Lûqa 1 - Peymana Nû (Încîl)

Pêşgotina Lûqa Tʼêyofîlorʼa

¹ Tʼêyofîloyê xweyîqedir, niha geleka destpêkirîye serhatîya wan tiştêd nava meda bûyî usa rʼêz kin,

² çawa ewêd ku pêşîyê bi çʼeʼvê xwe dîtibûn û ev Mizgînî bela dikirin, merʼa gotin.

³ Ez jî çawa yekî hê zûva rʼast pey wan hʼemû tişta diçûm, min rʼê têrʼa dît ku bi hûr-gilî terʼa binivîsim,

⁴ wekî tu rʼastîya wan tiştêd ku hîn bûyî, bizanibî.

Mizgînîya milyakʼet bona bûyîna Yûhʼennayê nixumdar

⁵ Çaxê Hêrodes pʼadşayê Cihûstanê bû, kʼahînek ji bereka Ebîya hebû, navê wî Zekerîya bû. Jina wî jî ji eʼsilê Harûn bû, navê wê Êlîzabêt.

⁶ Evana her du jî li ber Xwedê rʼast bûn û nav hʼemû tʼemî û qanûnêd Xudanda bêqusûr diçûn.

⁷ Lê zarʼêd wan tʼunebûn, çimkî Êlîzabêtê zarʼ nedanîn û her duya jî eʼmirê xwe derbaz kiribûn.

⁸ Awa çaxê Zekerîya dora bereka xweda xizmetkʼarîya kʼahîntîyê li ber Xwedê dikir,

⁹ bi eʼdetê kʼahîntîyêda pʼeşk wîrʼa kʼet, ku herʼe pʼaristgeha Xudan, bixûrê bişewitîne.

¹⁰ Û dema şewitandina bixûrê, tʼemamîya cimeʼtê derva dua dikir.

¹¹ Hingê milyakʼetê Xudan wîva xuya bû û alîyê rʼastêva kʼêleka gorîgeha bixûrê sekinî.

¹² Çaxê Zekerîya dît, tʼevîhev bû û saw kʼete ser wî.

¹³ Lê milyakʼet wîrʼa got: «Zekerîya, netirse! Dua te hate bihîstinê, kʼulfeta te Êlîzabêtê terʼa kurʼekî bîne û tê navê wî Yûhʼenna daynî.

¹⁴ Ewê terʼa bibe eşq û şayî û gelekê bi bûyîna wî şa bin.

¹⁵ Çimkî ewê li ber Xudan mezin be. Tʼu car gerekê şerav-araqê venexwe. Û hê zikê dîya xweda, wê bi Rʼuhʼê Pîroz tʼijî be.

¹⁶ Wê ji zarʼêd Îsraêlê geleka berbi Xudan Xwedêyê wan vegerʼîne.

¹⁷ Ewê bi rʼuhʼ û qewata Êlyas pʼêxember pêşîya Xudanva herʼe, wê dilê bava ser zarʼada û neêlima berbi feʼmdarîya rʼasta vegerʼîne, wekî cimeʼtekê bona Xudan hazir ke».

¹⁸ Zekerîya milyakʼetrʼa got: «Ezê vê yekê çawa bizanibim? Ez kal im û kʼulfeta min jî eʼmirê xwe îdî derbaz kirîye».

¹⁹ Milyakʼet lê vegerʼand û gotê: «Ez Cibrayîl im, ku li ber Xwedê disekinim. Û ez hatime şandinê, ku terʼa bêjim û vê mizgînîyê bidime te.

²⁰ Va tê lal bî û nikaribî xeber dî, hʼeta wê rʼoja ku ev tişt bêne sêrî, çimkî te ew gotinêd min bawer nekirin, ku wê wextê xweda bêne sêrî».

²¹ Hʼeta hingê cimeʼt hîvîya Zekerîya bû û eʼcêbmayî diman, ku ew pʼaristgehêda derengî dikʼet.

²² Û çaxê ew derkʼete derva, îdî nikaribû wanarʼa xeber da. Wana şik bir, ku pʼaristgehêda tişt hatîye li ber çʼeʼva. Û ewî bi nîşana wanarʼa xeber dida û lal ma.

²³ Gava rʼojêd xizmetkirina wî xilaz bûn, çû mala xwe.

²⁴ Pey wan rʼojarʼa, kʼulfeta wî, Êlîzabêt hʼemle derkʼet, pênc meha ewê xwe vedişart û digot:

²⁵ «Ev çi yek bû van rʼojada Xudan bona min kir, hʼalê minda nihêrʼî û qara min ji nav meriva da hildanê».

Mizgînîya milyakʼet bona bûyîna Îsa

²⁶ Meha şeşada Xwedê milyakʼet Cibrayîl şande bajarekî Celîlê ku navê wî Nisret bû,

²⁷ cem qîzeke bikʼir, ya ku merivekî bi navê Ûsivê mala Dawidrʼa nîşankirî bû. Navê qîzikê Meryem bû.

²⁸ Milyakʼet wêva xuya bû û gotê: «Silav li te qîzika kʼerem lê bûyîyê, Xudan tʼevî te ye».

²⁹ Ewa ser gotina wî tʼevîhev bû û fikirî: «Gelo ev çi silav e?»

³⁰ Û milyakʼet jêrʼa got: «Meryem, netirse! Çimkî te kʼerem ji Xwedê stand.

³¹ Va tê hʼemle derêyî Kurʼekî bînî û navê Wî Îsa daynî.

³² Ewê mezin be û Kurʼê Yê Herî Jorin wê bê gotinê. Û Xudan Xwedê wê tʼextê bavê Wî Dawid bide Wî.

³³ Ewê hʼeta-hʼetayê pʼadşatîyê ser mala Aqûb bike û xilazîya Pʼadşatîya Wî wê tʼunebe».

³⁴ Meryemê milyakʼetrʼa got: «Ev yekê çawa bibe, çimkî ez hela hê qîz im?»

³⁵ Milyakʼet lê vegerʼand û got: «Rʼuhʼê Pîroz wê bê ser te û qewata Yê Herî Jorin wê ser te bike sî. Bona vê yekê ew Pîrozê ku wê ji te bibe, ew Kurʼê Xwedê wê bê gotinê.

³⁶ Va ye omida te Êlîzabêt jî, ya ku bêzurʼet dihate gotinê, wê mezinayîya xweda eva meha şeşa ye kurʼekîda hʼemle ye.

³⁷ Çimkî cem Xwedê tiştekî nebûyînê tʼune».

³⁸ Wî çaxî Meryemê got: «Ez carîya Xudan im. Bira anegorî gotina te bona min bibe». Û milyakʼet ji cem wê çû.

Meryem serîkî Êlîzabêtê dixe

³⁹ Wan rʼojada Meryem rʼabû lez çû alîyê çʼîya, bajarekî Cihûda.

⁴⁰ Ew kʼete mala Zekerîya û silav da Êlîzabêtê.

⁴¹ Gava Êlîzabêtê silava Meryemê bihîst, zarʼok zikê wêda livîya. Êlîzabêt Rʼuhʼê Pîrozva tʼijî bû

⁴² û bi dengekî bilind kire gazî got: «Tu nav kʼulfetada bimbarek î û berê zikê teda jî bimbarek e.

⁴³ Ev çi bextewarîk e ku dîya Xudanê min ser minda hat?

⁴⁴ Gava dengê silava te kʼete guhê min, zarʼok zikê minda ji şabûna lîst.

⁴⁵ Xwezî li wê, ku gotina Xudan bawer dike, ku çi jêrʼa hatîye gotinê, wê bê sêrî».

⁴⁶ Meryemê got: «Nefsa min pesinê Xudan dide

⁴⁷ û rʼuhʼê min bi Xwedê Xilazkirê min şa dibe,

⁴⁸ çimkî Ewî berê Xwe milûktîya carîya Xweda kir. Va ji vir şûnda hʼemû nisilê xwezîya xwe li min bînin,

⁴⁹ çimkî Xwedêyê Zor bona min tiştêd pʼirʼ mezin kirin. Navê Wî pîroz e.

⁵⁰ Rʼeʼma Wî qirʼne-qirʼne li ser wan e, yêd ku ji Wî ditirsin.

⁵¹ Qewata destê Xwe Ewî da kʼifşê û yêd ku dilê xweda kʼubar-babax in bela-belayî kirin.

⁵² Yêd qewat ji kʼursîya anîn xwarê û yêd milûk bilind kirin.

⁵³ Yêd birʼçî bi tiştêd qenc tʼêr kirin û yêd dewletî destvala verʼêkirin.

⁵⁴ Rʼeʼma Xwe anî bîra Xwe, alî xulamê Xwe, Îsraêl kir,

⁵⁵ çawa kal-bavêd me, Birahîm û zurʼeta wîrʼa bona hʼeta-hʼetayê sozê Xwe dabû».

⁵⁶ Meryem weke sê meha cem Êlîzabêtê ma, paşê vegerʼîya mala xwe.

Bûyîna Yûhʼennayê nixumdar

⁵⁷ Awa dema welidandina Êlîzabêtê pêrʼa gihîşt, kurʼek jêrʼa bû.

⁵⁸ Heval-hogirêd wê bihîstin ku Xudan rʼeʼma xweye mezin bona wê kirîye, tʼevî wê şa dibûn.

⁵⁹ Rʼoja hʼeyştada hatin ku kurʼik sinet kin û navê bavê wî Zekerîya lê kin.

⁶⁰ Lê dîya wî got: «Na, navê wî gerekê Yûhʼenna be».

⁶¹ Wêrʼa gotin: «Nava merivêd teda bi wî navî kesek tʼune».

⁶² Hingê wana bi nîşana ji bavê wî pirsîn ku çi navî dixwaze wî ke.

⁶³ Ewî jî tʼextek xwest û li ser nivîsî: «Navê wî Yûhʼenna ye». Hʼemû eʼcêbmayî man.

⁶⁴ Destxweda zar-zimanê wî vebû, xeber da, şikirî da Xwedê.

⁶⁵ Tirsê hʼemû cînarêd wan girt û tʼemamîya çʼîyayêd Cihûstanêda bona vê yekê dihate gotinê.

⁶⁶ Hʼemûyêd ku dibihîstin, bîra xweda xwey dikirin, digotin: «Gelo ev kurʼikê bibe çi?» Çimkî destê Xudan pêrʼa bû.

Pʼêxembertîya Zekerîya

⁶⁷ Bavê wî Zekerîya bi Rʼuhʼê Pîroz tʼijî bû, pʼêxembertî kir û got:

⁶⁸ «Şikir ji Xudan Xwedêyê Îsraêlêrʼa ku serîk da cimeʼta Xwe û azayî jêrʼa anî.

⁶⁹ Ji mala xulamê Xwe Dawid bona me Xilazkirekî zor rʼakir,

⁷⁰ çawa Ewî hê berêda bi devê pʼêxemberêd Xweye pîroz gotîye,

⁷¹ ku em ji dijminêd xwe û destê hʼemû xêrnexwaza xilaz bin,

⁷² rʼeʼmê kal-bavêd me bike, peymana Xweye pîroz

⁷³ û wê sonda ku bavê me Birahîmrʼa xwar bîr bîne,

⁷⁴ wekî ji destê dijmina azabûyî, em bikaribin bê tirs û xof,

⁷⁵ hʼemû rʼojêd eʼmirê xweda, rʼast û hʼelal Wî bihʼebînin.

⁷⁶ Tu, lo kurʼiko, tê pʼêxemberê Yê Herî Jorin bêyî gotinê, tê pêşîya Xudanva herʼî, wekî rʼîya Wî hazir kî

⁷⁷ û zanebûna azayîyê bidî cimeʼta Wî bi baxşandina gunêd wan.

⁷⁸ Ji rʼeʼm û hʼuba Xwedêyê me çawa jorda rʼo ku dertê, usa wê serîkî bide me,

⁷⁹ wekî yêd ku teʼrîstanîyê û bin sîya mirinêda dimînin rʼonayî ke û nigêd me dayne ser rʼîya eʼdilayîyê».

⁸⁰ Kurʼik mezin dibû û bi rʼuhʼ qewat digirt û hʼeta rʼoja Îsraêlêva xuya bû jî li berʼîyê dima.