“ङेखा, हा माया सेवक छै, जानु मैं चुणले। हा माया प्यारा छै, जाये कनु माये मन खौश छै। मैं आपणी आत्मा ओचे मां नाखी, ते ओ सारीया जातिया नु, न्यां चा समाचार ङी।
जिंवे कि मैं इन्साना चा पूत, ऐवास्ते कोनी आला कि ओची सेवा-टहल करली जाओ, पर ऐवास्ते आला कि आप सेवा-टहल करो, ते ब़ोहता नु छुड़ावणे वास्ते आपणे प्राण ङियो।”
ओणे वानु उत्तर ङिला, “एलिय्याह सच्चमां पेहले आती कर सब कोच्छ सुधारी, पर मैं इन्सान चे पूता चे बारे मां ईं कां लिखले पले कि ओ ब़ोहत ङोख चवी, ते तोच्छ गिणला जई।
मैं किहे कि, जको वायदा नरीकारा ने पुरखा लारे करला गेला हुता, ओनु मजबूत करने वास्ते ते नरीकारा ची सच्चाई चा सबूत ङेणे वास्ते, मसीह खतना करले आले लौका चा सेवक बणला,
कांकि जको काम व्यवस्था, शरीरा चे वजह दुर्बल हुती कर ना कर सग़ली, ओनु नरीकारा ने करले, यानिकि आपणे ही पूता नु पापमय शरीरा ची समानता मां, ते पाप चे बलिदान हुवणे चे वास्ते भेज़ती कर, शरीरा मां पापा उपर ङण्ड ची आज्ञा ङिली।
ते विश्वास चे कर्ता ते सेद्ध करने आले ईशु ची तरफ तकते रिहुं, जेह्णे ओ आनन्द वास्ते जको ओचे वास्ते पला हुता, लाज़ ची कुई चिन्ता ना करते हुले क्रूस चे ङोख सेहले, ते नरीकारा चे सिंहासन चे सज़्ज़े पासु जती ब़ेहला।