Lûqa 16 - Peymana Nû (Încîl)

Wekʼîlxercê bêamin, lê serwaxt

¹ Îsa şagirtêd Xwerʼa got: «Merivekî dewletî hebû, wekʼîlxercekî wî hebû. Rʼojekê gilî gihîşte wî, yançîye wekʼîlxercê wî hebûka wî pʼûçʼ dike.

² Ewî jî gazî wî kir û gotê: ‹Ev çi yek e ku ez bona te dibihêm? Heq-hʼesabê wekʼîlxerctîya xwe bide, çimkî îdî tu nikarî wekʼîlxerctîyê bikî›.

³ Wekʼîlxerc dilê xweda got: ‹Ez çi bikim? Axayê min ji wekʼîlxerctîyê min derdixe, eʼrdkʼolan li min nabe, ji pʼarskirinê jî şerm dikim.

⁴ Ez zanim ezê niha çi bikim, ku malêd xweda min qebûl kin, gava ez ji wekʼîlxerctîyê derkʼevim›.

⁵ Ewî yek-yek gazî deyndarêd axayê xwe kir û yê pêşinrʼa got: ‹Tu çiqasî deyndarê axayê min î?›

⁶ Ewî got: ‹Sed kʼûp bizirê zeytʼûnê› û wîrʼa got: ‹Han nivîsara xwe hilde û zû rʼûnê binivîse pêncî›.

⁷ Paşê yê dinrʼa got: ‹Tu çiqasî deyndar î?› Ewî jî got: ‹Sed çʼeʼl genim› û wîrʼa got: ‹Han nivîsara xwe hilde û binivîse hʼeyştê›.

⁸ Û axa pesinê wekʼîlxercê bêamin da, wekî ewî bi aqilî kir. Awa merivêd vê dinê hindava xweda ji merivêd rʼonayê serwaxttir in.

⁹ Ez werʼa dibêjim, hûn bi hebûka vê dinê hevala xwerʼa dest xin û gava hebûk kêm be, we bin konêd hʼeta-hʼetayêda qebûl kin.

¹⁰ Ewê ku nava tiştêd hindikîda amin e, nava tiştêd gelekîda jî amin e, lê ewê ku nava tiştêd hindikîda bêamin e, nava tiştêd gelekîda jî bêamin e.

¹¹ Heger hûn nava hebûka vê dinêda bêamin bûn, kʼê wê hebûka rʼast bide we?

¹² Heger hûn nav tiştê yê xerîbda amin nîbin, ya we kʼê wê bide we?

¹³ Xulamek nikare du axarʼa xulamtîyê bike, çimkî yan wê hʼîlê wî ji yekî herʼe û yê dinê hʼiz bike, yan jî wê qedirê yekî bigire û yê dinê bêhurmet ke. Hûn nikarin hin Xwedêrʼa, hin jî hebûkêrʼa xulamtîyê bikin».

Qanûn û Pʼadşatîya Xwedê

¹⁴ Gava fêrisîya ev hʼemû tişt bihîstin, qerfê xwe li Îsa dikirin, çimkî pʼerehʼiz bûn.

¹⁵ Îsa wanrʼa got: «Hûn ew in yêd ku xwe ber meriva rʼast didine kʼifşê, lê Xwedê dilê we zane. Bizanibin ku ew tiştê nav merivada xweyîqedir e, ew li ber Xwedê hʼeram e.

¹⁶ Zemanê Qanûn û pʼêxembera hʼeta Yûhʼenna kʼişand, ji wir şûnda Pʼadşatîya Xwedê tê dannasînkirinê û her kes diceʼdîne bi qewatê bikʼeve wir.

¹⁷ Lê eʼrd û eʼzmanê hê rʼihʼet derbaz bin, ne ku ji Qanûnê noktek unda be.

¹⁸ Kʼî ku jina xwe berʼde û yeke din bistîne, zinêkʼarîyê dike. Û kʼî ku ya mêrberʼdayî distîne, zinêkʼarîyê dike.

Merivê dewletî û Lazarê feqîr

¹⁹ Merivekî dewletî hebû, ku kʼincê rʼewş û nazik li xwe dikir û her rʼoj bi eşq-şa kʼêf dikir.

²⁰ Merivekî feqîr jî hebû, navê wî Lazar. Ew nava pʼizikêd pʼîsda ber derê yê dewletî kʼetî bû.

²¹ Û çʼeʼvê wî bermayîyê sifra dewletîda dima, ku dixwest kurmê xwe pê bişkênanda. Se jî dihatin, birînêd wî dalastin.

²² Rʼoj hat feqîr mir, milyakʼeta ew birine cem Birahîm. Yê dewletî jî mir, defin kirin.

²³ Gava yê dewletî dîyarê mirîyada cefa dikʼişand, serê xwe bilind kir, ji dûrva Birahîm dît û Lazar hʼemêzêda.

²⁴ Ewî deng dayê û gotê: ‹Bavê Birahîm, li min were rʼeʼmê. Lazar bişîne, ku serê tʼilîya xwe avêda ke bîne zarê min şil ke, çimkî ez kʼûra vî agirîda dişewitim›.

²⁵ Lê Birahîm gotê: ‹Lawo! Bîne bîra xwe, ku te qencîyêd pʼara xwe nav zemanê eʼmirê xweda standine, lê Lazar zelûlî kʼişandîye. Niha jî dilê wî li vir rʼihʼet e, lê tu nava cefada yî.

²⁶ Û pêştirî vê yekê jî, gelîkî bêbinî nava me û weda heye. Ne yê vir dikarin derbazî cem we bin, ne jî yê wir dikarin derbazî cem me bin›.

²⁷ Hingê ewî gotê: ‹Bavo, wekî usa ye, ez hîvî ji te dikim, tu ewî bişîne mala bavê min,

²⁸ çimkî pênc birayêd min jî hene, bira herʼe tʼemîyê bide wan, wekî ew jî neyêne vî cîyê cefa›.

²⁹ Lê Birahîm gotê: ‹Mûsa û pʼêxemberêd wan hene. Bira guhdarîya wan bikin›.

³⁰ Ewî jî got: ‹Na, bavê Birahîm, heger ji mirîya yek herʼe cem wan, wê ji gunekirinê vegerʼin›.

³¹ Hingê Birahîm wîrʼa got: ‹Heger guhdarîya Mûsa û pʼêxembera nakin, yek ji mirîya rʼabe jî, dîsa ewana bawer nakin›».