4 إِيوَا ؤُڒَا ذ نش غَارِي سَّبَاب اَذ رَاجِيغ اَڒ لْحَسَانَات ينُو زَعْمَا. مڒَا ذِنِّي شَان يجّن غَارس سَّبَاب اَذ يرَاجَا اَڒ لْحَسَانَات نّس، أَتَاف نش غَارِي كْتَار زَّايس.
أَرّم-د ڒْبَاڒ نْوم إِ مَامّش تسْڒَام. ونِّي يدْجَان غَارس يتْمَارْنِي-يَاس. وَلَكِن ونِّي وَار غَار يدْجِي شَا، يتْوَاكْسِي-يَاس ؤُڒَا ذ مِين ذَاس يتْغِير غَارس."
خ مَانَاينِّي، زِي سَّا اَڒ ثْسَاونْت نشِّين وَار نْخزَّر شَا ذِي حَدّ عْلَاحْسَاب ڒَعْقڒ ن دُّنشْت-أَ. وَاخَّا نْخزَّر قْبڒ ذِي لْمَسِيح عْلَاحْسَاب ڒَعْقڒ ن دُّنشْت-أَ، ڒخُّو وَار ث نتْوِيڒِي شَا اَمنِّي.
نشِّين ذ يسْرَائِيلِيْين زݣ وَامِي د نخْڒق، نشِّين وَار ندْجِي شَا زِي ڒݣْنُوْس يعصَّان زَعْمَا.