و من تئوارے چه آسمانا اِشکت، چۆ بازێن آپانی تئوارا، پوره بلاهێن گْرندێئے تئوار اَت. اے تئوار که من اِشکت پوره چَنگ جنۆک اَتنت که وتی چَنگان جنَگا اَتنت.
پدا من اَنچێن تئوار اِشکت که چۆ مزنێن مُچّی و بازێن آپ و تْرندێن گْرندانی تئوارا اَتنت که گوَشتِش: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چێا که مئے پُرواکێن هُداوندێن هُدا هُکمرانیَ کنت.
چه اے چارێن سَهداران هر یکّێا شش بانزُل و هر نێمگا چمّ پِر اَت، بانزُلانی چێرا هم. اے هچّ بسَّ نکننت و شپ و رۆچ گوَشگا اَنت: ”پاک اِنت، پاک اِنت، پاک اِنت، پُرواکێن هُداوندێن هُدا پاک اِنت، هما که هست بوتگ، هستاِنت و آیگی اِنت.“
وهدے توماری زرت چارێن سَهدار و بیست و چارێن کماش گوَرانڈئے دێما کپتنت، هر یکّێا چَنگے دستا اَت و تلاهێن دَرپِش گۆن اَت که سۆچُکیا پُرّ اَتنت. اے هُدائے پَلگارتگێن مردمانی دْوا اَتنت.