4 Господь дене ушнен эре куаныза. Угыч каласем: куаныза!
Куаныза да йывыртыза, пылпомышто тыланда кугу суап лиеш: тендан деч ончыч илыше пророк-влакымат тыгак поктылыныт.
Пелйӱд жапыштырак Павел ден Сила кумалыныт да Юмым моктен муреныт, а казаматышке петырыме-влак нуным колыштыныт.
Господь Иисусын лӱмжӧ верч намыслалташ йӧрышӧ лиймыштлан куанен, нуно Синедрион гыч каеныт,
Ончыкылан ӱшанда улмылан куаныза‚ нелылык годым чытыше лийза‚ эре кумалза.
Мемнам ойгаҥдарат, а ме куаныше улына, ме йорло улына, но шукым пойдарена, мемнан нимона уке, но чылажат мемнан.
Но мемнан каласкалыме Поро Уверна деч молым тыланда ме шкежат ойлена але пылпомыш гыч Суксо каласкала гынат, тек тыгай уверым шарышыже каргыме лиеш.
Тыгак теат куаныза, мый денем пырля куаныза.
Тыгеракын, иза-шольым-влак, Господь дене ушнымаште куаныза. Тидымак угыч тыланда возымем мыйым ок йӧсландаре, а тыланда пайдале лиеш.
Христосын орланымашкыже ушнымыда семын куаныза, тунам Тудын чапше кончымо годымат куанаш да йывырташ тӱҥалыда.