10 ଆଦିଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗ, ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ନୁ ପାତାଲ୍ତେ ସାରେ ନାରୁଡ଼୍ ଅନ୍ ମୁନେ ଜିସୁନାଦ୍ ପେଦେର୍ତେ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଉୱୁସିତା ।
ଯୂନସ୍ ବେଦ୍ ଲେକାମ୍ କିକେତ୍ ଡଙ୍କେତାଗ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନା ନୁ ମୁଣ୍ଡ୍ନାର୍କା ମାତ୍ତନ୍, ଆଦେ ଲେକାମ୍ ନାରୁନ୍ ପିଲେ ମିକା ବୂମ୍ତେ ଲୋପେ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନା ନୁ ମୁଣ୍ଡ୍ନାର୍କା ମାନ୍ତନ୍ ।
କୟେ ମାଡ଼୍ତେ ସୁଦୁଟ୍ତେ ୱେରଡ଼୍ ସହଜ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ି ଅନ୍ ତାଲେତ୍ ପର୍ର କେର୍ସ୍ପିତ୍ ତଡ଼୍ ନୁ ଅନ୍ ତିନ୍ଦେକାୟିଦା ୱେରଡ଼୍ ଡୁଡ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍ । ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଡ଼୍ ମୁନେ ବଟ୍ମିଣ୍ଡା ହୁହ୍ସି ଅଂକିଙ୍କ୍ ପରିଆସ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, ଯିହୁଦିଡ଼୍ ରାଜା ଚିରଜିବି ଆୟ୍ମ୍ ।
ଜିସୁ ଅଡ଼୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ପୃତିବି ସାରେ ଅଦିକାର୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।
ଏଲୀୟଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ବାତ୍ ଉତ୍ତର୍ ଇସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ? “ବୁସା ଦେୟାମ୍ ବାଲ୍ ପୁତ୍ଲାମ୍ତିଙ୍କ୍ ବେନଡ଼୍ ପୁଜେ ମାଡ଼ଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ସାତ୍ ହଜାର୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନେଏଃସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ଆଦ୍ ଆଲ୍ସ୍ତାଦ୍ ଲେକାମ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ପୃତିବିତେ ସାରେ ତିଆର୍ ବିଷୟ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆଦ୍ତେ ନୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ଆୱୁ ସାରେତଡ଼୍ ତାଲେ ଲେକାମ୍ ମାନ୍ତା ଇଦ୍ ଆଲ୍ସାନାଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଲେକାମ୍ ସମୟ୍ତେ ପୁରା ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଅଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମୁନ୍ନେ ନାନ୍ନେ ବଟ୍ମିଣ୍ଡା ଉୱୁସ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ୁତାନ୍,
“ଅଣ୍ଡ୍ ପର୍ର ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍,” ଇଦିନ୍ ଇତ୍କେ ବାଆତେ ? ଇଦିନ୍ ଇତ୍କେ, ମୁନେଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ପୃତିବିତେ ମଦଲ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ୱାସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର ଅନ୍ ମୁନେନ୍ ଜାନୁମ୍ଆତ୍ତା ମାରିଙ୍କ୍ ଇ ବୁମ୍ତାଗ୍ ରହତେୱେଲେ ଇଦ୍ କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଶ୍ୱରନ୍ ଦୂତ ସାର୍ରେ ଅଙ୍କ୍ ଆରାଦନା ମାଡ଼ିତା ।”
ଆଦ୍ ସମୟତେ ସମୁଦ୍ର ଆଶେତେ ଡଲ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତେଦି ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ପାତାଲ୍ ପୁରିତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଡଲ୍ତେ ନଡ଼୍ ମିକା ପେଇସ୍ ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜତ୍ ମାଡ଼୍ତେ କାମ୍ ଲେକାମ୍ ବିଚାର୍ ଆତ୍ତେ ।
ମୁନେଙ୍କ୍ ତାଉ ଚବିଶ୍ ଜାନ୍ ବୟସ୍ତେନେତାଲଡ଼୍ ଚିରଞ୍ଜିବି ନାରୁଡ଼୍ତେ ସିଂହାସନ୍ ମୁନେ ପ୍ରାଣିପାତ ମାଡ଼ି ତାମାଦ୍ ଆରାଦାନା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ପସ୍ପତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ ସିଂହାସନ୍ ମଦଲ୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ମୁକୁଟ୍ ୱାଟି ମିକା କେତ୍ତଡ଼୍,
ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ବଇତିଙ୍କ୍ ଟେଣ୍ଡି ଆଗେ ବାତ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, କାର୍ତାନଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍, ପୃତିବିତାଗ୍ ବା ପାତାଲ୍ତାଗ୍ ବେନ ପେୟଣ୍ଡ୍ ।