Lûqa 4 - Peymana Nû (Încîl)

Cêrʼibandina Îsa

¹ Îsa bi Rʼuhʼê Pîrozva tʼijî ji Ûrdunê vegerʼîya, Rʼuhʼ berʼîyêda rʼêberîya Wî dikir,

² çil rʼojî ji mîrêcin hate cêrʼibandinê. Ewî wan rʼojada tiştek nexwar û gava ew rʼoj derbaz bûn, birʼçî bû.

³ Hingê mîrêcin Wîrʼa got: «Heger Tu Kurʼê Xwedê yî, vî kevirîrʼa bêje ku bibe nan».

⁴ Îsa lê vegerʼand û got: «Nivîsar e: ‹Însan tʼenê bi nên najî› ».

⁵ Hingê mîrêcin Ew rʼakire ser cîkî bilind, deqêda hʼemû pʼadşatîyêd dinyayê nîşanî Wî dan

⁶ û gote Wî: «Ezê rʼewş û serwêrtîya van hʼemûya bidime destê Te, çimkî minrʼa hatîye dayînê û kʼêrʼa ku bixwazim ezê bidimê.

⁷ Heger niha Tu serê xwe li ber min daynî, ev hʼemû wê pʼara Te bin».

⁸ Îsa lê vegerʼand û got: «Nivîsar e: ‹Serê xwe li ber Xudan Xwedêyê xwe dayne û tʼenê Wî bihʼebîne!›»

⁹ Paşê mîrêcin Îsa bire Orşelîmê, Ew ser bilindcîya banê pʼaristgehê da sekinandinê û gote Wî: «Heger Tu Kurʼê Xwedê yî, de Xwe ji vir bavêje xwarê.

¹⁰ Çimkî nivîsar e: ‹Xwedê wê tʼemîya Te bide milyakʼetêd Xwe, ku Te xwey kin›

¹¹ û: ‹Ewê Te ser destê xwe bigirin, wekî nigê Te kevir nekʼeve›».

¹² Îsa lê vegerʼand û got: «Hatîye gotinê ku: ‹Xudan Xwedêyê xwe necêrʼibîne!›»

¹³ Û gava mîrêcin hʼemû cêrʼibandin xilaz kirin, demekê ji Wî dûr kʼet.

Îsa qeza Celîlêda dest bi kʼarê Xwe dike

¹⁴ Îsa bi qewata Rʼuhʼ vegerʼîya Celîlê û nav-dengê Wî hʼemû alîyêd wî welatîda bela bû.

¹⁵ Ewî kʼinîştêd wanda hîn dikir û hʼemûya pesinê Wî didan.

Bajarê Nisretê, li kʼu Îsa mezin bibû, Wî qebûl nake

¹⁶ Ew hate Nisretê, wî cîyê ku Ew lê mezin bibû, mîna eʼdetê Xwe rʼoja şemîyê Ew kʼete kʼinîştê û rʼabû ku bixûne.

¹⁷ Kʼitêba Îşaya pʼêxember dane Wî û gava kʼitêba gulomatkkirî vekir, ew cî dît ku aha nivîsar bû:

¹⁸ «Rʼuhʼê Xudan li ser Min e, çimkî Ewî Ez bi rʼûnkirinê kʼifş kirim, wekî Mizgînîyê bidime feqîra, û Ez şandime hêsîrarʼa boy serbestîyê û korarʼa boy dîtinê dannasîn kim, azayîyê bidime bindesta

¹⁹ û sala Xudane rʼeʼmê jî bidime naskirinê».

²⁰ Û kʼitêb gulomatk kir da berdestî rʼûnişt û kʼinîştêda hʼemû zûrʼ bibûn li Wî dinihêrʼîn.

²¹ Ewî destpêkir wanarʼa got: «Eva nivîsara îro hate sêrî, gava we bihîst».

²² Hʼemûya jî bona Wî qenc xeber didan û ser xeberdana Wîye meʼrîfet zendegirtî mabûn û digotin: «Eva ne kurʼê Ûsiv e?»

²³ Ewî wanrʼa got: «Hûnê rʼast vê gotinê ser Min bêjin: ‹Hʼekîmo! De hʼekîmtîyê li xwe bike. Û ew tiştêd me bihîstin ku Te Kefernahûmêda kirin, li vir cî-miskʼenê xweda jî bike›».

²⁴ Û got: «Ez rʼast werʼa dibêjim, pʼêxember cî-miskʼenê xweda bêqedir e.

²⁵ Ez rʼastîyê werʼa dibêjim, gelek jinebî Îsraêlêda hêna Êlyasda hebûn, çaxê sê sal û şeş meha eʼzman hate girtinê û tʼemamîya welêtda bû xelayîke giran.

²⁶ Lê Êlyas kesekîrʼa nehate şandinê, pêştirî jinebîya ji bajarê Serepta Saydêrʼa.

²⁷ Û gelek kʼotî jî Îsraêlêda hêna Êlîşa pʼêxemberda hebûn û ji wan tʼu kes paqij nebû, pêştirî Neʼmanê ji Sûryayê».

²⁸ Gava hʼemûyêd kʼinîştêda ev yek bihîstin, hêrs kʼetin.

²⁹ Rʼabûn Ew ji bajêr derxistin, birin ser wî çʼîyayê li kʼu bajarê wan hatibû çêkirinê, wekî Wî ji kendêlda bavêjin.

³⁰ Lê Ew nav wanrʼa derbaz bû çû.

Îsa rʼuhʼê hʼeram derdixe

³¹ Îsa berjêr bû hate bajarê Kefernahûma Celîlê û rʼoja şemîyê ew hîn dikirin.

³² Ew li ser hînkirina Wî zendegirtî mabûn, çimkî xeberdana Wî bi hʼukum bû.

³³ Û kʼinîştêda merivek hebû, ku rʼuhʼê cinayî hʼeram pêrʼa hebû. Ewî bi dengekî bilind kire qîrʼîn:

³⁴ «Weyê! Tu çi ji me dixwazî Îsayê Nisretê? Tu hatîyî qirʼa me bînî? Ez zanim Tu kʼî yî. Tu Pîrozê Xwedê yî!»

³⁵ Îsa lê hilat û got: «Kerʼ be û jê derkʼeve!» Cin ew ber wan li eʼrdê xist û bê zirardayîn ji wî derkʼet.

³⁶ Hʼemû zendegirtî man, hevrʼa digotin: «Ev çi gotin e? Ew bi hʼukum û qewatê eʼmirî li rʼuhʼêd hʼeram dike û derdikʼevin?»

³⁷ Û beʼsa Wî hʼemû dor-bera bela dibû.

Îsa gelek nexweşa qenc dike

³⁸ Ew ji kʼinîştê derkʼet çû mala Şimhʼûn. Xwesîya Şimhʼûn teʼl tʼayêda dineʼlîya û bona wê ji Wî hîvî kirin.

³⁹ Îsa ser wêrʼa sekinî, li tʼayê hilat û tʼayê jê berʼda. Destxweda rʼabû ser xwe, berdestî wanrʼa kir.

⁴⁰ Gava rʼo diçû ava, hʼemûyêd ku cûrʼe-cûrʼe nexweşîyêd wan hebûn anîne cem Wî. Ewî destê Xwe danî ser wan her yekî û ew qenc kirin.

⁴¹ Ji geleka jî cin derdikʼetin, dikirine qîrʼîn û digotin: «Tu Kurʼê Xwedê yî!» Lê Îsa li wan hilat û nedihişt ew xeber din, çimkî zanibûn ku Ew Mesîh e.

Dannasînîya tʼemamîya Cihûstanê

⁴² Sibeh ku zelal bû, Îsa rʼabû çû cîkî xewle. Eʼlalet li Wî digerʼîyan û hʼeta cem Wî hatin, nedihiştin ku Ew dest ji wan bikʼişîne.

⁴³ Lê Ewî wanrʼa got: «Gerekê Ez bajarêd dinda jî Mizgînîya Pʼadşatîya Xwedê bidim, çimkî Ez bona wê yekê hatime şandinê».

⁴⁴ Û kʼinîştêd Cihûstanêda dannasîn dikir.