Lûqa 24 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa ji mirinê rʼadibe

¹ Rʼoja yekşemê sibehê zû, wan kʼulfeta biharetêd hazirkirî hildan çûne ser tʼirbê.

² Lê wana kevir ji ber tʼirbê holkirî dît.

³ Gava kʼetine hindurʼ, cinyazê Xudan Îsa nedîtin.

⁴ Gava ewana hê bona vê yekê metʼelmayî mabûn, nişkêva du merî bi kʼincê nûranî li ber wan sekinîn.

⁵ Û gava kʼulfet ji tirsa kʼetine ser rʼûyê xwe, wan meriva wanrʼa got: «Hûn çima li Yê sax nava mirîyada digerʼin?

⁶ Ew ne li vir e, Ew ji mirinê rʼabûye. Bînine bîra xwe, ku çaxê hê Celîlêda bû, çi werʼa got:

⁷ ‹Gerekê Kurʼê Mêriv bikʼeve destê merivêd nerʼast, bê xaçkirinê û rʼoja sisîya ji mirinê rʼabe›».

⁸ Û wana gotina Îsa bîr anîn

⁹ û ji tʼirbê vegerʼîyan, eva yeka her yanzdeha û hʼemûyêd mayînrʼa gotin.

¹⁰ Yêd ku şandîyarʼa gotin, evana bûn: Meryema Mejdelanî, Yohana û Meryema dîya Aqûb, bi tʼevî hinekêd mayîn.

¹¹ Şandîyava çawa gotineke pʼûçʼ xuya bû û wana kʼulfet bawer nekirin.

¹² Lê Petrûs rʼabû berbi tʼirbê bezî, qûz bû nihêrʼî, tʼenê kʼefenê Wî wir bû û metʼelmayî çû, difikirî gelo çawa bû.

Li ser Rʼîya Emwasê

¹³ Wê rʼojê du şagirt diçûne gundekî, ku ji Orşelîmê donzdeh kîlomêtirî dûr bû, navê wî Emwas bû.

¹⁴ Wana bi hevrʼa bona her tiştê qewimî xeber didan.

¹⁵ Û gava ewana nav hevda xeber didan û dişêwirîn, Îsa Xwexa jî nêzîkî wan bû, tʼevî wan çû.

¹⁶ Lê çʼeʼvêd wan girtî bûn, ku Wî nas nekin.

¹⁷ Îsa wanrʼa got: «Hûn vê rʼêyêda çi hevrʼa xeber didin?» Ewana meʼdekirî sekinîn.

¹⁸ Yekî ji wan, ku navê wî Klêpas bû, lê vegerʼand û got: «Ew çawa ji Orşelîmê tʼenê Te nebihîstîye ku van rʼojêd paşinda wir çi qewimîye?»

¹⁹ Ewî ji wan pirsî û got: «Çi bûye?» Wana lê vegerʼand gotê: «Bona Îsayê Nisretê, ku Ew bi eʼmel û xeberêd Xwe li ber Xwedê û tʼemamîya milet pʼêxemberekî zor bû

²⁰ û çawa serekêd kʼahîna û serwêrêd me nemamîya kuştina Wî kirin, xaç kirin.

²¹ Em wê gumanê bûn ku Ewî wê Îsraêlê aza bikira. Wekî din jî eva rʼoja sisîya ye, ku ev tişt bûne.

²² Lê çend kʼulfetêd nav meda jî em eʼcêbmayî kirin. Ewana sibehê zû çûbûne ser tʼirbê

²³ û cinyazê Wî li wir nedîtibûn, vegerʼîyan hatin merʼa gotin, ku: ‹Me milyakʼet dîtin, merʼa gotin, ku Ew sax e›.

²⁴ Û ji me hinek jî çûne ser tʼirbê, çawa ku wan kʼulfeta gotibû, usa bû, lê Ew nedîtin».

²⁵ Hingê Ewî wanrʼa got: «Hey însanêd bê fikir, hûn çiqasî giran hʼemû gotinêd pʼêxembera bawer dikin?

²⁶ Ne gerekê Mesîh cefa bikʼişanda û bikʼeta rʼûmeta Xwe?»

²⁷ Û Wî destpêkir ji Mûsa û hʼemû pʼêxembera, çi ku wan kʼitêbada bona Wî nivîsar bûn, wanarʼa şirovekirin.

²⁸ Gava nêzîkî wî gundê ku diçûnê bûn, Ewî usa da kʼifşê, yançîye Ew diçe cîkî dûr.

²⁹ Lê wana zor li Wî kir û got: «Îşev li cem me bimîne, çimkî êvar e, rʼo çûye ava». Û Ew çû hindurʼ, ku li cem wan bimîne.

³⁰ Lê gava Ew tʼevî wan ser sifrê rʼûnişt, nan hilda, şikirîya Xwe ji Xwedê anî, kerkir da wan.

³¹ Hingê çʼeʼvêd wan vebûn, Ew nas kirin û Ew ber çʼeʼvê wan betavebû.

³² Wana hevrʼa got: «Lema, gava Ewî rʼêda merʼa xeber dida û nivîsar merʼa şirovedikirin, agir dilê me dikʼet».

³³ Ew wê gavê rʼabûn vegerʼîyane Orşelîmê û her yanzdeh tʼevî yêd mayîn civîyayî dîtin,

³⁴ gotin: «Rʼastî Xudan sax bûye û Şimhʼûnva xuya bûye!»

³⁵ Paşê wan her duya gilî kir, ku çawa rʼêda rʼastî Wî hatin û çaxê Wî nan kerkir, Ew nas kirin.

Îsa Xwe nîşanî şagirtêd Xwe dike

³⁶ Wana hê bona vê yekê xeber dida, Îsa nava wanda sekinî û wanrʼa got: «Eʼdilayî werʼa».

³⁷ Ewana ji tirsa bizdîyan û wan tʼirê xeyalekî dibînin.

³⁸ Lê Ewî wanrʼa got: «Hûn çima şaşmayî mane û dudilî ne?

³⁹ Awa li dest û pʼîyêd Min binihêrʼin, ku Ez Xwexa me. Û destê xwe bidine Min û bibînin, çimkî goşt û hestûyêd rʼuhʼ tʼunene, çawa ku hûn dibînin yêd Min hene».

⁴⁰ Gava ev yek got, dest û pʼîyêd Xwe nîşanî wan kirin.

⁴¹ Û hê ji şabûna bawer nedikirin, hʼeyr-hʼujmekʼar mabûn, Ewî wanrʼa got: «Qet tiştekî xwarinê li cem we heye?»

⁴² Wana çîtî meʼsîyê pijandî da Wî.

⁴³ Ewî hilda li ber çʼeʼvê wan xwar

⁴⁴ û wanarʼa got: «Ev bûn ew gotinêd ku gava Ez tʼevî we bûm, Min werʼa gotibûn: ‹Gerekê her tiştêd ku bona Min Qanûna Mûsa, nivîsarêd pʼêxembera û Zebûrada nivîsar bûn bihatana sêrî›».

⁴⁵ Hingê feʼmê wan vekir, ku nivîsara feʼm bikin.

⁴⁶ Û wanrʼa got: «Awa nivîsar e, ku Mesîh gerekê cefa bikʼişîne û rʼoja sisîya ji mirinê rʼabe

⁴⁷ û ji Orşelîmê girtî bi navê Wî tʼobeyî û baxşandina guna nav hʼemû miletada wê bê dannasînkirinê.

⁴⁸ Û hûn in şeʼdêd van hʼemû tişta.

⁴⁹ Û va Ezê sozê Bavê Xwe werʼa bişînim. Orşelîmêda bimînin, hʼeta hûn qewatê ji jor bistînin».

Jorhilatina Îsa

⁵⁰ Û ew hʼeta Beytanyayê birin, destê Xwe bilind kir, dua wan kir.

⁵¹ Û hê dua dikir, ji wan qetîya, berbi eʼzmên hate hilatinê.

⁵² Şagirta jî serê xwe ber Wî danî, bi eşq û şa vegerʼîyane Orşelîmê.

⁵³ Û her gav pʼaristgehêda bûn, pesinê Xwedê didan.