin?»

³¹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Saxlem ne hʼewcê hʼekîm in, lê nexweş.

³² Ez nehatime gazî yêd rʼast kim, lê gazî gunekʼara bona tʼobeyîyê».

Pirsa rʼojîgirtinê

³³ Wana ji Îsa pirsî: «Çima şagirtêd Yûhʼenna û usa jî yêd fêrisîya tʼimê rʼojî digirin û dua dikin, lê şagirtêd Te dixwin û vedixwin?»

³⁴ Ewî jî gote wan: «Hûn dikarin bêjine xwendîyêd deʼwatê: ‹Rʼojî bigirin›, hʼeta ku zeʼva tʼevî wan e?

³⁵ Lê rʼojê bên, gava zeʼva ji wan bê hildanê, hingê wan rʼojada wê rʼojî bigirin».

³⁶ Ewî meselek jî wanrʼa got: «Kesek ji pʼarçʼê nû nabirʼe û kʼinca kevin pʼîne nake. Heger usa bike, hin pʼarçʼê nû diqelêşe, hin jî kevin û nû li hev nakin.

³⁷ Û ne jî kesek şerava nû dike meşkêd kevin. Heger usa bike, şerava nû wê meşka bitʼeqîne û birʼije, meşkê jî xirab bin.

³⁸ Lê gerekê şerava nû bikine meşkêd nû.

³⁹ Û kesek pey şerava kevinrʼa naxwaze ya nû vexwe, çimkî ya kevin hê lê xweş tê».