6 ഏശു തെയ്വമായ് ഇരുക്കേലേം തെയ്വമും മത്തും തെയ്വമായേ ഇരുക്കോണുമൊൺ നിനച്ചതില്ലെ.
തെയ്വമെ ആരും ഒരുനാളും കണ്ടതില്ലെ; ഒണ്ണാ തകപ്പനുക്ക് പക്കത്തിൽ ഇരുക്കിനെ മകനാനെ തെയ്വം മട്ടുംതാൻ തകപ്പനാനെ തെയ്വമെ നങ്കാക്ക് വെളിപ്പടുത്തി തന്തിരുക്കിനത്.
ഏനും തകപ്പനും ഒരേ ഒൺതാൻ.”
“ഇതുനാലെ ഒണ്ണുമില്ലെ എങ്കെ നിന്നെ കല്ലെ ഒറീനത്, ഒണ്ണാ നീ ഒരു പുശു മനിശനായിരുക്കയിലേ നിന്നമേ തെയ്വമൊൺ അവകാശപ്പട്ട് തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നതുനാലതാൻ” ഒൺ എകൂതരുകാട് വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ അതുകാടെ ചെയ്യിനതൊണ്ണാ എന്നെ നമ്പാതെ ഇരുന്താലും തകപ്പൻ എന്നേത്തിലും ഏൻ തകപ്പനിലും ഒണ്ടൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകേം വുളങ്കുകേം ചെയ്യിളത്തുക്ക് ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകങ്കാട്ടിൽ നമ്പിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ നിങ്കകാൽ നുൺ മണ്ണതൊണ്ണും നിങ്കകാക്ക് തിരുമ്പി വരുമൊണ്ണും ചൊല്ലിയതെ നിങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ? നിങ്കെ എൻകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ ഏൻ തകപ്പൻകാക്ക് പോനെ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാനവോളെ പിരിയമോറുവനായെ; എന്തൊണ്ണാ തകപ്പൻ എന്നക്കാട്ടീം വലിയവൻ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “പിലിപ്പോശേ, ഇത്തിനകാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തപ്പണും നിനക്ക് എന്നെ തിക്കിനാത്തതീ?” ഒൺ കേട്ടെ. “എന്നെ കണ്ടിരുക്കിനവേരാ തകപ്പനാം കണ്ടിരുക്കിനെ; പിന്നെ എന്തുക്ക്, ‘തകപ്പനെ എങ്കാക്ക് കാട്ടി തരോണും’ ഒൺ നീ ചൊന്നത്?
ഇപ്പെ തകപ്പനേ, ഉലകം ഒണ്ടാനത്തുക്കും മിന്നേ എനക്ക് നിൻകാലിരുന്തെ മകത്തത്തിൽ ഇപ്പെ എന്നാം നിൻ കൂട്ടത്തിൽ മകിമപ്പടുത്തോണുമെ.
തോമശ് അവൻകാക്ക്, “എൻ കരുത്താവും എൻ തെയ്വമുമാനവനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ അവൻ ശബത്തെ മീരിയതുനാലെ മട്ടുമില്ലെ, തെയ്വമെ ഉടയാ ചൊന്തെ തകപ്പൻ താൻ ഒൺ ചൊല്ലി ഉടയാളമേ തെയ്വമും മത്തും ഒപ്പത്തുക്കൊപ്പമായ്ക്കതുനാലേം എകൂതര് എകനയൊണ്ണാലും ഏശുവെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി കങ്കണം കെട്ടി നടന്തെ.
അവൻ അവറെ ഇടേലെ വലിയെ വലിയോരുകാട്ടുകാക്ക് പളകുകേം കടശീക്ക് ഉടയാ മകനെ അം ചാതീൽ പുറക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ. തെയ്വത്തുക്ക് മട്ടും മകത്തം ആമേൻ.
തെയ്വത്തിലെ ഉരുവമാനെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതീലെ വെളിച്ചം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ കാണാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിലെ തെയ്വമാനെ പിശാശ് നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാട് മനെ കണ്ണെ ഇരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം എന്തൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അപ്പുറാണികയായിരുന്തെ നിങ്കളെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരായാക്കേക്കുചൂട്ടി ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവനാനെ അവൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി അപ്പുറാണിയായെ.
എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കിനെ രാശാവും നാശമാകാത്തവനും കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് കാണാത്തവനുമാനെ അം ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മാനമും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നങ്കെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനത്തിലെ ഇം മറുമമെ ആരുക്കും ഒറിഞ്ച് പോടിളത്തുക്ക് ഒള്ളതില്ലെ, കിരിശ്ത്തു മനിശെ പുറവീൽ വെളിപ്പട്ട്; അവൻ നീതിയൊള്ളാ ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് വെളിപ്പടുത്തി; തെയ്വ തൂതരുകാട്ടുക്ക് ഉരുവപ്പട്ട്; എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേൽ കേൾവിപ്പട്ട്; ഉലകത്തിൽ ബൂറാ നമ്പി; വെൺമയാ മേലോകത്തുക്ക് എടുക്കപ്പട്ടെ.
ചുത്തം നാത്തെ പിശപ്പാം ഇം ഉലക ചുകമാം വുട്ട് ഇം ഉലകത്തിൽ തിരിത്തിരമായും നീതിയോടേം തെയ്വത്തിലെ ചാമിക്കാറനായും പിശപ്പേക്ക് അം തെയ്വ പിന്നിയം നങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
തെയ്വ മകിമേലെ തെളിച്ചമും അവൻ കുണത്തിലെ ഉരുവമും താൻ തെയ്വ മകൻ. അവൻ തെയ്വ ചക്കിതീലെ വശനത്താലെ ഉലകമെ ബൂറാ നിലെ നുറുത്തുകേം മനിശെ മാനടവൻകാടെ ഉടവുറെ പാപത്തിൽ നുൺ ചുത്തമായ്ക്കോഞ്ച് മീത് തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
മുതെ പുറവിയാനെ ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തി വുടുക്കിനവോളെ, “തെയ്വത്തിലെ തൂതരുകാട് ബൂറാ അവനെ കുമിടെ വാങ്കോണും” ഒൺ തെയ്വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ മകൻകാക്ക്: “തെയ്വമേ, നിൻ കോയിമെ കട്ടിൽ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളത്. നിൻ അതികാരത്തിലെ തടി നീതിയൊള്ളത്;
ഏശുകിരിശ്ത്തു നിനട്ടും ഉണ്ണേക്കും എണ്ണേക്കും മാറാത്തവൻ.
പിന്നേം അവൻ എൻകാൽ അരുൾ ചെയ്യത്: “എല്ലാം നടമായേയെ; ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ആതിയും അന്തമും താൻ; തവിക്കിനെ ഏളയാൾക്കും ഏൻ ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തിൽ നുൺ മത്തം കൊടുക്കും.