7 पर पेहले जको-जको बाता मैं नफे वास्ते सोचता, आज़ वां बाता नु मसीह चे वास्ते मैं फायदे वास्ते कोनी समझलीया।
अगर इन्सान सारे संसारा नु हांसिल करे, तां आपणी जीन्दगी चे नुकसान चवे, तां ओनु का फायदा हुवी? जा इन्सान आपणी जीन्दगी चे बदले का ङी?
ओ आपणी ओढ़णी भुकाती कर जल्दी ऊठला, ते ईशु चे गोढु आला।
“अगर कुई माये गोढु आवे, ते आपणे आई-ब़ा ते घराआली ते ब़ाले ते भावां ते ब़ेहणीया बल्कि आपणी जान कनु वी ज्यादा मनु प्रेम करे, तां ही ओ माया चैला हो सग़े।
यूं करती तम्चे महु जको कुई आपणे सारे कोच्छ छोड़ती ना ङियो, तां ओह माया चैला ना हो सग़ी।
“मालिक ने ओ बेईमान मुनीम ची सिफत करली कांकि ओणे चतराई लारे काम गेहले हुते। कांकि ईं संसारिक लौक आपणे जिसड़े लौका लारे व्यवहारा मां सोज़ले ची ऊलाद्धी महु घणे चत्तर छी।
जिसे बेले वे खाणे खाती कर रज़ती गेले, ते कणकी नु चती कर समुन्दरा मां भुकाती नाखले कि जहाजा चा बोझ हल्का हुती जाओ।
ते मसीह वास्ते निन्दा सेहणी, मिस्र देशा चे भरले आले गोदामा कनु ज्यादा उचित समझले। कांकि ओचीया आँख प्रतिफल मिलणे उपर लाग़लीया भिलतीया।