Lûqa 22 - Peymana Nû (Încîl)

Şêwira kuştina Îsa

¹ Cejina Nanê Şkeva nêzîk bû, ya ku jêrʼa Cejina Derbazbûnê dibêjin.

² Serekêd kʼahîna û qanûnzana mecalekê digerʼîyan ku Wî bikujin, çimkî ji cimeʼtê ditirsîyan.

³ Hingê mîrêcin kʼete qelpê dilê Cihûdayê ku Îsxeryotî dihate gotinê, ew yek ji wan her donzdeha bû.

⁴ Eva rʼabû çû tʼevî serekêd kʼahîna û serwêrêd nobedarêd pʼaristgehê, wanrʼa xeber da, wekî Îsa bide destê wan.

⁵ Evana şa bûn û wîrʼa qayl bûn, ku pʼera bidine wî.

⁶ Cihûda rʼazî bû û hilda ser xwe, ku mecalê bibîne Ewî bi dizî cimeʼtêva bide destê wan.

Tʼivdarekdîtina şîva Cejina Derbazbûnê

⁷ Rʼoja Cejina Nanê Şkeva hat, ku eʼdet bû berxê qurbana Cejina Derbazbûnê bihata serjêkirinê.

⁸ Îsa Petrûs û Yûhʼenna şandin û got: «Herʼin Şîva Cejina Derbazbûnê merʼa hazir kin, wekî em bixwin».

⁹ Wana jê pirsî: «Tu li kʼu dixwazî ku em hazir kin?»

¹⁰ Ewî jî wanarʼa got: «Gava ku hûn bikʼevine bajêr, va merivekê rʼastî we bê, cêrʼê avê li ser mila. Pey wî herʼine wê mala ku ew diçê,

¹¹ û xweyê malêrʼa bêjin: ‹Dersdar terʼa dibêje: Kʼanê ew oda mêvana, ya ku Ezê têda tʼevî şagirtêd Xwe şîva Cejina Derbazbûnê bixwim?›

¹² Hingê ewê li qatê jorin odeke mezine hevdayî nîşanî we ke û wir jî hûn hazir kin».

¹³ Ewana çûn, çawa ku wanarʼa gotibû usa jî dîtin û şîva Cejina Derbazbûnê hazir kirin.

Şîva Xudan

¹⁴ Û gava wext pêrʼa gihîşt, Ew bi tʼevî şandîya li ser sifrê rʼûnişt

¹⁵ û wanrʼa got: «Ez gelekî hʼizreta vê Şîva Cejina Derbazbûnê bûm, ku Min tʼevî we berî cefê Xwe bixwara.

¹⁶ Çimkî Ez werʼa dibêjim, Ez îdî ji vê tʼu car naxwim, hʼeta ku Pʼadşatîya Xwedêda bibe».

¹⁷ Û kʼas hilda, şikirîya Xwe ji Xwedê anî û got: «Hildin evê û nav xweda bela kin.

¹⁸ Ez werʼa dibêjim, wekî Ez îdî tʼu car ji meya tirîyê venaxwim, hʼeta ku Pʼadşatîya Xwedê bê».

¹⁹ Û nan hilda şikirî da, kerkir da wan û got: «Eva bedena Min e, ku bona we tê dayînê. Vê yekê bona bîranîna Min bikin».

²⁰ Usa jî kʼas pey şîvêrʼa hilda û got: «Eva kʼasa peymana nû ye, pê xûna Min girêdayî, ku bona we tê rʼêtinê.

²¹ Lê va destê yê ku nemamîya Min bike, li ser vê sifrê tʼevî Min e.

²² Rʼast Kurʼê Mêriv wê usa herʼe, çawa ku bona Wî nivîsar e, lê wey li wî merivî, ku wê nemamîya Kurʼê Mêriv bike».

²³ Û wana destpêkir nav hevda ji hev pirsîn: «Gelo kʼî ye ewî nav meda, ku vê yekê wê bike?»

Deʼwa bona mezinayîyê

²⁴ Û nav wanda deʼw pêşda hat, ku ji nav wanda kʼîjan wê yê herî mezin bê hʼesabê.

²⁵ Îsa wanrʼa got: «Pʼadşayêd mileta cimeʼta xwe bindest dikin û ewêd ser wan hʼukum dikin xêrxwazêd wan têne gotinê.

²⁶ Lê hûn usa nebin, yê nav wedayî herî mezin, bira bibe mîna yê herî biçʼûk û bira yê serwêrtîyê dike jî bibe mîna yê xulamtîyê dike.

²⁷ Niha kʼî ye mezin, yê li sifrê rʼûniştî yan berdestî? Ne yê li sifrê rʼûniştî? Û Ez nava weda mîna berdestîkî me.

²⁸ Hûn in, yêd ku nava cêrʼibandinêd Minda hʼeta niha tʼevî Min mane.

²⁹ Û Ezê Pʼadşatîyê bidime we, çawa Bavê Min ew da Min,

³⁰ wekî hûn Pʼadşatîya Minda ji sifra Min bixwin û vexwin û ser kʼursîya rʼûnên, dîwana donzdeh qebîlêd Îsraêlê bikin.

Îsa derheqa înkʼarîya Şimhʼûn-Petrûsda dibêje

³¹ Şimhʼûn! Şimhʼûn! Va ye mîrêcin xwest wekî we mîna genim bêjingê xe.

³² Lê Min bona te dua kir, wekî bawerîya te kêm nebe û gava tu vegerʼî, dil bidî ber birayêd xwe».

³³ Û Petrûs Wîrʼa got: «Xudan, ez hazir im tʼevî Te bême girtinê û kuştinê jî».

³⁴ Îsa wîrʼa got: «Petrûs! Ez terʼa dibêjim, îro hê berî bangdana dîk, tê sê cara bêjî, wekî tu Min nas nakî».

Derheqa tengasîya mezinda

³⁵ Û Îsa wanrʼa got: «Gava Min hûn bê kʼîsik, tûrik û çarix şandin, hûn hʼewcê tiştekî bûn?» Wana got: «Na».

³⁶ Hingê got: «Lê niha kʼîsikê kʼê heye bira hilde û usa jî tûrik. Û yê ku bê şûr e, bira kʼincê xwe bifiroşe û xwerʼa şûrekî bikʼirʼe.

³⁷ Lê Ez werʼa dibêjim, ku gerekê eva nivîsara ser Min bê sêrî, ku: ‹Ew tʼevî nerʼasta hate hʼesabê›. Û çi ku bona Min nivîsar e, ser qewimandinê ye».

³⁸ Şagirta Wîrʼa got: «Xudan, va ne vira du şûr hene». Ewî wanrʼa got: «Bes e».

Îsa serê çʼîyayê Zeytʼûnê dua dike

³⁹ Û Îsa li gora eʼdetê Xwe rʼabû çû çʼîyayê Zeytʼûnê, şagirtêd Wî jî li pey çûn.

⁴⁰ Û gava gihîşte cî, wanrʼa got: «Dua bikin, ku hûn nekʼevine nava cêrʼibandinê».

⁴¹ Û Xwexa qasî keviravîtinekê ji wan dûr kʼet, çok da dua kir

⁴² û got: «Bavo, heger eʼmirê Te ye, evê kʼasê ji Min dûr xe. Lê bira xwestina Te be, ne ku ya Min».

⁴³ Û ji eʼzmên milyakʼetek Wîva xuya bû û Ew qewat kir.

⁴⁴ Ewî nava cefê giranda, hê bi dilê kʼel dua dikir. Xûdana Wî mîna dilopêd xûnêye gir dirʼijîyane eʼrdê.

⁴⁵ Û ji dua rʼabû, hate cem şagirtêd Xwe, ewana kʼerba kʼederê rʼazayî dîtin.

⁴⁶ Û wanrʼa got: «Hûn çima rʼadizên? Rʼabin dua bikin, ku nekʼevine nava cêrʼibandinê».

Girtina Îsa

⁴⁷ Ewî hê xeber dida, nişkêva eʼlaletekê ser Wîda girt û yekî ji her donzdeha, navê wî Cihûda, pêşîya wan kʼetibû û nêzîkî Wî bû ku Wî rʼamûse.

⁴⁸ Îsa wîrʼa got: «Cihûda! Tu bi rʼamûsanê Kurʼê Mêriv didî destê wan?»

⁴⁹ Gava ewêd tʼevî Wî dîtin ku wê çi biqewime, Wîrʼa gotin: «Xudan, em bi şûr li wan xin?»

⁵⁰ Û ji wan yekî bi şûr li xulamê serekkʼahîn xist û guhê wîyî rʼastê pekand.

⁵¹ Hingê Îsa got: «Bes e, bihêlin». Û dest da guhê wî, qenc kir.

⁵² Paşê Îsa gote serekêd kʼahîna, serwêrêd nobedarêd pʼaristgehê û rʼûspîyêd ku hatibûne ser Wî: «Tê bêjî hûn bi şûr û dara hatine pêşîya qaçaxekî?

⁵³ Ne Ez her gav tʼevî we pʼaristgehêda bûm, we destê xwe ne dida Min. Lê niha wextê we ye û hʼukumê teʼrîstanîyê ye».

Petrûs Îsa înkʼar dike

⁵⁴ Û Ew girtin, birin kirine mala serekkʼahîn. Petrûs jî dûrva pʼê-pʼê li pey Wî diçû.

⁵⁵ Gava wana goveka hʼewşêda agir vêxist û dorê rʼûniştin, Petrûs jî li wir tʼevî wan rʼûnişt.

⁵⁶ Û carîkê ew li ber agir rʼûniştî dît, li wî nihêrʼî û got: «Eva jî tʼevî Wî bû».

⁵⁷ Lê Petrûs înkʼar kir û gotê: «Ez Wî nas nakim, eʼvdê!»

⁵⁸ Xêlekê şûnda yekî din ew dît û got: «Tu jî ji wan î». Petrûs wîrʼa got: «Pismam, ez ne ji wan im».

⁵⁹ Û weke sihʼetekê jî derbaz bû, yekî din jî dida zora xwe û digotê: «Hebe-tʼunebe eva meriva tʼevî Wî bû, çimkî ji Celîlê ye».

⁶⁰ Lê Petrûs got: «Filan kes! Ez nizanim tu çi dibêjî». Û xeber hê dêvda bû, destxweda dîk bang da.

⁶¹ Xudan ser Petrûsda vegerʼîya li wî nihêrʼî, hingê Petrûs gotina Xudan anî bîra xwe, ku wîrʼa gotibû: «Îro hê berî bangdana dîk, tê sê cara Min înkʼar kî».

⁶² Û Petrûs derkʼete derva kʼele-kʼel girîya.

Îsa dibe pêkʼenî û tê kʼutanê

⁶³ Û ewêd ku nobedarî li Îsa dikirin, qerfê xwe li Wî dikirin, dikʼutan.

⁶⁴ Çʼeʼvêd Wî girêdan û ji Wî dipirsîn, digotin: «De pʼêxembertîyê bike, kʼa kʼî bû ku Te xist?»

⁶⁵ Û bi gelek gotinêd mayîn jî Ew bêhurmet dikirin.

Îsa li ber civîna giregira

⁶⁶ Û gava sibeh zelal bû, kʼoma rʼûspîyêd cimeʼtê, serekêd kʼahîna û qanûnzana civîyan. Îsa kʼaşî dîwanxana xwe kirin

⁶⁷ û gotinê: «Heger Tu yî Mesîh, merʼa bêje?» Îsa wanrʼa got: «Heger Ez werʼa bêjim jî, yek e hûn dîsa bawer nakin.

⁶⁸ Û heger pirsekê jî bidime we, hûnê dîsa caba Min nadin.

⁶⁹ Ji vir şûnda Kurʼê Mêriv wê li kʼêleka Xwedêyê Herî Zor, li milê Wîyî rʼastê rʼûnê».

⁷⁰ Û hʼemûya bi hevrʼa got: «Wekî usa ye Tu Kurʼê Xwedê yî?» Ewî wanrʼa got: «Hûn xwexa dibêjin ku Ez Ew im».

⁷¹ Û wana got: «Îdî şeʼde çî merʼa ne? Me xwexa ji devê Wî bihîst».