2 Сійӧ кадас ме, Даниил, шогси куим вежон чӧж.
Тайӧс кылӧм бӧрын ме пукси да бӧрддзи. Некымын лун чӧж ме шогалі да видзалі-кевмыси енэжвывса Ен водзын.
Енмӧй, ми асланым пельясӧн кывлім, батьясным миянлы висьталісны, мый Тэ вӧчлін важӧн, вӧчлін налӧн олан кадӧ.
Гажӧдчӧй Ерусалимкӧд, нимкодясьӧй сыӧн ставныд, кодъяс радейтанныд сійӧс. Нимкодясьӧй сыкӧд ставныд, кодъяс бӧрдінныд сы вӧсна.
Вӧлі кӧ менам пытшкӧсӧй тырӧма синваӧн, и синваӧй кӧ шорӧн визувтіс, ме эськӧ лун и вой бӧрді аслам войтыр пӧвстысь кулӧмаяс вӧсна.
Сійӧ шуис меным: «Эн пов, Даниил! Тэнсьыд кевмӧмтӧ кылӧма медводдза лунсяньыс, кор тэ раммӧдін сьӧлӧмтӧ аслад Ен водзын, медым гӧгӧрвоны сійӧ, мый тэ аддзылін. И ме локті тэнад кевмӧм вӧсна.
Исус вочавидзис: «Вермӧны-ӧ шогавны кӧлысь вылын ёртъяс, кор верӧспуыс накӧд? Воасны на сійӧ лунъясыс, кор колясны верӧспутӧг, сэки и видзаласны.
Менам сьӧлӧмӧй ёна шогсьӧ да дугдывтӧг бӧрдӧ.
Шогсьӧй, сыркъялӧй да бӧрдӧй! Тіян серамныд мед пӧрас бӧрдӧмӧ, а гажӧдчӧмныд – шогсьӧмӧ.
Кӧсъяс кӧ кодкӧ налы лёк вӧчны, на вомысь петас би да ньылыштас найӧс мустӧмтысьясӧс. Тадзи налы лёк вӧчысьясӧс лоӧ бырӧдӧма.
