Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




پولُسئے کاگد په رومیان 1:3 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

3-4 اے مِستاگ آییئے چُکّ بزان مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے بارئوا اِنت که جِسمی هسابا، داوودئے پُشپَد و اۆبادگ اِنت. وهدے چه مُردگانی نیاما جاهی جت، پاکێن روهئے واک و کدرتئے سئوَبا هُدائے زۆرمندێن چُکّ زانگ و جار جنَگ بوت.

See the chapter Copy




پولُسئے کاگد په رومیان 1:3
66 Cross References  

من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“


نون هُداوندئے هُکما درشانَ کنان که منا گوَشتی: ”تئو منی بچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.


ایسّا مَسیه، داوود و اِبراهێمئے چُکّ اِنت. آییئے بێه و بُنیادئے دپتر اے ڈئولا اِنت:


ایسُّپِ آکوب که مَریمئے مرد اَت. چه مَریما ایسّا پێدا بوت که مَسیه زانگَ بیت.


بادشاه داوودِ یَسّی. سُلئیمانِ داوود، که ماتی پێسرا اوریائے لۆگی بوتگ‌اَت،


سجّهێن مردم په هئیرانی و بَه مانگی گوَشگا لگّتنت: ”چُش بوتَ کنت که اے داوود بادشاهئے چُکّ و اۆبادگ اِنت؟!“


کَنهانی جنێنے که همۆدئے مردمے اَت آتک و کوکّاری کرت: ”او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات. پلیتێن روهے منی جنکّا سکّ آزارَ دنت.“


بله ایسّایا پَسّئو ندات. مسترێن دینی پێشوایا پدا گۆن آییا گوَشت: ”من ترا نمیرانێن هُدائے سرا سئوگندَ دئیان، مارا بگوَش، بارێن، تئو هما مَسیه، هُدائے چُکّ ائے؟“


اۆست و اُمێتی په هُدا بستگ، اگن هُدایا دۆست اِنت، برَکّێنیتی، چێا که گوَشتگ‌اَتی: ’من هُدائے چُکّ آن.‘“


چه آسمانا تئوارے آتک: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.“


ایسّا چه اۆدا راه گپت، راها دو کۆر گْوانک جنان آییئے رندا کپت و گوَشتِش: ”او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا مئے سرا بَزّگ بات.“


پرێشتگا پَسّئو دات: ”هُدائے پاکێن روه تئیی سرا اێرَ کئیت و بُرزێن اَرشئے هُدائے زۆر و کدرت تئیی سرا ساهێلَ بیت. پمێشکا آ، پاک و هُدائے چُکّ زانگَ بیت.


آییا چه وتی هِزمتکارێن داوودئے لۆگ و بُنجاها، کانٹے په مئے رَکّێنگا جۆڑێنتگ،


گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.


من اے چیزّ دیستگ و گواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ اِنت.“


نَتْناییلا گوَشت: ”او استاد! تئو هُدائے چُکّ ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.“


من و پت یکّ اێن.“


گڑا شما هما مردمئے سرا چۆن کُپرئے بُهتاما جنێت که پتا آ گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ’هُدائے چُکّ آن.‘


تومایا گوَشت: ”او منی هُداوند، او منی هُدا!“


بله اے چیزّ نبیسگ بوتگ‌اَنت تانکه شما باور بکنێت که ایسّا، مَسیه اِنت و هُدائے چُکّ اِنت. اے هاترا هم نبیسگ بوتگ‌اَنت که شما چه ایمانئے راها، آییئے نامئے برکتا اَبدمانێن زِندئے واهند ببێت.


باور کنێت، یکّ وهدے کئیت و اے وهد انّون بُنگێج بوتگ که مُردگ هُدائے چُکّئے تئوارا اِشکننت و هرکَس که بِشکنت پدا زندگَ بیت.


پاکێن کتابَ نگوَشیت که مَسیه چه داوودئے نَسل و پَدرێچا بیت و چه آییئے شهر بئیت‌لَهِما کئیت؟“


بله آ پئیگمبرے اَت و زانتگ‌اَتی هُدایا سئوگند وارتگ و کئول کرتگ که چه آییئے نَسلا یکّێا، آییئے بادشاهیئے تَهتئے سرا نادێنیت.


اِبراهێم، اِساک و آکوبئے هُدا، بزان مئے پت و پیرُکانی هُدایا، وتی هِزمتکارێن ایسّا شان و شئوکت دات، هما که شما گراێنت و کۆشارێنت و پیلاتوسئے دێما آ نمَنِّت، هرچُنت که پیلاتوسا آییئے آزات کنگئے شئور کرتگ‌اَت.


آ، راها رئوان، یکّ اَنچێن جاگهێا رَستنت که اۆدا آپسَرے هست‌اَت، کلیتدارا گوَشت: ”بچار، اِدا آپ هست‌اِنت، پرواه نێست من همِدا پاکشۆدی بکنان؟“


شاوول، همۆدا یَهودیانی کَنیسَها شت و جاریَ جت که ایسّا هُدائے چُکّ اِنت.


هما هُدا که من په جان و دل، گۆن آییئے چُکّئے وشّێن مِستاگئے سر کنگا آییئے هِزمتا کنان، وت شاهد اِنت که وتی دْوایانی تها مُدام شمارا یاتَ کنان.


گڑا چے بگوَشێن، اِبراهێم که جِسمی هسابا مئے بُنپیرُک اِنت، آییا چے کَٹِّت؟


درێچا وتی همرَگ و همزاتێن براتانی هاترا، من نالت کنگ بوتێنان و چه مَسیها بسِستێنان.


بُنپیرُک همایانیگ اَنت و مَسیه هم که سجّهێنانی هُدا اِنت، جِسمی هسابا چه همایانی نَسل و پَدرێچا اِنت. آییا مُدام ستا و سنا بات. اَنچُش بات. آمین.


بله وهد که آتک، هُدایا وتی چُکّ دێم دات. چُکّ اِنسانے بوت و چه پێدائِشا شَریَتئے رهبندانی چێرا اَت،


آییئے چُکّئے ودارا ببێت، هما که چه آسمانا کئیت، هما که هدایا چه مُردگان زندگ کرت بزان ایسّا که مارا چه آیۆکێن گزَبا رَکّێنیت.


چێا که هُدا یکّے. هُدا و انسانئے نیاما میانجیگر هم یکّے و آ ایسّا مَسیه اِنت که وت هم انسانے.


بێشَکّ هُدادۆستیا مزنێن رازے مان: آ، اِنسانێئے شکل و درۆشما زاهر بوت، پاکێن روها آییئے راستی سابِت کرت، پرێشتگان آ دیست، کئومانی نیاما آییئے جار جنَگ بوت، دنیائے تها آییئے سرا ایمانِش آورت، آ، پُرشئوکتێن اَرشا برگ بوت.


ایسّا مَسیها یات بکن، هما که داوودئے نَسل و اۆبادگے و چه مردگان زندگ بوت. همے منی پئیگام اِنت و


آ چیزّ که ما دیستگ و اِشکتگ شمارا گوَشێن تانکه گۆن ما همدل و همسِتک ببێت. مئے همدلی و همسِتکی، گۆن پت و آییئے چُکّ ایسّا مَسیها اِنت.


آییئے هُکم همِش اِنت که آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے نامئے سرا باوَرمند ببێن و وت‌مان‌وتا مِهر بکنێن، هما پئیما که مارا هُکمی کرتگ.


آ که گناهَ کنت شئیتانئے چُکّ اِنت پرچا که شئیتان چه بُنگێجا گناه کنان اِنت. هُدائے چُکّ پمێشکا پَدَّر بوت که شئیتانئے کاران بپرۆشیت و زئوال بکنت.


آ که مَنّیت ایسّا هُدائے چُکّ اِنت، هُدا آییئے دلا جاگهَ کنت و آ هُدائے اَرواه و جَبینا.


هرکَسا اے باوَرمندی ببیت که ایسّا هما مَسیه اِنت، آ چه هُدایا پێدا بوتگ. هرکَسا که پت دۆست اِنت، چُکّا هم دۆستَ داریت.


اے چیزّا هم زانێن که هُدائے چُکّ آتکگ و مارا اے پۆه و زانتی داتگ که آ ”راستێنا“ بزانێن. ما هما ”راستێنئے“ اَرواه و جَبینا اێن، آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا. راستێن هُدا و نمیرانێن زِند، هما اِنت.


اَبێد چه آ کَسا که باوَرَ کنت ایسّا هُدائے چُکّ اِنت، دگه کئے دنیایا اێردست کرتَ کنت؟


چێا که بازێن رَد دئیۆکے دنیایا پُترتگ و تالان اِنت و اے هبرا نمَنّنت که ایسّا مَسیه انسانی جسم و جانێا اێر آتکگ. اے پئیمێن مردم رَد دئیۆک و مَسیهئے دژمن اَنت.


په تیاتیرَهئے کِلیسائے پرێشتگا نبشته کن: اے هُدائے چُکّئے هبر اَنت، هماییئے که چمّی چۆ آسئے بْرانزا اَنت و پادی پوره تاپتگێن بْرنج. آ چُشَ گوَشیت:


Follow us:

Advertisements


Advertisements