5 ବାରେ ଲ଼କୁ ନ଼କିତା ମୀ ସୁଦୁ ସୁୱାଲା ଅଣ୍ପୁ ତ଼ଞ୍ଜା ଆ଼ପେ । ପ୍ରବୁ ୱା଼ନାୟି ଡାଗେ ୱା଼ତେୟିଏ ।
ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଏ଼ନାଆଁ ତିନାୟି ଏ଼ନାଆଁ ଗହନାୟି, ଏଲେକିଁ ମୀ ଜୀୱୁତାକି, ଏ଼ନାଆଁ ତୁର୍ନାୟି ଇଲେକିଁ ମୀ ଆଙ୍ଗା ତାକି ଅଣ୍ପାଆଦୁ, ରା଼ନ୍ଦାକିହା ଜୀୱୁ, ହିମ୍ବରିକା କିହାଁ ଆଙ୍ଗା କାଜାୟି ଆ଼ଏକି ?
ଇଚିହିଁ ୱିଏତାକି ଅଣ୍ପାଆଦୁ, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ୱିଏତି ଅଣ୍ପୁ ୱିଏ ମୀରୁ ମିଙ୍ଗେତାକି ଅଣ୍ପିଦେରି, ଇଚିହିଁ ନୀଞ୍ଜୁତି କସ୍ତ ନୀଞ୍ଜୁତାକି ସା଼ରି ।
“ଏ଼ଦାଆଁତାକି ମୀରୁ ଜାଗ୍ରାତା ଆ଼ହାନା ମାଞ୍ଜୁ, ଆ଼ଆତିହିଁ ତିନାଣି ଉନାଣି ଅ଼ଡ଼େ ବାତ୍କିନି ଅଣ୍ପୁ ମୀ ହିୟାଁତା ନେଞ୍ଜିନେ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ ଦିନା ଦେବୁଣିଏ ପା଼ନ୍ଦାଲେହେଁ ମୀ ମୁହେଁ ୱା଼ନେ;
ଆମ୍ବାଆସି ମାହାପୂରୁଇଁ ଜୀୱୁ ନ଼ଅସି ଏ଼ୱାସି ବା଼କା ବେଟାଆ଼ପେସି, ମାରାନାତା ମା଼ ପ୍ରବୁ ତବେ ୱା଼ମୁ ।
ସାମା ମୀ ମୀ ବିତ୍ରାତି କାତାତାକି କ଼ର୍ଟତା ଦାୱା କିହିମାଞ୍ଜେରି, ଏମ୍ବାଆଁ ସାତେଏ ଦ଼ହ ଗାଟାତେରି, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଲାଗେଏତାଣି ଅ଼ର୍ହି ହିଲଅତେରି ? ଏ଼ନାଆଁତାକି ନାସୱି ଆ଼ନାଣି ଅ଼ପିହିଲଅତେରି ?
ଈଦାଆଁତାକି ତିନି କା଼ଦି ନା଼ ତାୟିକି କସ୍ତ ହ଼ନେ, ଆତିହିଁ ନା଼ ତାୟି ଏ଼ନିକିଁ ନା଼ ତା଼ଣାଟି କସ୍ତ ଆ଼ଅସି, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ଏଚେଲା ଊଙ୍ଗା ତିନଅଁ ।
ଆମ୍ବାଆସି ବା଼ଦ୍ହାରା ତଲେ କାହିନି ତା଼ଣା ଆଣ୍ଡିନେସି ଏ଼ୱାସି ବାରେ ନେହିଁକିଁ ଜା଼ପିନେସି; ଏ଼ୱାରି ଗା଼ଡ଼େକେଏ ନାସୱି ଆ଼ନି ଟ଼ପେରି ବେଟାଆ଼ହାଲି କାହିମାନେରି; ସାମା ମା଼ର ଏଚେଲାୱା ନା଼ସା ଆ଼ଆଗାଟି ଟ଼ପେରି ବେଟାଆ଼ହାଲି ଏଲେ କିନ ।
ନା଼ନୁ ପା଼ୱୁଲତେଏଁ ମୀ ନ଼କିତା ସାପି ଆ଼ହା ମାନାତେଏଁ ସାମା ହେକ ମାନାଟି ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ତ଼ହ୍ନାତେଏଁ, ନା଼ନୁଏ କ୍ରୀସ୍ତତି ସୁଦୁଗାଟି ଅଣ୍ପୁ ତଲେ ମିଙ୍ଗେ ବାତିମା଼ଲିହିଁ ରୀସିମାଞ୍ଜାଇଁ,
ପ୍ରବୁତି ଦିନା ଏଗାୱା଼ତେୟିଏ ଇଞ୍ଜିହିଁ ମୀ ଏ଼ନି ଜୀୱୁ କି ବ଼ଲୁ କି ମା଼ ତା଼ଣାଟି ରା଼ସ୍କି ଆ଼ହାମାନେ ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍ପାନା ଆମିନି ଆ଼କୁ ତଲେ ଗା଼ଡ଼େକେଏ ଗୁଚା ଆ଼ଆଦୁ କି କିଲିବିଲି ଆ଼ଆଦୁ ।
ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ନିନ୍ଦା କିଆନା, ଆମ୍ବାଆରି କ଼ପାଟି କାମା କିଆନା, ବାରେ ଲ଼କୁ ନ଼କିତା ଊଣା ଆ଼ହାଲି, ସୁଦୁ ସୁୱାଲା ତ଼ସାଲି ବାରେ ଲ଼କୁ ନ଼କିତା ଅଣ୍ପି କିମୁ ।
ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବା ଆମ୍ବାଆରି ମାହାପୂରୁ କୁଲମି ପ୍ରା଼ତାନାତା ରୁଣ୍ତା ଆ଼ହାଲି ହେଲା ଆ଼ନେରି, ମା଼ର ଏଲେକିଁ କିଆପ; ସାମା ରଅତାୟି ରଅଣାଇଁ ବା଼ର୍ସୁ ହୀୱିଆ଼ନ, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ପ୍ରବୁ ୱା଼ନି ଦିନା ଡାଗେ ୱା଼ହିମାନେ ଇଞ୍ଜିଁ ମେସିମାନାୟି ।
ଇଚିହିଁ ଦାର୍ମୁପତିତା ରା଼ସ୍କି ଆ଼ହାମାନେ, “ଇଚିହିଁ ହା଼ରେକା ଊଣା ବେ଼ଲା ମାନେ, ଆମ୍ବାଆସି ୱା଼ନାୟି ମାନେ, ଏ଼ୱାସି ୱା଼ନେସି; ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ୱେ଼ଡ଼ା କିଅସି ।
କ୍ରୀସ୍ତତି ଦୁକୁ ବେଟାଆ଼ନାଣି ଇଞ୍ଜାଁ ଅ଼ଡ଼େ ଡା଼ୟୁତି ଗାୱୁରମି ବେଟାଆ଼ନାଣି ନ଼କେଏ ପାର୍ମାଣା ହୀନାସି ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରିତା଼ଣା ମାନି କ୍ରୀସ୍ତତି ଜୀୱୁ ଏ଼ ବାରେ ଏଚିବେ଼ଲା ୱା଼ନେ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ନିକିଁ ୱା଼ନେ ଏ଼ୱାରି ପୁଞ୍ଜାଲି ନ଼କେଏ ଅଣ୍ପାମାଚେରି ।
ଏ଼ ବାରେତି ରା଼ନି ଦିନା ଡାଗେ ୱା଼ତେୟିଏ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ମୀରୁ ନେହିଁ ବୁଦି ଗାଟାତେରି ଆ଼ଦୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣା ପ୍ରା଼ତାନା କିୟାଲି ତାକି ଜାଗ୍ରାତା ଆ଼ହାନା ମାଞ୍ଜୁ ।
ଆମ୍ବାଆସି ଈ ବାରେତାକି ସା଼କି ହୀହିମାନେସି, ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଞ୍ଜି ମାନେସି, ସାତା, “ନା଼ନୁ ତବେ ୱା଼ହିମାଇଁ!” ଆ଼ମେନ୍ । ପ୍ରବୁ ଜୀସୁ ୱା଼ମୁ ।
“ମେହ୍ମୁ ନା଼ନୁ ତବେ ୱା଼ହିମାଇଁ; ଆମ୍ବାଆସି ଈ ପତିତି ବ଼ଲୁତି ମା଼ନୱି ଆ଼ନେସି ଏ଼ୱାସି ନେହେଁ ।”