18 جا چه؟ تەنیا ئیه که وه هەر لەونێگ، مەسیح بانگەوازی بکرێید چ وه نیەت نادرس، چ درس! و من وه ئی بونه خوەشاڵم. ئەرێ، خوەشاڵیش بوم،
«وای وه حاڵ ئیوه ماموستایل تەورات و فەریسیەیل، ئێ دوڕوییل! چوینکه ئیوه دەر پادشایی ئاسمان وه ڕوی مەردم بەسین؛ خوەدان نیەچینه ناو و نوای کەسیلێ که توان بچنه ناو، گرین.
لەلاێگەو ماڵیل بێوه ژنیل چەپاو کەن، لەلاێگتریشەو ئەڕا ئیه که خوێان نیشان بێەن، دوعایلیان دریژەو کەن. سزاێ ئیانه چەنێ سەختتر بود.»
وەلێ نەفامین عیسا چه ئویشێ؛ بەڵکەم له لێان شاریایەو تا دەرکێ نەکەن؛ جا زاورێان چیاد له ئی باوەته چشتێ له لێ بپرسن.
عیسا وەت: «نوای نەگرن، چوینکه هەر کەس وه زد ئیوه نیه، ها گەرد ئیوه.»
جا چه باێه بویشیم؟ ئێ ئیمه که جویلەکەیمن له باقی مەردم وەزمان خاستره؟ نەخیر! چوینکه ئیمه هەر ئێرنگەیش بخت کردیمنه که گشتیەکی، هەم جویلەکە و هەم یونانی گیرودەێ گونان.
جا چه؟ ئێ باێه گونا بکێم چوینکه له ژێر شەریعەت نیمن، بەڵکەم هایمنه ژێر فیز؟ هەراێهەر!
ئێ مەبەستم چەس؟ ئێ خواردەمەنی که ئەڕا بت پیشکەش بود چشتێگه، یا بت چشتێگه؟
جا چه باێه بکەم؟ وه روح دوعا کەم و وه عەقڵیش دوعا کەم؛ وه روح بەیت خوەنم جا وه عەقڵیش خوەنم.
وە هەر حاڵێگەو، چ من چ ئەوانه، هەر ئی پێخامه بانگەوازی کەیمن و ئیوەیش وەپێ ئیمان هاوردین.
چوینکه زانم که له ڕێ دوعایل ئیوه و مەیەت روح عیسا مەسیح، ئیه بوده بایس ڕزگاریم،