مَرکاس 3 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

دگه مُنڈێئے دْرهبکشی

¹ دگه رَندے، ایسّا کَنیسَها شت. اۆدا مردے هست‌اَت که دستی هُشک و مُنڈ اَت.

² نِشتگێن مردم ایسّائے اِنتزار و وَدارا اَتنت که اگن اے مردئے دستا شَمبِهئے رۆچا دْراه بکنت، گڑا ما آییئے سرا شَبَّتئے رۆچا کار کنگئے بُهتاما جتَ کنێن.

³ ایسّایا گۆن مُنڈێن مردا گوَشت: ”بیا دێما بۆشت.“

⁴ رَندا گۆن آ نِشتگێن مردمان گوَشتی: ”شَبَّتئے رۆچا، نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ یا کُشگ و گار کنگ؟“ آ بێتئوار بوتنت.

⁵ ایسّایا په زَهر چارتنت، چێا که چه آیانی سِنگدلیا سکّ پَدَرد بوت. گۆن آ مردا گوَشتی: ”دستا شهار دئے!“ آییا دست شهار دات و دستی وشّ و دْراه بوت.

⁶ گڑا پَریسی ڈنّا شتنت و په ایسّائے کۆشارێنگا گۆن هیرودیان شئور و سَلاهِش بُنگێج کرت.

بازێن مردمے ایسّائے رَندا راهَ گیپت

⁷ ایسّا چه مردمان دور، گۆن وتی مریدان گوَرمئے لَمبا شت. بازێن جَلیلی مردمے آییئے پدا رئوان بوت.

⁸ چه یَهودیَه، اورشَلیم، اِدومیَه و اُردُنئے کئورئے آ دستا هم بازێن مردمے مُچّ بوت، سور و سئیدونئے چپّ و چاگردئے نندۆک هم آتکنت. چێا که آیان ایسّائے مۆجزهانی بارئوا اِشکتگ‌اَت.

⁹ ایسّایا گۆن مریدان گوَشت، بۆجیگے په آییا تئیار بکننت تانکه چه بازێن مردمانی مُچّیئے اَنگِرّ و آشۆپا دور ببیت.

¹⁰ آییا بازێن مردمے وشّ و دْراه کرتگ‌اَت، پمێشکا نادْراهێن مردم په آییئے دست پِر کنگا، تێلانک دئیان، دێما کِنزان اَتنت.

¹¹ همایان که جِنّ پِر اَت، وهدے ایسّااِش دیست آییئے پادان کپتنت، کوکّارِش کرت و گوَشتِش: ”تئو هُدائے چُکّ ائے.“

¹² ایسّایا هُکم داتنت: ”گۆن کَسّا مگوَشێت من کئے آن.“

دوازده هاسێن کاسِدئے گچێن کنگ

¹³ رَندا، ایسّا کۆهئے سرا سر کپت و چه وتی مریدان لهتێنی همۆدا لۆٹت و آ ایسّائے کِرّا آتکنت.

¹⁴ ایسّایا چه آیان دوازده کَس گچێن کرت و وتی هاسێن کاسِد نامێنتنت، تانکه گۆن آییا همراه ببنت و آیان په وشّێن مِستاگئے شِنگ کنگا رئوان بکنت.

¹⁵ جِنّ کَشّگئے اِهتیاری هم داتنت.

¹⁶ آ دوازدهێنانی نام اِش اَنت: شَمون که ایسّایا آییئے دومی نام، ”پِتْرُس“ پِر بست،

¹⁷ زِبْدیئے چُکّ، آکوب و آییئے برات یوهَنّا که ایسّایا ”گْرند و گِرۆکئے چُکّ“ نام پِر بستنت،

¹⁸ اَنْدْریاس، پیلیپُس، بَرتولوما، مَتّا، توما، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا، سَرمچارێن شَمون و

¹⁹ یَهودا اِسْکَریوتی که رَندا ایسّایی دْرۆهگی و دژمنانی دستا دئیگی اَت.

ایسّا و بِلزَبول

²⁰ رَندا، ایسّا لۆگا آتک و اۆدا مردم همینچُک باز اَت که ایسّا و آییئے مریدان ورگئے مۆه هم نرَست.

²¹ وهدے آییئے سیاد و وارس سَهیگ بوتنت، آییئے برگا آتکنت، چێا که لهتێنا گوَشتگ‌اَت که آ سار نه‌اِنت.

²² چه اورشَلیما آتکگێن شَریَتئے زانۆگران هم اَنچُش گوَشتگ‌اَت که ایسّایا جِنّ پِر و گۆن جِنّانی سردار بِلزَبولئے سرۆکیا، جِنّانَ کَشّیت.

²³ گڑا ایسّایا آ لۆٹتنت، مِسالی دات و گوَشتی: ”شئیتان، چۆن شئیتانا کَشّت و در کرتَ کنت؟

²⁴ اگن یکّ مُلکێا ناتِپاکی ببیت، آ مُلک برجاهَ نمانیت و

²⁵ اگن یکّ لۆگێئے مردم وت‌مان‌وت ناتِپاک ببنت، آ لۆگ هم پَشتَ نکپیت.

²⁶ همے ڈئولا، اگن شئیتانئے وتی جندئے هلاپا بۆشتیت، گار و بێگواهَ بیت. اے آییئے هلاسی اِنت.

²⁷ یکّ زۆراورێن مردمێئے لۆگا هچکَسَ نپُتریت و آییئے لۆگا پُل و پانچ کرتَ نکنت، تان وهدے که هما زۆراورێن مردما مگیپت و مبندیت. رَندا آییئے لۆگا پُل و پانچ کرتَ کنت.

²⁸ باور کنێت که مردمانی گناه و کُپر بَکشگ بنت،

²⁹ بله هما که هُدائے پاکێن روهئے هِلاپا کُپرَ کنت، هچبر پهِلّ کنگَ نبیت و اَبدی گُنهکارَ مانیت.“

³⁰ ایسّایا پمێشکا چُش گوَشت که آ گوَشگا اَتنت، ایسّایا جِنّے سرا اِنت.

ایسّائے مات و برات

³¹ ایسّائے مات و برات آتک و ڈنّا اۆشتاتنت، کُلئو و پئیگامِش رئوان دات که ایسّا آیانی کِرّا بیئیت.

³² بازێن مردمے آییئے چپّ و چاگردا نِشتگ‌اَت و هالِش دات: ”تئیی مات و برات ڈنّا اۆشتاتگ و ترا لۆٹنت.“

³³ ایسّایا آیانی پَسّئوا جُست کرت: ”منی مات و برات کئے اَنت؟“

³⁴ نون ایسّایا نِشتگێن مردمانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”منی مات و برات اِش اَنت!

³⁵ آ که هُدائے واهگ و رَزائے سرا کارَ کننت، هما منی مات و برات و گهار اَنت.“