Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




په تیتوسا پولُسئے کاگد 3:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

2 هِچکَسا بُهتام مجنێت و گۆن مردمان اَڑ و کُڑ مکنێت، باید نَرمدل ببێت و گۆن سجّهێن مردمان په بێکِبری پێش بیاێت.

See the chapter Copy




په تیتوسا پولُسئے کاگد 3:2
35 Cross References  

پلێنڈ مئے سرڈگارا آباد مباتنت، هِژمناکانی سرا بلاهے کپات.


منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.


پولُسا پَسّئو دات و گوَشت: ”او براتان! من نزانتگ که اے، هُدائے نامێنتگێن مسترێن دینی پێشوا اِنت. چێا که نبشته اِنت ’وتی کئومئے پێشوایا بَد و رَد مگوَشێت.‘“


بله پاکێن روهئے بَر و سَمر اِش اَنت: مِهر، شادِه، اێمنی، سَبر و اۆپار، مِهربانی، شَرّی، وَپاداری،


براتان! اگن شما سهیگ بوتێت که کَسے گناهئے تها کپتگ، شما که پاکێن روهئے هسابا زندَ گوازێنێت، آییا په نَرمی پدا راستێن راها بیارێت. بله وتی دلگۆشا بدار ێت که وت چَکّاسێا مکپێت.


گڑا تان هما وهدا که مارا مۆه هست، بیاێت گۆن سجّهێنان شَرّیَ کنێن و هاس گۆن همایان که باوَرمند اَنت.


بِلّ سجّهێن مردم شمئے نرم‌دِلیا بگندنت. هُداوندئے آیگئے وهد نزّیکّ اِنت.


بله ما چۆ نکرت و گۆن شما اَنچۆ مهربان اَتێن که ماتے گۆن وتی چکّانَ بیت.


همے پئیما آیانی جن هم اِزّتمند ببنت، مردمانی باپُشتا هبر مکننت، گْران و سنگین ببنت و هر هسابا ایماندار ببنت.


شرابیے مبیت، شِدّتیێن مردمے مبیت، نَرم‌تَبے ببیت، جنگۆلے مبیت، زَردۆستے مبیت.


بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.


او براتان! یکدومیا اێر مجنێت و بدگۆیی مکنێت. هرکَس که وتی براتا بد بگوَشیت و آییا مئیاربار بکنت، راست اِش اِنت که آییا شَریَت بد گوَشتگ و مئیاریگ کرتگ. اگن تئو شَریَتئے دادرسیا کنئے، گڑا شَریَتئے سرا کار کنگا نه‌ائے، شَریَتئے هِلاپا شئور بُرّگا ائے.


پمێشکا، هر پئیمێن بدی، مَکر و پرێب، دوتَل و دوپۆستی، هَسَدّ و کێنگان چه وت دور کنێت و هچکَسێئے پُشتا بد و رَدێن هبر مکنێت.


پمێشکا: ”آ کَس که زِندمانئے واهگدار اِنت و وشّێن رۆچ گِندگَ لۆٹیت، آییئے زبان چه بدیا دور ببیت و لُنٹ چه مَکر و پرێبا؛


نێٹ، شما سجّهێن یکدل و همدرد ببێت، گۆن یکدومیا مِهر بکنێت، نَرمدل و بێکِبر ببێت.


نون وهدے آ گندنت که شما اے رَدێن کارانی هار و هیرّۆپا آیانی همراهَ نبێت، هئیرانَ بنت و شمارا بد و رَدَ گوَشنت.


هُدائے کَهر و سِزا هاس هما مردمانی سرا کپیت که وتی جسمئے مهارِش سِلّ و ناپاکێن واهگانی تها یله کرتگ و هچّ واک و کدرتا نمَنّنت و مانَ نئیارنت. همینچُک تَمَرْد و پُرکِبر اَنت که چه آسمانی زۆرمندانی سُبکّ کنگا تُرسِش نێست.


بله اے، هما چیزّانی سُبکّی و بێهُرمتیا کننت که آیانی بارئوا هچَّ نزاننت. اے مردم ناسرپد و بێزبانێن جانوَرانی پئیما، وتی سَرِشتئے رندا کپنت و اے پئیما گار و بێگواهَ بنت.


اَنچُش، گۆن اے سجّهێن سرگوَستانی زانگا، هما مردم که وتی وابانی تها زندگ اَنت، وتی جسم و جانا پلیت و گندگَ کننت، اِهتیارا نمَنّنت و آسمانی زۆرمندان سُبکّ و بےاِزتَّ کننت.


Follow us:

Advertisements


Advertisements