Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




پولُسئے کاگد په رومیان 1:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

16 پرچا که چه ایسّائے وشّێن مِستاگا پَشل و شرمندگ نه‌آن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په دَرکئومان.

See the chapter Copy




پولُسئے کاگد په رومیان 1:16
38 Cross References  

هُداوند چه سَهیونا تئیی زۆراورێن اَسایا شهارَ دنت و گوَشیت: ”وتی دژمنانی نیاما هاکمی کن.“


بادشاهانی دێما تئیی پرمانانی هبرا کنان و پَشَل و شرمندگَ نبان.


اگن کَسے اے بێوپا و رَدکارێن اَهد و زمانگا چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، وهدے هُدائے پاکێن پرێشتگانی همراهیا گۆن پتئے مزنێن شان و مڑاها پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.“


اگن کَسے چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، آ وهدی که گۆن وتیگ و آسمانی پتئیگ و پاکێن پرێشتگانی شان و شئوکتا اے جهانا پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.


گڑا یَهودیان گۆن یکدگرا گوَشت: ”کجا رئوت که ما آییا در گێتکَ نکنێن؟ بارێن مئے هما مردمانی کِرّا رئوت که یونانیانی نیاما شِنگ و شانگ اَنت و اۆدا یونانیان هم تالیمَ دنت؟


هُدایا وتی هِزمتکار گچێن کرت و پێسرا شمئے گوَرا رئوان دات تان شمارا برکت بدنت و هر یکّێا چه آییئے هراب و گَندگێن راها پِر بترّێنیت.“


گڑا بزان که باور، چه پئیگامئے گۆش دارگا کئیت و پئیگامئے گۆش دارگ، چه مَسیهئے مِستاگئے جار جنَگا.


آییا اے کار، چه نشانی و مۆجزهانی واک و کدرتا، گۆن هُدائے روهئے زۆرا کرتگ‌اَنت. گڑا چه اورشَلیما بگر تان ایلیریکومئے دَمگا، من سجّهێن راها تَرّ و گَرد کرتگ و مَسیهئے وشّێن مِستاگ په سَرجمی جار جتگ.


منَ زانان که وهدے شمئے کِرّا بیایان، گۆن مَسیهئے سَرجمێن برکتانَ کایان.


هرکَس که بدێن کارَ کنت، رنج و اَزابانی تها کپیت، پێسرا یَهودی و رندا یونانی.


بله سُنّت بئیگئے نشانی آییا رَست تان په آییئے پاکی و پَلگاریا مُهر و نَکشے ببیت که سُنّت بئیگا پێسر، چه باورئے راها هست‌اَتی. مَکسد اِش اَت که اِبراهێم هما سجّهێن مردمانی پت زانگ ببیت که بے سُنّت بئیگا ایمانَ کارنت و اے ڈئولا آ هم پاک و پَلگار هسابَ بنت.


البت دگه وشّێن مِستاگ نێست، بله لهتێن مردم هست که شمارا مان گیشّێنَگا اَنت و مَسیهئے وشّێن مِستاگا بدل کنگَ لۆٹنت.


ما مُدام هُدائے شُگرا گرێن که وهدے هُدائے هبر شمارا سر بوت، هما هبر که شما چه ما اِشکت، شما مَنّت که انسانی هبرے نه‌اِنت، هُدایی هبرے و اَنچُش اِنت هم. اے هُدائے هبر اِنت که شمئے، بزان باوَرمندانی دلان اَسَر کنگا اِنت.


هما تالیم که آییئے سرچمّگ مزن‌شانێن هُدائے پُرشئوکتێن وشّێن مِستاگ اِنت که منی دستا دئیگ بوتگ.


من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.


هُداوند اۆنێسیپُروسئے لۆگئے مردمانی سرا مهربان بات، چێا که باز برا منی اَرواهی تازَه کرتگ و منی زمزیلّانی سئوَبا شرمندگ نبوتگ.


گڑا مئے هُداوندئے بارئوا شاهدی دئیگا لَجّ مکن. منی هالتئے سرا هم شرمندگ مبئے که من په هُداوندئیگی بندیگ آن. من په وشّێن مِستاگا اے سکّی و سۆریان که برداشت کنگا آن، تئواِش هم گۆن هُدائے بَکشاتگێن زۆرا برداشت کن.


بله اگن کَسے مَسیهی بئیگئے سئوَبا سکّی و سۆریانی تها بکپیت، چه اشیا پَشَل و شرمندگ مبیت و په وتی مَسیهی بئیگا هُدایا ستا و سنا بکنت.


Follow us:

Advertisements


Advertisements