5 നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ എളിമെ എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ; കരുത്താവു വരുകേക്ക് ആയിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത്, ഉശിരുക്കുചൂട്ടി എന്തെ തിന്നും എന്തെ കുടിയ്ക്കും ഒണ്ണോ ഉടമ്പുക്കുചൂട്ടി എന്തെ ഉടുക്കുമൊണ്ണോ നിനച്ച് വരുത്തപ്പടുവാനില്ലെ; തീനക്കാട്ടീം മുയ്ക്കമാനതുതാൻ ഉശിര്; അതുവോലെ ഉടനടേക്കാട്ടീം മുയ്ക്കമാനതുതാൻ ഉടമ്പ്.
അതുനാലെ നാളെ എന്തേതാകുമൊൺ നിനച്ച് വരുത്തപ്പടുവാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ നാളേലെ കാരിയം നിനയ്പ്പേക്ക് നാളെ നേരം കിടയ്ക്കും; ഒവ്വൊരുനായും കടന്തു വരിനെ കറുമത്തിലെ കൂട്ടത്തുക്ക് കനേകമായ് ഒണ്ണാം കൂട്ടുവുളതില്ലെ.
നിങ്കെ ഇതയം തീൻ തുമ്പേക്കും നെൽ തണ്ണികാടെ കുടിപ്പേക്കും പിശപ്പുക്കൊള്ളെ ചിന്തനേലും വേവലാതിപ്പട്ട് ഏൻ വരിനെ നാൾ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ ഒരു കുടുക്കുവോലെ നിങ്കളെ പുടിയാതിരുക്കേക്ക് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോനിൻ.
കരുത്താവുകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരാത്തവനെല്ലാം ചാപ്പം കിടച്ചാ; കരുത്താവേ, വേമാ വരോണുമെ.
നിങ്കെ ഇടേൽ പിണക്കൊണ്ടായതേ നിങ്കെ തോൽവിതാൻ; നിങ്കകാൽ കെട്ടതെ ചെയ്യിനതാം നിങ്കാക്ക് നട്ടം വരുത്തിനതാം ഏത്തെടാപ്പോയത് എന്ത്?
അകനെ എൻ തീൻനാലെ കൂട്ടാളി പാപത്തുക്ക് ബൂശുകേക്ക് ഇടയാനതൊണ്ണാ അവൻ ബൂത്തേക്ക് ഏൻ കാരണമാകാതിരുപ്പേക്ക് ഒരു കാലത്തിലും ഏൻ കറികാടെ തിന്നാത്ത്.
മൽശരത്തിൽ ഓടുകേക്ക് ഒരുങ്കിനാ ഉടയാക്കൊള്ളെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും തന്നമെ അടക്കി വയ്ക്കിനെ. അവൻ നാശമടേനെ കിരികിടമെ നേടുകേക്കുതാൻ അകനെ ചെയ്യിനത്. ഒണ്ണാ നങ്കളോ നാശമാകാത്തെ കിരികിടത്തുക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇകനെ ചെയ്യിനത്.
നിങ്കളെ കാണവോളെ എളിമയാനവനും തുലേൽ ഇരുക്കിനവോളെ തയിരിയവാളിയുമാനെ പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ കിരിശ്ത്തുവിലെ എളിമേലും ഒറുപ്പിലും നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
കരുത്താവിലെ നാൾ വന്തേയെ ഒണ്ണെ പലകപ്പാട്ടിലോ ചൊല്ലിയെ ചേതീലോ എങ്കെ എളുതിയതൊൺ അവകാശമെ ചൊന്നെ എളുത്തിലോ നിങ്കെ മനശ് വേമാ കലയ്ങ്കി പോകയോ തിക്കിമുട്ടലാവുകയോ ആവാനില്ലെ.
ആരളപ്പത്തീം കുത്തമെ ചൊല്ലാതേം കലകമെ ഒണ്ടാക്കാതേം കെവുനമൊള്ളവേരാളായും മനശലിവൊള്ളവേരാളായും ഇരുക്കോണുമൊൺ ചൊല്ലി നിനയ്ക്കെ വയ്ക്കോണും.
ചിലവേരാ പതിവായ് ചെയ്യിനതുവോലെ നങ്കെ കൂട്ടായ്മേൽ പങ്കെടാതെ ഇരുപ്പാനില്ലെ. ഏശുവിലെ വരവ് കിട്ടെ തട്ടെ ആയിരുക്കിനനാലെ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും അതികമാ തയിരിയപ്പടുത്താം.
“ഇനി കൊഞ്ചകാലമോഞ്ച് നിച്ചമാ വരുകേക്കൊള്ളവൻ വരും ഇനി അത്തുക്ക് ബൊകുനേരമൊണ്ണുമില്ലെ.”
അകനെ അവറെ ചൊല്ലിയവോളെ അത് എപ്പെ നടക്കും എകനെ നടക്കുമൊൺ കെവുനമാ തേടി വന്തെ. ഏശുകിരിശ്ത്തു കായകറുമം അടഞ്ചി ചത്തോഞ്ചിതാൻ ഇകനയൊള്ളെ വലിയെ കാരിയങ്കാട് നടക്കുമൊൺ കിരിശ്ത്തുവിലെ ആത്തുമാവിൽ പലകപ്പാട്ടുകാറാ പാടി ചൊല്ലിയത്.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നാ, അന്താൻ, ഏൻ വേമാ വരിനെ ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ; ആമേൻ, കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, വേമാ വരോണുമേ.
“കോളിൻ, ഏൻ പുടീയൊൺ വരിനെ; ഇം പൊത്തകത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുകാടെ പാലിക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊന്നെ.