28 اِسَه مِه ویشتِر شوق دیرِم گه کِلکَمی، تاگَه هُمَه اِدوارَه اژ یَگه موئینینونی خَوشالا بوئینو، ئو خُصَه مِنیش کمتِرا بو.
هَرهُنَ، هُمِهیش اِسگَه خَمبارینو؛ مِنتائای اِدوارَه هُمَه موئینِم ئو دل هُمَه خَوشالی مِهِه ئو هُیچکس نِمَتونی اَ خَوشیَ اژ هُمَه بِسینی.
ویشتِر اژ کُل چی اَرِه ایی قصهیَ پَژارا بین، گه وِتی: «دیَر نومرُی مِه نِموئینینو.» دُماخِرِ تاگَه کَشتی، اوُ رِ کِرد.
ئو مِه یَئمَ نُیسو تا وخدی هاتم اَرِه تَکتو، کسَلی گه باس مِه خَوشالا کَن، باعث نوئن مِه برنجِم. اَرِیَگه اطمینونَ کُلتو دیرِم گه خَوشی مِه خَوشی کُل هُمِئَه.
اِسَه اِنوم خداون وَه خَوشی کامل، بِچِنیِ گِرد ئو عزّت بِنِن اَر هُنَ کسَلی.
وخدی اَسِرَل تونَ مارِمَ ویر، آواخدِم یَسَ بوئینمِت، تاگَه پِرا بوئم اژ خَوشی.