ते कांटा चा मुग़ट ग़ूंथती कर ओचे ठोङा उपर मेहला, ते ओचे सज़्ज़े हाथा मां कान्नै ङिले, ते ओचे आग़ु गोङे टेकती कर ओचा मखोल उङारु पड़ती गेले ते केहले, “यहूदिया चा राजा, नमस्कार!”
ते समुन्दरा ने वानु जको ओचे मां मरले हुते ङिले जती, ते मौत ने ते पताल ने वा मरला आला नु जको वांचे मां मरले हुते ङिले जती। ते वांचे महु हर-हेक चे कामा चे अनुसार वांचा न्यां करला गेला।
तब चौबीस प्राचीन सिंहासना उपर ब़ेसणे आले चे सामणे ढेती पड़े ते ओनु जको युग-युग जीता छै प्रणाम करे ते आपणे आपणे मुग़ट सिंहासन चे सामणे ईं केहते हुले नाखे पती,