کماشا هما پُراِهتبارێن تالیم که دئیگ بوتگ، باید اِنت آییئے سرا مُهر بۆشتیت تانکه آ دگران گۆن شرّێن تالیما دلبڈّی دات بکنت و هما که اے تالیمئے هلاپ اَنت، آیان سرپد کرت بکنت که آ رد اَنت.
اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.