पर औणे औल़े दिनां च मिन्जो कष्टां येढ़े डुबोई देणा तियां जे बपतिस्मे च पाणी माहणुये जो डुबोई देआं, कने तदुआं तक जे सै पूरा नीं हुई जान्दा, तदुआं तक मेरा मन बड़ा व्याकुल रैहणा।
फसह रे त्योहारा ते पैहले, यीशुये जाणील्या भई, सै बगत नेड़े आ ताहली जे तिस इस संसारा जो छड्डिने पिता परमेशरा लौ चली जाणा। तिने संसारा च सै जे तिसरे अपणे लोक थे कने सै जे तिसने प्यार कराँ थे, तिन्हांने बौहत सारा प्यार जताया।
“हे पिता! सै लोक जे तैं मिन्जो दित्तिरे, मेरी ये इच्छा इ भई तित्थी जे हऊँ आ तित्थी सै बी रौ, काँह्भई सै मेरिया तिसा महिमा जो देक्खी सक्को सै जे तैं मिन्जो दित्ति। काँह्भई संसारा रिया सृष्टिया ते पैहले तू मिन्जो प्यार कराँ था।
कने इस खातर अहें परमेशरा रा धन्यवाद हमेशा करदे रैं, काँह्भई ताहली जे तुहें अहांते वचन सुणया, तां तिस्सो माहणुआं रिया खुशखबरिया रे रुपा च नीं, बल्कि परमेशरा रिया खुशखबरिया रे रुपा च ग्रहण कित्या; कने तियां जे सै सच्च आ, कने तुहां विश्वासियां पर तिसरा असर बी आ।
तां अहें सै जे हुण बी जिऊंदा ये कने बाकी बचीरे तिन्हां सौगी बद्दल़ां पर ऊठाईने ले जाये जाणे भई अम्बरा च प्रभुये ने मिलो; कने तिस वगता ते अहां सदा प्रभुये ने सौगी रैहणा।