فلیپیان 2 - کتاب مقدس به زبان بندری

الگو گِفتِن اَ افتادگیِ مسیح

¹ پَ اگه در مسیح تشویق اِبین، اگه محبت اُ باعث دلگرمیتُن، اگه در روح خدا رفاکت تُهَه، اگه مهر و همدردی تُهَه،

² پَ شادی مه ئو کامل بُکنی و همفکر بَشین، بِی همدگه محبت بُکنین، یَکدل و یَک رِی بَشین.

³ هیچ کاری ئو اَ سرِ خودخواهی یا تکبر مَکُنی، بلکه وا افتادگی بکیه ئو اَ خوتُ بِهتِه بُدُنی.

⁴ هیچِتاتُ فَکَه به فکر نَعف خویی نَبَشِت، بلکه به فکر نَعف بکیه هم بَشِت.

⁵ میون خوتُ همو فکریُ تُبَشِت که مسیح عیسی ایشَستَه:

⁶ اُ با ایکه وا خدا هم شکل هَستَه، به برابری خو وا خدا نچسبی،

⁷ بلکه وا گِفتِن شکل یه غُلُم به خوش به خویی خالی ایکه، و به شباهت آدمیزاد وا دنیا هُند.

⁸ و وختی که به شکل آدمیزاد در هُند، به خویی افتاده ایکه، و تا حدّ مرگ، حتی مرگ رو صلیب، مطیع بو.

⁹ پَ خدا بِی اُ خیلی سرفراز ایکِردِن، و نُمی بالاته اَ همۀ نُمُ به اُ ایبَخشیدِن،

¹⁰ تا به نُم عیسی، هر زانویی خم بَشِت، توو آسَمُن، رو زمین و زیر زمین،

¹¹ و هر زَبُنی اقرار بُکنت که عیسی مسیح ’خداوند‘ اِن، بِی جلال خدای بَپ.

نور توو دنیا

¹² پَ، ای عزیزُنُم، همطو که همیشه اطاعت تُکِردِن، الانَم نه فَکَه موکعی که مه اُجائوم، بلکه خیلی بِشتِه موکعی که اُجا نَهُم، نجات خو وا تِرس و لِرز به کار بگیری؛

¹³ به چه که ایی خدان که بِی خوشنودی خویی در شما کار اَکُنت، هم توو اراده هم توو عمل.

¹⁴ همۀ کارو ئو بدون سُک سُک یا جر و بحث اَنجُم هادِین،

¹⁵ تا بی‌‌عیب و ساده دل و چوکُن بی لکه خدا بَشین، بین نسل ناخلف و سرکش که میونشُ مثه اِستالَه ئُو توو دنیا اَدِرخشین،

¹⁶ همطو که به کَلُم زندگی تُگناشتِن، تا ایطوکا توو روز برگشتِن مسیح مه افتخار بُکنُم که الکی ندُویدَم یا الکی زحمت اُمنکشی.

¹⁷ حتی اگه لازم بَشِت که خون مه مثه شرابِ وَخف بودَه، روی هدیۀ کُربُنی ایمُنِتُ رِختَه بَشِت، توو اَنجُم ایی کار خوشالُم و وا همتُ شادی اَکُنُم.

¹⁸ همیطوَم شما بایه خوشال بَشین و وا مه شادی بُکنین.

تیموتائوس و اِپافْرودیتوس

¹⁹ در خداوندْ عیسی امید اُمهَستِن که تیموتائوسُ به همی زودیُ حدتُ بفرستُم، تا مه اَم وا خبر گِفتِن اَ حالتُ دلُم خاش بَشِت.

²⁰ به چه که کسیُ مثه اُ اُمنی، که وا خلوص نیّت دل نِگرون راحتیِ شما بَشِت.

²¹ به چه که همۀ اُشُ پِی نَعف خوشُئَن، نه نَعف عیسی مسیح.

²² ولی شما اَدونی که تیموتائوس امتحان خو پس ایدادِن، که چطو مثه پُسی که وا بَپِشِن، توو کار انجیل واکلُم خذمت ایکِردِن.

²³ پَ مه امید اُمهَه هِمی که تکلیفُم روشن بو، بِی اُ حدتُ بفرستُم؛

²⁴ و در خداوند اطمینُن اُمهَستِن که خومَم وا هِمی زودیُ اَتام.

²⁵ مه لازم اُمدونستِن که اِپافْرودیتوسُ حدتُ بفرستُم، بِی اُ که اَ یه طَرَه کاکام، همکارُم و همرزمُمِن، و اَ یه طَرَه کاصِد و خادم شما بِی رفع احتیاجوی مِن.

²⁶ به چه که اُ مشتاق دیدن همۀ شمان و اَ ایکه اَ مریضی اُ واخبر بودین، ناراحتِن.

²⁷ واکعنم که تا حدّ مرگ مریضَ. ولی خدا بهش رحم ایکه، نه فَکَه به اُ، بلکه به مه اَم، تا نَکه غُصتَه ای رو غُصتَم بیاد.

²⁸ پَ مه بِی فرستادِن اُ بِشتِه شوک و ذوک اُمهَه تا اَ دوبارَه دیدن اُ خوشال بَشین و ایطوکا مه کمتِه دل نِگرون بَشُم.

²⁹ پَ در خداوند، اُ رو وا شادی تَمُن کبول بُکنی و به ایطو کسوئی احترام بُنوسین،

³⁰ به چه که اُ بِی کار مسیح تا حدّ مرگ رَه و وا خاطر جبران کَم و کسری خذمتتُ به مه، جُنِ خو توو خطر ایکَردی.