2 आय युओदिया अने संतुखे याआ बेनुहू प्रोस्ताहीत कोअत्लू का तुमु प्रभू माय एक हारखे मोन बोणाडीत रो.
खारो हाजो होय, पण खाराम चव जीत होय ताहा, तो तियाहा किहांवाही खाराम चव लावता आवे आपामे खारो मेका, “अने आपसामेहे मिलून मिलीलू रो.”
ऐ पाही, आय तुमामे आमा प्रभू येशु ख्रिस्ताच्या नावामेहे विंनती कोअत्लू का तुमु आखे एकुच गोठी कोआ, अने तुमामे फुट रोंहु नाहा, पण एकुच मोन अने एकाच विचारोओ ओतगोयु मिलित रो.
ज्या हाजाप रोते आमू पुग्या होय, आमाहा त्यापोजे चालते रोअलो.
अने तियाआ कामाकोता प्रेमोवाही तियाहा जास्तीज सन्मानाने योग्य माना खुद पेल मिलून मिलीलू रो.
आखा आरी मिलून मिलीलू रो अने तियाअ पवित्रतेला होदणारे व्हा याकोअता कोडूच प्रभूहु केहलो ए पालहू सेकेहे नाहा.