11 بادشاهے هستاَتِش که جُهلێن تَهتَرونئے پرێشتگ اَت، اِبرانی زبانا نامی اَبَدّۆن اَت و یونانیا، اپۆلیۆن.
مُردگ، کبرا تئیی مِهرئے جارا جننت؟ مُردگانی جهانا تئیی وپاداریئے کِسّهانَ کارنت؟
جِنّان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت که آیان، جُهلێن تَهتَرونئے چاتا دئور دئیگئے هُکما مدنت.
نون اے جهانئے دادرسیئے وهد اِنت و جهانئے سردار شئیتان ڈنّا در کنگَ بیت.
چه اِد و رند، گۆن شما باز هبرَ نکنان، چێا که اے جهانئے سردار شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچّ واک و اِهتیار نێست.
هُدائے دادرسیا هم زاهرَ کنت، چێا که اے جهانئے سردار شئیتان مئیاریگ کنگ بوتگ.
اورشَلیما، دَروازگێئے نزّیکّا که آییا پَسئے دروازگَ گوَشنت، هئوزے هستاِنت که آییئے چپّ و چاگردا پنچ ائیوان اَنت. اَرَمایی زبانا اے هئوزا بئیتهَسْدا گوَشنت.
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
او دُردانگێن چُکّان! شما چه هُدایا اێت و آیانی سرا بالادست بوتگێت، چێا که آ که شمئے دلا اِنت چه آییا مستر اِنت که دنیایا اِنت.
ما زانێن که هُدائے چُکّ اێن و سجّهێن دنیا شئیتانئے زۆر و واکئے چێرا اِنت.
بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.
پلیتێن روهان اے بادشاه هما جاگها مُچّ کرتنت که اِبرانی زبانا نامی هارمَگِدون اِنت.