Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




اِلهام 22:19 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

19 و اگن کَسے چه کتابئے پێشگۆییئے هبران چیزّے در بکنت، هُدا چه زِندئے درچکا و چه پاکێن شهرا که اے کتابئے تها آیانی بارئوا نبشته اِنت، آییئے بهرا درَ کنت.

See the chapter Copy




اِلهام 22:19
24 Cross References  

چه زندگێنانی دپترا گار باتنت، گۆن پهرێزکاران یکجاه نبیسگ مباتنت.


هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”هرکَس که منی گُنهکار اِنت، من آییئے ناما چه وتی کتابا درَ کنان.


او شَریَتئے کازیان! بَژن اِنت که شما زانتکاریئے هَزانگئے کلیت زرت و برت، نه وت تها آتکگێت و نه آ که راها اَنت، تها رئوگا اِشتگ‌اَنت.“


بَهتاور هما اِنت که اے پێشگۆییئے لَبزان په بُرزتئواریَ وانیت و بَهتاور هما اَنت که اے پێشگۆییئے لَبزان گۆشَ دارنت و هرچے که نبیسگ بوتگ، وتی دلا دارنتِش، چێا که وهد نزّیکّ اِنت.


بله پرستشگاهئے ڈنّی پێشگاها یله کن، کَدّ و کِساسی مکن چێا که اے درکئومان دئیگ بوتگ. آ، پاکێن شهرا تان چِلّ و دو ماها لگتمالَ کننت.


زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگ‌اَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگ‌اَت.


گڑا من چه آسمانا تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت: ”نبشته کن: مُردگ بَهتاور اَنت، هما که چه اِد و رند هُداوندئے راها مرنت.“ پاکێن روه هم گوَشیت: ”هئو، آیانی زهمت‌کَشّیَ هَلّنت و آ آرامَ گرنت، چێا که آیانی کرتگێن کار آیانی همراه اَنت.“


هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هرکَس که سۆبێنَ بیت، چه دومی مرکا هچّ تاوانے نگندیت.


هما که سۆبێنَ بیت و تان آهِرا منی کارانَ کنت، من آییا کئومانی سرا واک و اِهتیارَ دئیان.


هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه زِندئے هما درچکا ورگئے هکّا دئیان که هُدائے بهشتا اِنت.


و من پاکێن شهر دیست، نۆکێن اورشَلیم، چه هُدائے نێمگا چه آسمانا اێر آیگا اَت. بانۆرێئے ڈئولا تئیار کنگ و په وتی لۆگ‌واجها سمبهێنگ بوتگ‌اَت.


هما که تَهتئے سرا نِشتگ‌اَت، گوَشتی: ”بچار، من سجّهێن چیزّان چه نۆکسرا اڈَّ کنان.“ پدا گوَشتی: ”نبشته کن، چێا که اے هبر پُراِهتبار و راست اَنت.“


بچار، منِ ایسّا زوتّ پێداک آن و منا مُزّ گۆن که هرکَسا آییئے کارئے هسابا مُزّ بدئیان.


شهرئے بازارئے نیاما تچان اِنت. کئورئے اے دست و آ دستا زِندئے درچکے که دوازده بَر و سَمرَ کاریت، هر ماه چه برا بار اِنت و درچکئے تاک په کئومانی دْراه کنگا درمان اَنت.


”بچار، منِ ایسّا زوتّ پێداک آن. بَهتاور هما اِنت که همے پێشگۆییئے هبرانی پرمانبرداریا کنت که اے کتابا مان اَنت.“


هما که سۆبێنَ بیت، من آییا وتی هُدائے پرستشگاهئے مِنُکے جۆڑَ کنان و آ پدا هچبر چه پرستشگاها درَ نئیئیت. من آییئے سرا وتی هُدا و وتی هُدائے شهر، نۆکێن اورشَلیمئے ناما و وتی نۆکێن ناما نبشتهَ کنان. نۆکێن اورشَلیم چه منی هُدائے نێمگا، چه آسمانا اێرَ کئیت.


هما که سۆبێنَ بیت، من آییا گۆن وت، وتی تَهتئے سرا نندگئے هَکّا دئیان، همے پئیما که من سۆبێن بوتان و گۆن وتی پتا، آییئے تَهتئے سرا نِشتان.


Follow us:

Advertisements


Advertisements