”بَژن و اپسۆز په شما، او کُرازینئے مردمان! بَژن و اپسۆز په شما، او بئیتسئیدائے مردمان! هما مۆجزه و اَجِکّایی که من شمئے نیاما پێش داشتگاَنت، اگن سور و سئیدونئے شهران پێش بداشتێننت، گڑا اۆدئے مردمان هما وهدا وتی گناهانی پشۆمانیئے پۆشاک گوَرا کرتگاَت و پُرانی سرا نِشتگاَتنت.
هما پئوجی اَپسر و آییئے همراهێن سپاهیگ که ایسّائے پانگ اَتنت، وهدے زمینچَنڈ و اے دگه سرگوَستِش دیستنت، سکّ تُرست و گوَشتِش: ”بێشکّ اے مرد هُدائے چُکّ اَت.“
هما دمانا بلاهێن زمینچَنڈے آتک و شهرئے دَهیَکّ تباه بوت. زمینچَنڈا هپت هزار مردم مُرت. پَشت کپتگێنان سکّ باز تُرست و بُرزێن اَرشئے هُدااِش شان و شئوکت دات.
گِرۆکان جت، بُرزێن تئوار و گْرند بوت و اَنچێن بلاهێن زمینچَنڈے آتک که چه هما وهدا که انسان زمینئے سرا پێدا بوتگ، چُشێن زمینچَنڈے نبوتگ، اَنچێن زۆرمندێن زمینچَنڈے اَت.