10 चाहे स्वरगमे, पिरथिबी उपर आ पिरथिबीके निचा हेबे, सबकोइ येसुके नाउमे ठेङहुनिया दैलेपरतै।
कथिलेत जहिनङे योना तिन दिन आ तिन रात बरका माछके पेटमे छेलै, तहिनङे मानबोके बेटा तिन दिन आ तिन रात पिरथिबीके पेटेमे रहतै।
काँटसबके मुकुट बनाके ओकर मुरीमे पिन्हादेल्कै आ ओकर दहिना हाथमे लाठी पकरादेल्कै। तब ओकर अगा ठेङहुनिया द्याके मजाक उराइत कहेलाग्लै, “यहुदीसबके रजाके जय!”
तखने येसु ओइसबलग आइबके कहल्कै, “स्वरगके आ पिरथिबीके सब अधिकार हमरा देल गेल छै।
महज परमेस्वर एलियाके कहल्कै, “हम त बाल देवताके पुजा नै करैबला सात हजार लोकसबके बच्याके राखने चियै।”
समयमे पुरा भेलाके बाद स्वरग आ पिरथिबीमे सिरिस्टी भेल्हा सब चिज खिरिस्टके अधिनमे आबे।
अहै खातिर हम परमेस्वर पिताके अगा ठेङहुनिया द्याके परथना करैचियौ।
उ उच जगहमे जेनाइके मतलब कथि चियै? अकर मतलब यि चियै कि, जे निचा पिरथिबीमे उतरल छेलै।
परमेस्वर आपन पहिन्का जलमल बेटाके सन्सारमे पठाबै बखत उ फेनसे अनङ कहल्कै, “परमेस्वरके सब स्वरगदुतसब ओकरे पुजे।”
जे सब समुन्दरमे मरल छेलै ओइसबके समुन्दर ओकरा देल्कै। मिरतु आ पताल सेहो ओइमे भेल मरलसबके देल्कै। तब ओकरासबके करल काम अनुसार सबके नियाइ भेलै।
उसब गित गाबैतरहैत बेरमे सबदिन जिबित आ सिंहासनमे बिराजमान रहैबलाके अगा उ चौबिसटा धरमगुरुसब गोरलागल्कै आ आपन-आपन मुकुट ओकर सिंहासनके अगा राइखके अनङ कहल्कै,
महज स्वरगमे, पिरथिबीमे आ पिरथिबीके निचा पतालमे कागतके मुठाके खोइलके ओइ भितर देखैले सकैबला कोइ नै भेटलै।