اِلهام 21:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ هما که سۆبێنَ بیت، اے سجّهێن چیزّی میراسا رسنت، من آییئے هُدا بان و آ منی چُکَّ بیت.

اِلهام 21:7 Cross References

پێدایش 17:8

من کَنهانئے سجّهێن سرڈگارا، که انّون تئو اِدا دَرامَدے ائے، تئیی و چه تئو رند تئیی نَسل و پَدرێچئے اَبَدی مِلکتَ کنان و آیانی هُدا بان.“

زَبور 89:26

آ منا گوانکَ جنت و گوَشیت: ’تئو منی پت ائے، منی هُدا و منی نجاتئے تلار.‘

مَتّا 19:29

هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.

مَتّا 25:21

هُدابُندا گوَشت: ’شاباش، او وپادار و شَرّێن گُلام! تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، نون من ترا گێشترێن کارانی زِمّه و ڈُبَّها دئیان، بیا منی شادکامیانی شریکدار بئے.‘

مَتّا 25:34

گڑا بادشاه گۆن آیان که راستێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او بَهتاوران که شمارا چه منی پتا برکت رَستگ! بیاێت، اے بادشاهیا وتی میراس کنێت، که چه دنیائے بُنگێجا په شما تئیار کنگ بوتگ.

مَرکاس 10:17

وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یکّ مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“

پولُسئے کاگد په رومیان 8:14

آ سجّهێن مردم هُدائے چُکّ اَنت که هُدائے روه آیانی رَهشۆن اِنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 8:19

چێا که سجّهێن هستی، په بێسَبری همے وَدارا اِنت که هُدائے چُکّ کدێن زاهر کنگَ بنت.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 3:9

گۆن هچکَسا بدیئے بدلا بدی مکنێت. اگن کسێا شمارا زاه و زَکَت کرت، آییا زاه و زَکَت مکنێت، اِشیئے بدلا په آییا نێکێن دْوا بلۆٹێت که په همے کارا گْوانک جنَگ بوتگێت و چه همِشیا شمارا برکتَ رسیت.

اِلهام 2:11

هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هرکَس که سۆبێنَ بیت، چه دومی مرکا هچّ تاوانے نگندیت.

اِلهام 2:17

هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.

اِلهام 2:25

بله هما چیزّانی سرا که شما وتا مُهر داشتگ، تان منی آیگا وتا اَنچُش بدارێت.“

اِلهام 2:7

هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه زِندئے هما درچکا ورگئے هکّا دئیان که هُدائے بهشتا اِنت.

اِلهام 21:3

و من بُرزێن تئوارے اِشکت که چه تَهتا پێداک اَت، گوَشگا اَت: ”بچار! هُدائے منندجاه مردمانی کرّا اِنت، نون آ وت آیانی کرّا نندۆکَ بیت. آ، هُدائے مردمَ بنت و هُدا وت گۆن آیان یکجاهَ بیت.