12 گوَشگا اَتنت: ”آمین، ستا و شئوکت و دانایی و شُگرگزاری و اِزّت و زۆر و واک مئے هُدائیگ اَنت، اَبد تان اَبد. آمین.“
آییئے دروازگان گۆن شُگرگزاری بپُترێت و آییئے بارگاها گۆن ستا و سنا. آییئے شُگرا بگرێت و آییئے ناما بساڑاێت،
هُداوندا ستا و سنا بات، اِسراییلئے هُدایا، اَبد تان اَبد. سجّهێن مردم بگوَشاتنت: ”انچُش بات. آمین.“ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
شُگرگزاریئے کُربانیگ بکناتنت و گۆن شادمانیئے سئوتان آییئے کارانی کسّها بیاراتنت.
شُگرگزاریئے کُربانیگے ترا پێشَ کنان و هُداوندئے ناما گِران.
هُداوندا گۆن شُگرگزاری بنازێنێت، په مئے هدایا سرۆز و چَنگ بجنێت.
هُداوندا ستا بات، اِسراییلئے هُدایا، چه اَزل تان اَبد. اَنچش بات. آمین.
وتی شُگرگزاریئے کُربانیگا هُدایا پێش کن و وتی کئولا گۆن بُرزێن اَرشئے هُدایا پوره کن.
آییئے پرشئوکتێن ناما تان اَبد ستا بات، آییئے شان و شئوکت سجّهێن زمینا بگرات. اَنچش بات. آمین.
هُداوندا تان اَبد ستا بات. اَنچش بات. آمین.
بیاێت په شُگرگزاری آییئے بارگاها رئوێن، په شادهی کوکّارَ کنێن، سئوتَ جنێن و آییا ستا کنێن،
مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.‘
چێا که هر چیزّ چه هماییئے نێمگا اِنت و چه آییئے سئوَبا و په هماییا اِنت. تان اَبد شان و شئوکت هماییا سر بات. اَنچُش بات. آمین.
مئے یکّ و یکدانگێن هُدا و رَکّێنۆکا، مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے وَسیلها، چه اَزل، انّون و تان اَبد شان و شئوکت و واک و کدرت برسات! اَنچُش بات. آمین.
من زندگێن آن. من مُرتگاَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.
پدا بیست و چارێن کماش و چارێن سَهدار دێم په چێر کپتنت. تَهتئے سرا نِشتگێن هُدااِش پرستش کرت، گوَشتِش: ”آمین. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.“