फसह चे तेंहवार चे पेहले, ईशु नु पता लाग़ला कि ओची वा घड़ी आती गेली कि संसार छोड़ती कर नरीकारा ब़ा चे गोढु जाये। तां आपणे लौका लारे जको संसारा मां हुते, जिंवे प्रेम ओ राखता आखरी तक उसड़ा ही प्रेम करता रेहला।
“हे ब़ा, मैं चाहवे कि जानु तु मनु ङिले जिठे मैं छै ओठे वे वी माये लारे हो, कि वे माई वा महिमा ङेखो, जको तु मनु ङिली कांकि तु संसारा ची उत्पत्ति चे पेहले माये लारे प्रेम राखला।
ऐवास्ते अम्ही वी नरीकारा चा धन्यवाद लगातार करते रिहुं, कि जब अम्चे जरिये नरीकारा चे सुसमाचार चा वचन तम्चे गोढु पुज़ला, तां तम्ही ओ बन्दे चा ना, पर नरीकारा चा वचन समझती कर ग्रहण करला, ते ओ तम्चे मां जको विश्वास राखा, असरदार छै।