Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




اِلهام 2:9 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

9 من تئیی آزار و نێزگاریا سرپد آن بله تئو هستۆمند ائے. آ کُپرانَ زانان که هما مردمان کرتگ‌اَنت که وتا یَهودیَ گوَشنت بله یَهودی نه‌اَنت. آ شئیتانئے کَنیسَهے اَنت.

See the chapter Copy




اِلهام 2:9
29 Cross References  

گڑا ایسّایا گوَشت: ”او شئیتان! چه منی دێما گُم بئے! پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.“


اِش اِنت آ مردمئے آسر و آکبت که په وت مال اَمبارَ کنت بله هُدائے گوَرا هستۆمند نه‌اِنت.“


دگه بازێن بَد و رَدے هم گوَشتِش.


”هُداوندئے روه منی سرا اِنت، آییا منا رۆگن پِر مُشتگ تانکه وار و نێزگاران وشّێن مِستاگے برسێنان، منا دێمی داتگ که بندیگ و اَسیران آزاتیئے بشارتا بدئیان و په کۆران بیناییئے مِستاگا برسێنان، زُلم دیستگێنان برَکّێنان و


ایسّایا وتی مریدانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”بَهتاور اێت شما که وار و بَزّگ اێت، چێا که هُدائے بادشاهی شمئیگ اِنت.


من اے چیزّ شمارا گوَشتنت که منی برکتا شمارا اێمنی و آسودگی برسیت. جهانا شمارا درد و رنجَ رسیت، بله دلا ڈَڈّ کنێت، چێا که من جهانئے سرا بالادست بوتگان.“


مریدِش سر و سۆج کرت و دِلبڈّی داتنت که وتی باوَرا مُهر بدارنت. گوَشتِش: ”ما، گۆن بازێن سکّی و سۆریانی سَگّگا هُدائے بادشاهیا شتَ کنێن.“


باز رَندا سجّهێن کَنیسَهانی تها، من آ په کُپر کنگا هُجّ کرتگ‌اَنت. منا بدواهی و کێنگا اَنچُش گنۆک کرتگ‌اَت که په آیانی آزار رسێنگا، ڈنّی شهران هم شتگ‌اَتان.


په اُمێتواری گَل و شادهی بکنێت، سکّیانی تها سبر و اۆپار پێش بدارێت و وتی دْوایان مُهر بۆشتێت.


بله اگن تئو وتا یَهودیے زانئے و شَریَتئے سرا تئوکلَ کنئے، اگن گۆن هُدایا وتی نزّیکّیئے سرا پَهرَ بندئے،


تهنا اِشیئے سرا نه، وتی سکّیانی سرا هم گَل و شادهیَ کنێن، چێا که زانێن سکّیئے بَر و سَمر سبر و اۆپار اِنت.


کئے مارا چه ایسّا مَسیهئے مِهرا جتا کرتَ کنت؟ سکّی و سۆری یا پرێشانی، آزار یا ڈُکّال، جاندری، هَتَر یا زَهمئے زْراب؟


چُش نه‌اِنت که هُدائے هبرا پرۆش وارتگ. چێا که هر بنی اِسراییلیے، اِسراییلی نه‌اِنت.


وهدے شمئے کِرّا اَتێن، ما شمارا چه پێسرا گوَشت که ماشُما آزار دئیگَ بێن و اَنچُش بوت، شما شرّیا زانێت.


هر چُنت که پێسرا کُپر کنۆک، آزار دئیۆک و شِدّتیێن مردمے اَتان، بله هُداوندا منی سرا رَهم کرت، چێا که من چه وتی ناباوریا زانَگا نه‌اَتان که چے کنگا آن.


اے مردمان سۆج بدئے که شَرّێن کار بکننت، نێکیا سَررێچ و مالا دَسپَچ ببنت.


من، یوهَنّا، شمئے برات آن و هما آزار، بادشاهی و سبر و اۆپارا شمئے همراه آن که مارا ایسّائے نامئے سئوَبا رسنت. من هُدائے هبر و ایسّائے شاهدیئے سئوَبا پَتموسئے جَزیرها اَتان.


منَ زانان تئو کجا جَهمنند ائے، همۆدا که شئیتانئے تَهت اِنت، بله تئو منی نام مُهر داشتگ. تئو منی وپادارێن شاهد، اَنْتیپاسئے وهدا هم منی سرا باوَر کنگا اِنکار نکرت، هما اَنْتیپاس که شمئے نیاما کُشگ بوت، همۆدا که شئیتان جَهمنند اِنت.


من تئیی کارانَ زانان، تئیی زهمت‌کَشّی و سبر و اۆپارا. منَ زانان که تئو بدێن مردمان سگّتَ نکنئے، همایان که وتا کاسِد گوَشتگ بله نبوتگ‌اَنت، تئو آ مردم چکّاستگ‌اَنت و دیستگ که درۆگبند اَنت.


بله تیاتیرَهئے اے دگه مردم، شما که اے تالیمئے منّۆک نه‌اێت و ”شئیتانئے جُهلێن رازان“، اَنچُش که لهتێنَ گوَشیت، شرّیا سرپد نه‌اێت، اے گپّان شمارا گوَشان: ”شمئے سرا دگه گرانێن بارے نلَڈّان،


بچار، من چه شئیتانئے کَنیسَهئے مردمان لهتێن ترا دئیان، چه همایان که وتا یَهودیَ گوَشنت بله یَهودی نه‌اَنت و درۆگَ بندنت. بچار، من آیانَ پرمایان، آ کاینت، تئیی پادانی دێما کپنت و سرپدَ بنت که من ترا دۆست داشتگ.


من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگ‌اَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگ‌اَنت.


Follow us:

Advertisements


Advertisements