TOBIT 3 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

Tobiten otoitza

¹ Atsekabez beterik, negar-zotinez, otoitzean hasi nintzen, hasperenka:

² «Zuzena zara, Jauna, eta zure egintzak oro zuzenak dira, zure bideak oro errukior eta leialak; zuk epaitzen duzu mundua.

³ Arren, Jauna, oroit zaitez nitaz, begira iezadazu eta ez zigortu ni neure bekatuengatik eta hutsegiteengatik, ezta gure arbasoek zure kontra egin zituztenengatik ere.

⁴ Gure arbasoek zure aginduak bete ez zituztelako utzi diezu etsaiei guri lapurretak egiten, gu erbesteratzen eta hiltzen. Iseka eta barre egiten digute denek, irainka garabiltzate sakabanatu gaituzun nazio guztietan.

⁵ Bai, zure zigor guztiak zuzenak dira, nire bekatuek eta gure gurasoenek merezi duten bezala ni erabiltzean. Izan ere, ez ditugu bete zure aginduak, ez dugu leial jokatu zure aurrean.

⁶ Orain, beraz, erabil nazazu zeure gogara, hartzazu nire bizi-arnasa, desager nadila lurrazaletik eta lur bihurtu. Hobe dut hil bizi baino, gezurra dioten irainak entzuten ari bainaiz eta nahigabe izugarriak hartu bainau. Libra nazazu, Jauna, larrialdi honetatik, uztazu betiko egoitzara joaten; baina ez gorde niri zeure aurpegia, Jauna. Bai, hobe dut hil nire bizitzan honelako larrialdia jasan baino; horrela, ez dut irainik entzun beharrik izango».

Neskameak Sara iraindu

⁷ Egun berean, Sarak ere, Mediako Ekbatanan bizi zen Raguelen alabak, bere aitaren neskameetako baten irainak entzun zituen.

⁸ Izan ere, emakume hura zazpi aldiz ezkondua zen; baina Asmodeo demonio gaiztoak hil egiten zion aldi bakoitzean senarra, ohi den bezala berarekin elkartu baino lehen. Neskameak, bada, esan zion emakumeari: «Zeuk hiltzen dituzu senarrak! Zazpi izan dituzu eta bakarraren izenik ere ez daramazu.

⁹ Zergatik zigortzen gaituzu haiek hil direla eta? Zoaz zeu ere beraiekin! Ez dezagula inoiz ere ikusi zure semerik, ez alabarik!»

¹⁰ Orduan, atsekabez beterik, negarrez hasi zen Sara eta gora igo zen, bere aitaren gelara, bere burua urkatzeko asmoz. Baina pentsatzen jarri eta esan zuen bere baitan: «Jendeak gure aita irainduko luke, esanez: “Hain maite zenuen alaba bakarra urkatu egin da, bere zoritxarraren handia ikusirik”. Eta, zahartzaroan, hilobira bidaliko nuke aita atsekabearen atsekabez. Neure burua urkatu baino hobe dut Jaunari heriotza eskatu; horrela, ez dut aurrerantzean irainik entzun beharrik izango».

Sararen otoitza

¹¹ Une hartantxe, eskuak leihorantz luzatuz, honako otoitz hau egin zuen Sarak: «Goretsia zu, Jainko errukitsu hori! Goretsia zure izena mendez mende! Zuk eginiko guztiek gorets zaitzatela beti!

¹² Zuregana jasotzen dut aurpegia, zuregana itzultzen begiak.

¹³ Egizu desager nadila lur honetatik eta ez dezadala berriro entzun irainik.

¹⁴ Badakizu, ene Jabe horrek, garbi nagoela, ez dudala ezein gizonekin likiskeriarik egin.

¹⁵ Ez dut lohitu neure izenik, ezta nire aitarenik ere, erbesteratua nagoen lurralde honetan. Alaba bakarra nau aitak, ez du oinordeko izango litzatekeen semerik, ez du senide hurrekorik, ez ahaiderik ni emaztetzat hartzeko modukorik. Zazpi senar galdu ditut. Zertarako, bada, bizi luzaroago? Hala ere, heriotzarik eman nahi ez badidazu, entzun bederen, Jauna, egin didaten iraina».

JAINKOAREN ERANTZUNA (3,16—11,19) Jainkoak entzun Tobiti eta Sarari

¹⁶ Une hartan bertan, Tobit eta Sararen otoitzak entzunik, aintzaz beteriko Jainkoak

¹⁷ Rafael bidali zuen, biak sendatzera: Tobitek, begietako lausoa kendurik, Jainkoaren argia bere begiz ikus zezan, eta Sara, Raguelen alaba, Tobiten seme Tobiasi emaztetzat eman eta emakumeagandik Asmodeo demonio gaiztoa bota zezan. Sararekin ezkondu nahi zuten beste guztiek baino eskubide handiagoa zuen Tobiasek. Tobit etxartetik etxera zihoan une berean, Sara, Raguelen alaba, goiko gelatik behera zetorren.