3 تْشكَّرغ أَربِّـي كُڒ ثْوَاڒَات خْمِي ذَايْوم تْفكَّرغ.
وَلَكِن أَ نحْمذ أَربِّـي! وَاخَّا ثْطَاعم إِ ڒْمُعْصِيّث قْبڒ، ڒخُّو ثْطَاعَام س وُوْڒَاون نْوم إِ ؤُسڒْمذ نِّي إِي كنِّيو يسِّيوْضن. ثهْنَام زِي ڒْمُعْصِيّث، ثْذوْڒم ذ يسمْغَان إِ مِين يدْجَان نِيشَان.
تْشكَّارغ أَربِّـي خَاوم ڒبْدَا خ اَرْضَا إِي ذَاوم يُوْشَا ذِي عِيْسَى لْمَسِيح.
مَامّش إِي غَا نݣّ أَ نْشكَّر أَربِّـي خَاوم؟! مشْحَاڒ ن ڒفْڒَاحث إِي غَارْنغ زَّاث إِ أَربِّـي عْلَاحْسَاب كنِّيو!
آي أَيثْمَا، ئِتْخصَّا أُو لَابُد أَ نْشكَّر أَربِّـي خَاوم ڒبْدَا. قَا مَانَايَا نِيشَان مِينْزِي لْإِيمَان نْوم يتمْغُوْر س وَاطَّاس، مِينْزِي عَاوذ ڒمْحِبّث نْوم ثْرنِّي اَك وَايَاوْيَا.
تْشكَّرغ أَربِّـي ونِّي عبّْذغ زِي ڒجْذُوْذ ينُو س يِجّن ن ضَّمِير يصْفَان. تتَّارغ-اَس إِ أَربِّـي خَاش دْجِيڒث ذ نْهَار بْڒَا مَا ٱذ بدّغ.