پمێشکا شادهی کنێت، او آسمانان و آسمانانی نِشتگێنان! بله بَژن و اَپسۆز په شما، او زمین و دریا! چێا که شئیتان په شما اێر آتکگ، چه زهرا سکّ پُرّ اِنت، چێا که زانت که آییئے وهد کمّ اِنت.“
اے یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێن مردم، تَهتئے دێما و چارێن سَهدار و کماشانی دێما نۆکێن سئوتے جنگا اَتنت. اَبێد چه هما یکّ سَد و چِلّ و چار هزارێنان که چه زمینا مۆکگ بوتگاَتنت، دگه کَسّا اے سئوت در برتَ نکرت.