5 ସାରେତଡ଼୍ ତଡ଼୍ ସାଏତେ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । ପ୍ରବୁନାଦ୍ ୱାଦାନ୍ ଦିନା ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ହେଉଦୁତ୍ ।
“ଆଦିଙ୍କ୍ ନାନ୍ କେତୁତାନ୍, ବାଦ୍କାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦର୍କାର୍ ଆଦାନ୍ ଆର୍ ନୁ ଉନ୍ଦାନ୍ନାଦ୍ ନୁ କେର୍ତାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଦର୍କାର୍ ଆଦାନ୍ ଚକାସିଲେ ସେଙ୍ଗେ ଦାନ୍ଦେ ଆୟ୍ମାଟ୍ । ତିନ୍ଦାନାୱ୍ ନାଗାଙ୍କ୍ ଜିୱୁନ୍ ବାତ୍ ଅଦିକ୍ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଆୟ୍ୟ ? ସିଲେକିନାଗାଙ୍କ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ବାତ୍ ଅଦିକ୍ ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଆୟ୍ୟ ?”
ଆଦିଙ୍କ୍ ୱାଦାନ୍ ଦିନାମ୍ ସେଙ୍ଗେ ଦାନ୍ଦେ ଆୟ୍ମାଟ୍ । ନାଡ଼୍ଦେ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ି ନେଣ୍ଡ୍ତେ ଦାନ୍ଦେ ଗାଟି ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ।
“ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ ବିଷୟତେ ସତର୍କ ଆସ୍ ମାନୁଟ୍, ବେସୁଟ୍ ବା ମିୱାଦ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ ଗାଟି ୱେଡ଼୍କା ନୁ କାଲ୍ ନିଜାତାଦ୍, ମେଣ୍ଡେ ବାଦ୍କାନ୍ ଚିନ୍ତାତେ ମୁଡ଼ୁନ୍ଦିମାଞ୍ଜ୍ ଦୁଃକାମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ଦିନ୍ ହଟାତ୍ ୱାସ୍ ମିପର;
ବେନ ପ୍ରବୁଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅବିଶାପ୍ ଆୟିଣ୍ଡ୍, “ମାରାନାତା,” ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ମିଡ଼୍ ଯେ ମିଇ ମିଇ ଲୋପେ ବିରୁଦ୍ଦ୍ ବିଚାରଳୟତାଗ୍ ଅବିଯୋଗ ମାଡ଼ୁତିର୍, ଆଗା ମିଡ଼୍ ନିଜାମେ ଦଷ୍ ଆତ୍ତିର୍ । ମେଣ୍ଡେ ବାତ୍ତେ ଗଟି କେଞ୍ଜି ମାନ୍ଦାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱିଡ଼୍ ? ବେଲା ବାତାଙ୍କ୍ ନାଷ୍ଟ ଆଦାନାଦିନ୍ ୱିଡ଼୍ସ୍ୱିଡ଼୍ ?
ମେଣ୍ଡେ ଯଦି କାଦ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ନା ଦାଦାନ୍ କାରାପ୍ ମାଡ଼ୁତା, ଆଲେକେ ମା ଦାଦାଲ୍ ବେଲା ନା ତଡ଼୍ କାରାପ୍ ଆୟ୍ୱାକି, ଇଦିନ୍ମାଇଦେ ନାନ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ବା ଆୱୁଙ୍ଗ୍ ତିନନ୍ ।
କାର୍ସାନଡ଼୍ ଟ୍ରେନିଂ ୱେଲେ ସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ ସାୟେ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ନଷ୍ଟଆଦାନାଦ୍ ସହଜ୍ ପାଏମ୍ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ରକମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ଇତ୍କେ ମାନାଡ଼୍ ତେର୍ୱାଦ୍ ସହଜ୍ ପାଏମ୍ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଦ୍ରକମ୍ ମାଡ଼ିତାଡ଼୍ ।
ନାନ୍ ପାଉଲ୍, ମିକିଂଙ୍କ୍ ନାୟାଦ୍ ଇଦ୍ ବ୍ୟାକ୍ତିଗତ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ବେନ କେତିତଡ଼୍, “ନାନ୍ ମିଇ ପାକେ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ ଗାଟି ନମ୍ର ନୁ ଶାନ୍ତି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଯେକା ଆତ୍କେ ଅଦିକ୍ ସାହାସୀ ।” କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ନମ୍ରତା ନୁ କମଲ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ମାଡ଼ି କେତୁତାନ୍,
ପ୍ରବୁନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ୱାସ୍ହେଉତେ ଇଞ୍ଜ ବେନନାଗାଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜି ମିଡ଼୍ ଦାନ୍ଦେ ଆୟ୍ମାଟ୍ । ମାମ୍ମେ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ୱେଲେ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ବାତେଏ ଗଟ୍ କେତ୍ତମ୍, ବା ଇଦ୍ ବିଷୟ୍ତେ ବାତେଏ ଲେକି କେଞ୍ଜ୍ପ୍ତମ୍ ଇଞ୍ଜ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼ାଦ୍ ମନ୍ଦାଗ୍ ମିନ୍ଦେ ।
ବେନଙ୍କ୍ ନିନ୍ଦେ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ବେନ ବିରୁଦ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ନମ୍ର ଆଦାନାଦ୍, ମେଣ୍ଡେ ସାର୍ରେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସାର୍ରେ ରକମ୍ ନମ୍ର ବ୍ୟବହାର୍ ତଅତାନଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତାନାଦ୍ ଇମୁଟ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ବେନବେନ ମାନ୍ ମଣ୍ଡଲିତାଗ୍ ଉପାସନା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆନଡ୍, ମାନାଲ୍ ଆଲା ମାଡ଼୍ୱାଲ୍; ମେଣ୍ଡେ ପରସ୍ପର ଉତ୍ସାହ ମାଡ଼ିକାଲ୍, ବାତାଙ୍କ୍ଇତକେ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ଜାପେ ୱାଦୁତା ।
ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ସୁଡୁଟ୍ ସମୟ ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦାନାଦ୍ ଏୱତା, ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜାମେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଲେଟ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ।”
ଆଦ୍ ଦାନ ମିଡ଼୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ନୁ ବେଲାନ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ପୁନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍ । ଇଦ୍ ସମ୍ପର୍କତେ ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ସାହାଯ୍ୟତେ ଅଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଦୁଃକାମ୍ ନୁ ମେଣ୍ଡନ୍ ଲେକେତ୍ ଗୌରବ୍ ବିଷୟତେ ସୂଚନା ଇସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ସାରେ ବିଷୟତାଦ୍ ତେରାନ୍ ଦିନାମ୍ ଏୱୁତେ । ମିଡ଼୍ ପ୍ରାର୍ତନା ତାଗ୍ ମାନ୍ଇସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନିଜର୍ ପର ଆଶେ ୱାଟି ତିଆର୍ଆସ୍ ମାନୁଟ୍ ।
ବେନ ଇଦ୍ ସାରେ ବିଷୟତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କେତୁତନ୍, “ଇଦ୍ ନିଜାମ୍ । ନାନେ ଜାପେ ୱାଦୁତାନ୍ ।” ଆଲେକେ ଆୟି । ପ୍ରବୁ ଜିସୁ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ !
ଜିସୁ କେତିତନ୍, “କେଞ୍ଜାଟ୍ ! ନାନେ ଜାପ୍ପେ ୱାଦ୍ତାନ୍ ! ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍ ବଇତଡ଼୍ କେସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବାବବାଣି ସେଙ୍ଗେ ମନ୍ ଇସ୍ମିକା ଗଟି କେଞ୍ଜିତନ୍, ଅଡ଼୍ ବାଗ୍ୟବାନ୍ !”