Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




پولُسئے کاگد په رومیان 2:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

4 یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟

See the chapter Copy




پولُسئے کاگد په رومیان 2:4
51 Cross References  

وتی دلا گوَشیت: ”هُدایا شَمُشتگ دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.“


او هُداوند! تئیی کار چینکدر باز اَنت، تئو، اے سجّهێن په هکمت اڈّ کرتگ‌اَنت، زمین چه تئیی جۆڑ کرتگێنان پُرّ اِنت.


تئیی نێکی چنکدر باز اِنت، که په هُداتُرسان اَمبارِت کرتگ و بَنی آدمانی چمّانی دێما په همایان پوره و سَرجم کرتگ که تئیی باهۆٹَ بنت.


بله آ اَنگت مهربان اَت و آیانی گناهی بَکشِتنت و سجّهێنی نکُشتنت. رند په رندا وتی هِژمیَ داشت و وتی سجّهێن گزبی درشانَ نکرت.


بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.


تئو، او هُداوند، نێک و بَکشنده ائے و په آیان چه مِهرا سررێچ ائے که گۆن تئو پریاتَ کننت.


هُداوند جار جنانا موسّائے دێما گوَست: ”هُداوند آن، هُداوند، رهمان و مِهربانێن هُدا من آن. گزبئے آرَگا دێرَ کنان و چه مِهر و وپایا پُرّ آن.


اے بارئوا یَهودی و یونانیئے نیاما پرک و پێرے نێست. چێا که همے یکّێن هُداوند، سجّهێنانی هُداوند اِنت و په هما درُستیگێن مردمان بێکِساس سَکی و بَکشۆک اِنت که آییا تئوارَ کننت.


نون هُدائے مهربانی و تْرندیا بچار، تْرندی په همایان اِنت که کپتگ‌اَنت و مهربانی په تئو اِنت، اگن آییئے مهربانیانی ساهگا بمانئے. اگن نه، تئو هم گُڈّگَ بئے.


پُکّئو! هُدائے گنج و هکمت و زانتئے جُهلانکی چینچُک باز اِنت. آییئے شئور و سَلاه چه زانگ و در گێجگا دور اَنت و راهی چه شۆهازا ڈنّ!


هُدایا آ پێش کرت تان چه باورئے راها گۆن وتی هۆنا هما کُربانیگ ببیت که گناهانَ بَکشیت. اے کاری په وتی اَدلئے پێش دارگا کرت، پرچا که گۆن وتی هُدایی اۆپارا چه پێسریگێن گناهان سر گوَستگ‌اَت.


گڑا چے بگوَشێن؟ گۆن گناها دێما برئوێن تان رهمت گێشتر ببیت؟


گڑا چے؟ پمێشکا که شَریَتئے ساهگا نه‌اێن و رهمتئے ساهگا اێن، گڑا گناه بکنێن؟ هچبر!


منی هُدا شمئے هر زلورتا وتی جندئے پُرشئوکتێن مال و هستیئے هسابا و ایسّا مَسیهئے برکَتا پورهَ کنت.


بله منی سرا پمێشکا رهم کنگ بوت که ایسّا مَسیها لۆٹت گۆن من وتی بێکساسێن سَبر و اۆپارا زاهر بکنت، من که چه سجّهێنان گَنتر آن، و اے پئیما من په هما مردمان مسالے ببان که آییئے سرا ایمانَ کارنت و ابدمانێن زندێئے واهندَ بنت.


هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.


هما اَرواه که گوَستگێن زمانگا ناپرمانی‌اِش کرتگ‌اَت، بزان نوهئے زمانگا که بۆجیگ اَڈّ بئیگا اَت و هُدا گۆن سبر و اۆپار وداریگ اَت، بله کمّێن مردمے، بزان تهنا هشت مردم چه آپئے راها رَکّت.


گڑا په شما مئے هُداوند و رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے اَبدمانێن بادشاهیئے دروازگ، په دلپچێن وشّاتکیے پَچَ بیت.


اے هبرا هم مشمۆشێت که مئے هُداوندئے سَبر و اۆپارئے مکسد رَکّێنگ اِنت، اَنچُش که مئے دُردانگێن برات پولُسا گۆن هُدابَکشتگێن هِکمتے په شما نبشتگ.


چه هر چیزّا پێسر بزانێت که آهری زمانگان، مَسکرا و ریشکند کنۆکێن مردم جاهَ جننت که وتی سِلّ و بدێن واهگانی رَندگیر اَنت.


لهتێن مردم گمانَ کنت و گوَشیت که هُداوندا وتی پِر ترّگ و آیگئے کئول و واده مهتل داشتگ، بله چُش نه‌اِنت. راستێن هبر اِش اِنت که هُداوند گۆن شما سبر و اۆپارَ کنت، وهد و مۆهَ دنت که گُنهکار پتئوبه بکننت، چێا که نلۆٹیت کَسّے گار و بێگواه ببیت.


من آییارا وهد داتگ که بلکێن تئوبه بکنت، بله آ چه وتی زِنهکاریا پشۆمان بئیگَ نلۆٹیت.


بچار، من دروازگئے دپا اۆشتاتگان و ٹُکّگا آن. اگن کَسے منی تئوارا اِشکنت و دروازگا پچَ کنت، من تها کایان. من گۆن آییا و آ گۆن من وراکَ وارت.


Follow us:

Advertisements


Advertisements