20 आब अपनासबके परमेस्वर पिताके जुगो-जुग तलिक महिमा हेबे! आमेन।
हम तोरासबके आग्या करल सब बात मानैले ओकरासबके सिखा। देख, हम युगके अन्ततक सबदिन तोरासबके सङे चियौ।”
तुसब अनङके परथना कर- ‘हे स्वरगमे रहैबला हमरासबके परमेस्वर पिता, अहाँके नामके आदर हेबे।
कथिलेत सब चिज ओकरे सिरिस्टी चियै आ ओकरेसे बनलछै आ ओकरे लेल बन्याल छै। ओकर महिमा सबदिन हैतरहे! आमेन।
एक मातरे सरबग्यानी परमेस्वरके येसु खिरिस्ट दुवारा सबदिन महिमा हैतरहे! आमेन।
मन्डलीमे आ येसु खिरिस्टमे पुस्तो-पुस्तातक सबदिन ओकरे महिमा हेबे। आमेन।
परमेस्वरके महिमा आ परसन्साके लेल येसु खिरिस्टसे आबैबला धारमिकताके फलसे तुसब भरिभराउ हो।
परभु येसु खिरिस्टके अनुगरह तोरासबसङे रहे।
जुगो-जुगके रजा, अमर, देखा नै परैबला एक मातरे परमेस्वरके आदर-भाव आ महिमा सबदिन हैते रहे। आमेन।
अपनासबके परभु येसु खिरिस्ट दुवारा, अपनासबके मुक्ती दैबला एक मातरे परमेस्वरके सब आदर, महिमा, सक्ती आ अधिकार जुगो-जुग तलिक हैतरहे। आमेन।
उ अपनासबके राज अरथात आपन परमेस्वर आ पिताके सेबा करैके लेल पुजारी बनाइनेछै। येसु खिरिस्टके महिमा आ सक्ती सबदिन रहे। आमेन!
तखुन्ते एकटा बरका भुमकौन गेलै आ सहरके दस भाग खैसपरलै। उ भुमकौनसे सात हजार लोक मरलै। बाकी बचलहासब डरसे स्वरगके परमेस्वरके महिमा करल्कै।
उ बरका अबाजमे कहल्कै, “परमेस्वरके डर मान आ ओकर महिमा कर, कथिलेत ओकर नियाय करैबला समय आइबगेल छै। स्वरग, पिरथिबी, समुन्दर आ पानीके भवसब बनाबैबला परमेस्वरके आराधना कर।”
उसब जोरसे अनङ कहैछेलै, “बलीके रुपमे मारलगेल थुमा अधिकार, धन, बुइध, बल, मान, आदर आ इस्तुती पाबैके योग्यके चियै!”
“आमेन! परसन्सा, महिमा ग्यान-बुइध, धन्यबाद, आदर अधिकार आ सक्ती जुगो-जुगतक अपनासबके परमेस्वरके हेबे। आमेन!”